Экс-журналіст БТ Дзмітрый Лукша стаў адным з герояў прапагандысцкага фільма БТ, як жывуць «палітычныя» ў шклоўскай калоніі
— Вось калі хто-небудзь прыедзе і спытае, ты палітычны ці не, што ты адкажаш?
Вясной 2023 года таму мяне выклікалі да аднаго з турэмных начальнікаў Бабруйска. Сяджу я і думаю, што адказаць яму на гэта пытанне. Я ведаю, што я палітычны. Ён ведае, што я палітычны. Я ведаю, што ён ведае, што я палітычны. Дык навошта тады гэты цырк? Ёсць універсальны прамежкавы спосаб — паспрабаваць зліцца.
— Ну… Гледзячы хто спытае…
— Ну вось я пытаюся.
Блін, не пракаціла) Заўсёды ж лепш казаць праўду, хіба не?
— Скажу, што палітычны. Я працаваў журна…
— Я ведаю, кім ты працаваў, не расказвай. Але хто цябе прызнаў палітычным?
Ё-маё, ну хто прызнае палітычным? Зразумела, што не суд Заводскага раёна Мінска. Канечне, Вясна. Ён гэта ведае не горш за мяне.
— Вясна.
— Ты што, выступаеш тут ад асобы экстрэмісцкай арганізацыі?
— Не, вы спыталі — я адказваю.
— Давай калі ты выйдзеш і апынешся не ў Беларусі, то будзеш казаць што хочаш. А калі нехта прыедзе сюды, то проста скажаш, што адбываеш пакаранне па артыкуле 216-2 і стаіш на ўліку як схільны да экстрэмізму і іншай дэструктыўнай дзейнасці. Так будзе лепш для ўсіх.
Паглядзеў я вось зараз фільм БТ пра палітвязняў, дзе няпраўда — прыблізна 83%. І вельмі парадаваўся, што здымачная група прыехала здымаць сваё пастановачнае кіно не ў тую калонію, дзе знаходзіўся я.
Чытайце таксама:
Ягор Марціновіч пра сустрэчу з Івуліным: Як я выцягнуў шчаслівы латарэйны білет у СІЗА
