Mastactva blefu 2

Aficyjny Minsk sprabuje naviazać Jeŭrasajuzu hulniu pa svaich praviłach. I, jak ni paradaksalna, heta moža atrymacca.

Padkłaŭšy jeŭrapiejskim palitykam, jakija vystupali za dyjałoh z Alaksandram Łukašenkam, śvińniu prosta-taki kaśmičnych pamieraŭ, biełaruskija ŭłady prydumali aryhinalnaje tłumačeńnie, čamu ich nielha hanić za drobnyja zabavy nakštałt masavych aryštaŭ i pieratrusaŭ. Pavodle aficyjnaj viersii, paviedamlanaj nieaficyjna na vuška zachodnikam, biesparadki ŭ Minsku arhanizavała «kipciurastaja łapa Maskvy», jakaja (Maskva, a nie łapa) śpić i bačyć, jak by jamčej adarvać siniavokuju Biełaruś ad Jeŭropy.

Hetaje tłumačeńnie asabliva harmanična vyhladaje ŭ adnym šerahu z pahrozaj:

kali Zachad nie palubić nas čornieńkimi, to my budziem u adpłatu ŭmacoŭvać siabroŭstva z hetaj samaj Maskvoj, čyja kipciurastaja łapa… nu, dalej vy ŭžo viedajecie.

Na hetuju niachitruju prynadu viadziecca dastatkovaja kolkaść narodu. «Ekanamičnyja sankcyi Jeŭropy mohuć šturchnuć Biełaruś u abdymki Rasii», — bje tryvohu palitołah Andrej Fiodaraŭ. Hetyja aściarohi padzialaje šerah palitykaŭ z krain ES, sumiežnych ź Biełaruśsiu. Voś zaraz Łukašenka jak pakryŭdzicca dy jak raźvierniecca da Rasii pieradam, da Jeŭrasajuza zadam…

Usio heta lustrana nahadvaje «mylnuju opieru», jakaja ciaham dziesiacihodździa razyhryvałasia ŭ biełaruska-rasijskich adnosinach.

Jak tolki Kreml prymaŭ rašeńnie, jakoje nie zadavalniała Łukašenku, apošni ŭmomant pierachodziŭ da pahrozaŭ u duchu «złyja vy, sydu ja ad vas na Zachad».

I Maskva, ścisnuŭšy zuby, płaciła «małodšamu bratu» daninu ŭ pamiery niekalkich miljardaŭ dalaraŭ u hod — tolki b jon nikudy nie chadziŭ.

Ź ciaham času, adnak, arhumient patrapaŭsia i pierastaŭ rabić na rasijskaje kiraŭnictva naležnaje ŭražańnie. Pierakanaŭšysia, što sychod Łukašenki — heta zvyčajny blef, Kreml pačaŭ łaskava ščamić kiraŭnika Biełarusi da ścienački, nahadvajučy pra šmatlikija niavykananyja abaviazalnictvy.

Karaciej, hodzie ŭ 2008-m stała jasna, što prastory dla tak lubimych Alaksandram Łukašenkam manieŭraŭ nie zastajecca. Ale da taho času Zachad, ładna stomleny «biełaruskaj prablemaj», saśpieŭ dla flirtu z aficyjnym Minskam. Vynikam uzajemnych padmirhvańniaŭ stała karcina, całkam niaŭjaŭnaja jašče ŭ siaredzinie nulavych: u toj momant, kali Maskva skaraciła Łukašenku naftahazavuju pajku, Mižnarodny valutny fond z uchvałoj asnoŭnych hulcoŭ ratavaŭ biełaruskuju «stabilnaść» miljardnymi kredytami.

Pry hetym Zachad zusim nie prymaŭ u raźlik papiaredni dośvied adnosin pamiž Rasijaj i Łukašenkam. A varta było b.

Tady nie daviałosia b žyvić iluzii, vartyja chiba što biazvusych junakoŭ, ale nijak nie maciorych dypłamataŭ (pamiatajecca, u listapadzie ministr zamiežnych spravaŭ Polščy Radasłaŭ Sikorski zajaŭlaŭ, što złaviŭ Alaksandra Łukašenku na słovie — toj paklaŭsia, što praviadzie sumlennyja vybary).

Ciapier Minsk sprabuje razyhrać pierad Bruselem scenku «Złyja vy, sydu ja ad vas u Rasiju». Ale na praktycy heta całkam nierealny scenar. Z adnoj prostaj pryčyny: Łukašenka zusim nie choča zastacca sam-nasam z Maskvoj, jakaja nieadkładna zhadaje jamu ŭsio. I niavykananyja abiacańni, i «biazmozhłuju palityku», i mnohaje inšaje.

Nie moža jon nikudy syści. Nie pavieryć nijakim harantyjam — ni Zachadu, ni Uschodu. Zanadta šmat sam razdaŭ u svoj čas harantyj — viedaje im canu.

Adzinaje, što zastajecca Łukašenku, — heta łaviravać pamiž Jeŭrasajuzam i Rasijaj, hulajučy na supiarečnaściach pamiž imi i pahražajučy dałučycca da inšaha boku. Kali nie paddavacca na hetuju niachitruju hulniu, damahčysia vyzvaleńnia palitviaźniaŭ možna značna chutčej.

Alaksandr Starykievič, «Salidarnaść»

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj ananimna i kanfidencyjna? Pišycie redaktaru «Našaj Nivy» ŭ TH