Арсень Кісляк. Скрын відэа: chestnok_live / YouTube
Як адзначае Арсень, ён з беднай сям'і: «Мая маці заўсёды працавала на працы, якая нізка аплачвалася. У мяне былі танныя непрыгожыя рэчы з рынка. Першы камп'ютар мне купілі ў 16 гадоў за грошы, што пералічылі дзядулю за бежанства ў Другой сусветнай вайне. Вырашылі такім чынам укласціся ў маю адукацыю. І не дарэмна. Ужо ў той час я пачаў пісаць і мантаваць музыку». Па словах мужчыны, маці падтрымлівала яго спробы ў музыцы і купіла першую гітару.
Але шлях у музыку быў доўгім. «Я не разумеў, як я магу займацца музыкай. Было незразумела, як ёй можна жыць, як гэта ўсё манетызаваць. … На момант, калі я заканчваў школу, музыкай нельга было зарабіць. А мне трэба было есці, самому выжываць», — згадвае хлопец і распавядае пра вялікі вопыт працы.
Пасля заканчэння школы маці прывяла Арсеня да сябе на завод, дзе ён адпрацаваў адзін дзень:
«Я адзін дзень папрацаваў на заводзе і зразумеў, што гэта вельмі моцна не маё. Не ў тым, што складаная работа (яна была якраз вельмі лёгкая). Там нейкі кантынгент, людзі, якія співаюцца, якім нічога ў жыцці не цікава… Мне было цяжка там знаходзіцца».
Пасля гэтага хлопец уладкаваўся на працу ў банк, дзе адпрацаваў два с паловай гады ў касе, а потым стаў спецыялістам. Але пазней ён расчараваўся ў гэтай рабоце:
«Работа душыла сваёй бесперспектыўнасцю. Усё было вельмі дрэнна. Я амаль увайшоў у дэпрэсіўны стан. І вырашыў, што ўсё трэба кідаць і кардынальна мяняць».
У выніку Кісляк заняўся продажамі. Як згадвае хлопец, даводзілася гандляваць маторным алівам, гафрыраванымі трубамі. Але і гэта яму надакучыла, быў «вялікі псіхалагічны ціск у рабоце з людзьмі, з начальствам».
У выніку Кісляк зноў змяніў месца працы:
«Я думаў, што нічога не ўмею. Мне было 23-24 гады. Вырашыў пайсці на будоўлю», — згадвае ён. Па яго словах, там ён шмат чаму навучыўся. Рабіў электрыку, тынкаваў, шпакляваў. Але зноў зразумеў, што пачаў «на месцы буксаваць». Да таго ж, па яго словах, будоўля — такая «воўчая сфера, дзе вечна праблемы з заказчыкамі, аплатамі».
Пасля будоўлі Кісляк стаў прадаваць электрыку. Але праз некаторы час гэта перастала прыносіць прыбытак і ён стаў працаваць агентам па нерухомасці. А затым стаў крэдытным кансультантам.
Нягледзячы на такі доўгі шлях да музыкі, Кісляк лічыць, што ён не быў згублены. Ён набыў пэўны вопыт. Змяніўся і час.
«Мне здаецца, каб я тады напісаў «Можна, я з табой?», яна нікому не была б патрэбная. Магчыма, яна б і падабалася людзям, але цяпер сацыяльныя сеткі, тыктокі. Цяпер маштабная анлайн-сфера. Можна манетызаваць. Тады нельга было. Таму я лічу, што ў музыку прыйшоў своечасова», — гаворыць Арсень.
Што датычыць актуальных заробкаў, то выканаўца, у якога 54 мільёны праглядаў у тыктоку, а відэа ў ютубе, якія выкарыстоўваюць яго трэк, за апошні месяц набралі 463 мільёны праглядаў, адзначае:
«Калі адкінуць лэйблы і прыбраць авансы, то гэта могуць быць дзясяткі тысяч долараў. Можна добра зарабляць на стрымінгах». Але, па яго словах, ён і да гэтага зарабляў «дзясяткі тысяч долараў на месяц» і дадае: «мой канкрэтны рэкорд — $30 тысяч».
Праўда, Кісляк не адказаў на пытанне, які бізнэс прынёс яму такія грошы.
Чытайце таксама:
Раскамнагляд назваў прычыны блакіроўкі старонкі беларускага артыста Ap$ent на стрымінгах
Песня пра вымушаную міграцыю стала гімнам коцікаў: завірусіўся трэк беларускага спевака AP$ENT
