«Ja kaliści jaho lubiŭ, kali jon maładym byŭ jašče, vielmi zdolnym historykam», — pryznajecca Łatyšonak i dadaje:
«Jaho los pakazvaje, jak pamylalisia tyja, chto dumaŭ, što možna biełaruščynu prasoŭvać u ramkach łukašenkaŭskaha režymu.
Nie sumniavajusia, što Marzaluk — heta patryjot Biełarusi. Ale toje, što jon firmuje (padtrymlivaje režym svaim aŭtarytetam. — NN) svajoj asobaj, heta ŭžo prykład maralnaha padzieńnia historyka i jaho navukovaha aŭtarytetu».
Pa słovach Łatyšonka, jaho z Marzalukom spałučaje admaŭleńnie lićvinizmu ci idei ab tym, što «Biełaruś — heta Vialikaje Kniastva Litoŭskaje».
«Marzaluk pakazaŭ na dakumientach, što ŭ XVI stahodździ na našaj terytoryi byli rusiny i litoŭcy. Jany byli asobnymi nacyjami. Z maich daśledavańniaŭ vynikała toje samaje. I heta hałoŭnaje, što nas spałučaje jak historykaŭ. Ja liču jaho pracy taho pieryjadu vielmi kaštoŭnymi», — tłumačyć Łatyšonak.
Adnosna taho, čamu Marzaluk zrabiŭ vybar na karyść pabudovy karjery ŭ łukašenkaŭskaj viertykali, Aleh Łatyšonak havoryć, što nie admaŭlaje «pryncypu niejkaha patryjatyzmu».
«Jak jamu zdavałasia, Łukašenka budzie pry ŭładzie, i niešta treba rabić biełaruskaje pry im. Navat zdavałasia, što jość niejkija mahčymaści. Jašče ŭ 2018-m, 2019-m hodzie taja ž ułada dazvoliła miakkuju biełarusizacyju.
Ale Marzaluk nie zrazumieŭ sutnaści hetaj ułady, što jana tak ci inakš antybiełaruskaja, što moža zaihryvać ź biełaruščynaj, ale ŭ samoj svajoj istocie jana antybiełaruskaja. Tamu heta i pryviało Marzaluka da taho miesca, u jakim jon znachodzicca ciapier».
Hladzicie całkam:
Čytajcie taksama:
Śćviardžeńnie, što «VKŁ — heta była Biełaruś», falš — historyk Łatyšonak
