Azierbajdžanski trenier papłaciŭsia za doŭhi jazyk 9

U čaćvier dniom u Minsku kolki razoŭ liŭ mocny doždž. Pad viečar nadvorje stała bolš łahodnym. Pryniata kazać, što futbolnym.

Tak by, napeŭna, i było, kab hazon stadyjona «Dynama» byŭ u naležnym stanie.

Na pieršych chvilinach hulni «Minsk» — AZAŁ (Baku) u ramkach pieršaha kvalifikacyjnaha raŭndu Lihi Jeŭropy źviarnuła na siabie ŭvahu, jak hałkipier haściej Hasanzade biŭ miač ab hazon, ale jon amal nie adskokvaŭ.

Vierniemsia krychu da anturaža matča. Pakolki vialiki napłyŭ hledačoŭ nie čakaŭsia, to mietałaturnikiety vystavili prosta pierad uvachodam na trybuny, a nie pierad uvachodam na terytoryju stadyjona. Chłopiec ź dziaŭčynaj, što išli śledam, śmiajalisia: «Hałoŭnaje — tut nie zachłopać». Chacia na trybunach plaskać u ładki jašče nichto nie dadumaŭsia zabaraniać.

Ludziej pryjšło niamnoha. Razumna było b zrabić uvachod volnym, ale rehłamient UEFA takoje nie dazvalaje. Tamu daviałosia hledačam kuplać kvitki za dziesiać tysiač.

Azierbajdžanskija balelščyki zaniali adnu z łožaŭ stadyjona. Było ich čałaviek tryccać-sorak. Da tych, chto pryjechaŭ z kamandaj, dałučalisia azierbajdžancy miascovyja. Naprykład, chłopcy, što navučajucca ŭ Minsku na MNSnikaŭ. Ale hetaja kupka tak zaŭziata padtrymlivała svaich, što časam pierakrykvała biełarusaŭ. Cikava, što ž było tydzień tamu ŭ Baku.

Z azierbajdžanskaj stalicy minčanie pryvieźli hodnuju ničyju — 1:1. I cudoŭnyja šancy na praciah baraćby. Sinie-hranatavaj formaj «Minsk» niečym nahadvaŭ «Barsiełonu».

Pačatak hulni taksama pierakanaŭ, što na poli sapraŭdy zorki suśvietnaha futbołu. Dźvie lichija ataki minčan i lik užo 2:0.

Spačatku Mikałaj Ziańko vydatna naviesiŭ na Jaŭhiena Łašankova. U Ženi praź nievialiki rost i ruchavaść navat mianuška adpaviednaja «Užyk» (hieroj multfilma pra Čypa i Dejła). I voś hety «Užyk» pieraskočyŭ usich i pieranakiravaŭ miač u daloki kut.

Prajšło niejkich piać chvilinaŭ i Dzianis Saščeka nakiravaŭsia na randevu z azierbajdžanskim kipieram. Pierajhraŭ jaho, potym krychu paśliznuŭsia, ale zabiŭ — 2:0.

Uvohule, u pieršym tajmie AZAŁ pakinuŭ žachlivyja ŭražańni.

Daŭno nie davodziłasia bačyć nastolki słaboj kamandy. Hości pazicyjna prajhravali «Minsku» ŭčystuju.

Niekalki razoŭ «haradžanie» stojačy ŭ litaralnym sensie vyvodzili svaich hulcoŭ adzin na adzin z hałkipieram, ale Hasanzade pačaŭ tvaryć cudy.

Pieravaha ŭ dva hały pry takoj hulni byli amal harantyjaj dla «Minska» dla vychada ŭ nastupny raŭnd. Pačatak druhoha tajma zrabiŭ biełarusam jašče adzin padarunak. Usim Nduka ździejśniŭ foł apošniaj nadziei, za što byŭ vydaleny z pola.

I tut našy prydumali sabie prablemy sami. Alaksandr Sačyŭka zrezaŭ miač u svaje varoty. Hety hoł absalutna nie vynikaŭ z łohiki matča.

U rešcie rešt «Minsk» moh adznačycca jašče razy try ci čatyry, ale niarvovaść prysutničała. Raptam, jaki šalony ŭdar azierbajdžancaŭ zaskočyć u našy varoty. Na ščaście, takoha nie adbyłosia. Dla AZAŁa heta b užo zanadta šykoŭna.

Na paślamatčvaj pres-kanfierencyi trenier azierbajdžancaŭ Nazim Sulejmanaŭ paviedamiŭ ab adstaŭcy. Hety kałarytny nastaŭnik paabiacaŭ napiaredadni, što zrobić heta, kali AZAŁ nie pojdzie dalej. Ciapier daviałosia adkazvać za svaje słovy.

Jašče Sulejmanavu ŭzhadali słovy, što «Minsk» nie trapiŭ by ŭ pieršuju šaściorku pieršynstva Azierbajdžana. Trenier ad svaich słovaŭ nie admoviŭsia, pry hetym dadaŭ: «My b z takoj hulnioj taksama nie trapili».

U druhim kvalifikacyjnym raŭndzie supiernikam «Minska» budzie turecki «Haziantepspor». Pieršaja hulnia adbudziecca 14 lipienia ŭ Minsku.

Źmicier Pankaviec, zdymki Siarhieja Hudzilina

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj ananimna i kanfidencyjna? Pišycie redaktaru «Našaj Nivy» ŭ TH