«Kažu, što mnie nie padabajecca»
«Prašu kaho-niebudź patelefanavać mnie i prydumać, što niešta zdaryłasia. Heta vielmi raspaŭsiudžany varyjant. Ale čym starejšym ja stanaŭlusia, tym radziej tak rablu. Ciapier ja prosta kažu, što mnie nie padabajecca, niekamfortna, i sychodžu.
Kali čałaviek, ź jakim ja sustrakajusia, dla mianie absalutna nieznajomy, to na pačatku spatkańnia prymianiaju «praviła piaci chvilin». Papiaredžvaju, što kali ja za hety čas nie łaŭlu metč z čałaviekam, to ja raźvitvajusia.
Mahčyma, heta nie vielmi pryhoža. Čym starejšym stanovišsia, tym bolš šanuješ svoj čas, stan, samaadčuvańnie.
Hałoŭnaje — rastłumačyć, a nie prosta moŭčki ŭziać rečy i pajści».
«Pajšła ŭ prybiralniu i syšła»
«Ja na spatkańni apošnija dva hady aktyŭna nie chadžu. Ale była adna historyja: druhaja i apošniaja sustreča z chłopcam, jakaja adbyłasia z dapamohaj tyndara. My stali abirać miesca, dzie siadziem. Jon staŭ raspaviadać, što byŭ u šmat jakich krainach, što ŭ jaho šmat hrošaj.
Na miescy stali vybirać, što budziem jeści, i jon taki: «Ja budu čaj, i ty taksama». Ja da hetaha jašče pryplusavała ŭsio toje, što doŭha abirali, kudy iści, jon šmat kazaŭ pra hrošy i hetak dalej. U vyniku ja prosta pajšła ŭ prybiralniu i syšła. Praz hadzinu dzieści napisała jamu, što źjechała i pažadała jamu pośpiechaŭ».
«Zrabiŭ vyhlad, što napiŭsia»
«Ź niaŭdałych spatkańniaŭ ja źlivaŭsia piać razoŭ. Try ź ich byli pa standartnaj schiemie: napisać siabram, što mnie treba patelefanavać, kab pajści nibyta pa spravach. Zdajecca, mnie vieryli. Zvyčajna ja kazaŭ, što maju siabroŭku kinuŭ chłopiec, i joj patrebna maja psichałahičnaja padtrymka. Heta moj lubimy pryjom, jak by čałaviek nie moža na ciabie pakryŭdzicca, ale pry hetym nie kličaš biadu, nie kažaš, umoŭna, što «drenna majoj mamie, treba jechać». Adzin z chłopcaŭ potym u mianie pytaŭsia, jak tam siabroŭka, ci patrebna joj dapamoha. Dva inšyja mnie bolš nie pisali, ja im taksama.
Mnie strašna skazać u tvar, što mnie sumna, tamu što ja bajusia pakryŭdzić čałavieka. Mahčyma, paličać, što ja hrubijan. Kali ja tak zavualavana źlivajusia, to atrymlivajecca, što ja nievinavaty. Miarkuju, heta ad niaŭpeŭnienaści. Chaču dajści da stadyi, kali zmahu ludziam u tvar usio kazać.
Adnaho razu ŭ mianie było spatkańnie z chłopcam, ź jakim my raniej telefanavali adzin adnamu, doŭha razmaŭlali zaŭsiody. Usio było supierdobra, šmat tem dla razmoŭ. Potym my sustrelisia i akazałasia, što jon nie vielmi ŭ kursie taho, pra što my ź im razmaŭlali. Typu jon raniej zhadžaŭsia, što jamu padabajecca film ci pieśnia, pra jakija ja kazaŭ.
Pry sustrečy było spačatku niajomka, ja staŭ viartacca da tych tem, jakija my raniej abmiarkoŭvali, kab stvaryć kamfortnuju atmaśfieru. Jon uvohule nie razumieŭ, što adbyvajecca, pra što ja kažu. Ja ŭ kancy nie vytrymaŭ, skazaŭ, što, blin, my ž z taboj heta abmiarkoŭvali. Akazałasia, što jon hetym nie zachaplajecca, a prosta chacieŭ zrabić na mianie ŭražańnie, spadabacca. Mianie heta razzłavała, ja skazaŭ, što išoŭ na spatkańnie ź inšym čałaviekam, tamu nie chaču heta ŭsio praciahvać.
Jašče była adno sumnaje spatkańnie: chłopiec vielmi saromieŭsia, heta było dla mianie niekamfortna. My tady vyrašyli kupić vino, kab rassłabicca, ale lepš nie stała. Tamu ja zrabiŭ vyhlad, što šmat vypiŭ, i my razyšlisia».
«Jon prysieŭ na łavačku, kab zaviazać šnurki»
«U mianie ŭ žyćci było tolki dva razy, kali ja ŭciakała ź niaŭdałych spatkańniaŭ.
My pajšli hulać u park z chłopcam, ź jakim ja da hetaha ni razu nie bačyłasia. Jon mnie adrazu nie spadabaŭsia, vyhladaŭ niejak dziŭna, byŭ starejšy, čym ja dumała, nieachajna apranuty. Hulali hadzinu, jon prysieŭ na łavačku, kab zaviazać šnurki, a ja pajšła napierad, zrabiła vyhlad, što nie zaŭvažyła, i prosta syšła. U niejki momant navat pabiehła. Padumała, što jon nie budzie mianie nahaniać, bo heta niejak niedarečna.
Jašče paŭpłyvała toje, što pierad tym, jak sieści na łavačku, jon sprabavaŭ mianie pacałavać. I žartavaŭ nieprystojna pra seks u kustach.
Druhi vypadak byŭ nie taki strašny, ale tam chłopiec staŭ vielmi aktyŭna da mianie zalacacca. I ja nie prydumała ničoha lepšaha, jak skazać, što paabiacała bratu być doma ŭ hety čas i hladzieć ź im sieryjał. I pajšła».
«Ën uvieś čas rekłamavaŭ mnie, jak kupić ajfon pa zanižanaj canie»
«Byŭ vypadak, kali my z chłopcam sustrelisia paśla vielmi doŭhaj pierapiski ŭ sacsietkach. Chłopiec mnie vielmi padabaŭsia, a jon nie chacieŭ sustrečy sa mnoj, tamu što bajaŭsia, što ja nie apraŭdaju čakańnia. U vyniku praź niekalki miesiacaŭ pastajannych znosin my sustrelisia i ja rasčaravałasia, bo jon byŭ nie taki ŭpeŭnieny, jak mnie zdavałasia, mocna adroźnivaŭsia ad fotak. Ja nie chacieła jaho pakryŭdzić, jon skazaŭ, što zakachaŭsia ŭ mianie, a ja ŭvieś čas znachodziła pryčyny, čamu nie mahu ź im sustrecca.
Byŭ jašče chłopiec, ź jakim my paznajomilisia ŭ tyndary. My pajšli hulać, i jon uvieś čas rekłamavaŭ mnie, jak kupić ajfon pa zanižanaj canie, jon byŭ reseleram. Markietynh dobry, a spatkańnia nie atrymałasia. Ja skazała, što mnie terminova treba dadomu, i zabłakavała jaho».
«Kab nie kryŭdzić čałavieka»
«Mnie, mabyć, niama čaho skazać na hetu temu, bo ja zvyčajna vielmi škaduju ludziej. Kali mnie nie padabajecca chłopiec ci spatkańnie, ja zaŭsiody ciarplu da kanca, kab nie kryŭdzić čałavieka».
«Prosta kažu, što chaču dadomu»
«Było spatkańnie, kali chłopiec staŭ da mianie nastojliva zalacacca (heta było pieršaje spatkańnie), i ja pabajałasia, što ŭ niejki momant nie zmahu kantralavać situacyju i vyrašyła pajści. Prosta skazała, što chaču ŭžo dadomu.
Na astatnich spatkańniach taksama tak rabiła, prosta kazała: «Usio, dziakuj za sustreču, ja pajdu».
Čytajcie taksama:Biełaruski nazvali zvyčki ŭ mužčyn, jakija ich razdražniajuć
«Muž sam papaŭniaje kalekcyju». Biełaruski raskazali, jak u ich łožku źjavilisia seks-cacki i jakija
ja išła šče dalej) "pavodziła" siabie tak, kab dumaŭ, što heta jon parvaŭ sa mnoj, a nie ja. kab chacia ŭ jaho biednieńkaha psichałahičnaj traŭmy nie było)