Kansekracyja kaścioła Śviatoj Trojcy ŭ Siańnie — apošnim rajonnym centry Viciebščyny, dzie dahetul nie było stałaha katalickaha chrama
Daŭniejšy, pabudavany franciškancami ŭ XVII stahodździ, byŭ zrujnavany ŭ 1962 hodzie. A novaŭtvoranaja na pačatku hetaha stahodździa parafijalnaja supolnaść tuliłasia ŭ časovaj kaplicy kala zbudavanaha ŭ 1809 hodzie franciškanskaha klaštara, jaki pa siońniašni dzień źjaŭlajecca samym starym kamiennym budynkam miastečka.
Interjer novaha kaścioła — całkam płod dumki i ruk uradženca Sianna ajca Michała Jermaškieviča, daminikanina, probašča parafii.
A samym słavutym ź jaho papiarednikaŭ byŭ ksiondz Alaksandr Astramovič, viadomy amataram litaratury pad psieŭdanimam Andrej Ziaziula. Jon pachavany na miascovych mohiłkach, a pamiatny znak na jaho simvaličnaj mahile i kryž pry joj byli ŭstalavanyja ŭ 2003 hodzie ź inicyjatyvy tadyšniaha probašča parafii palaka Januša Prusinoŭskaha. Jon za dva hady pracy ŭ Biełarusi vyvučyŭ našu movu tak, što zdahadacca pra jaho pachodžańnie było niemahčyma.
Fota 5 — hrupa tavaryšaŭ, kansekravanych i śvieckich, na čale ź biskupam Aleham Butkievičam pry mahile śviatara-paeta pa liturhii z nahody kansekracyi kaścioła 17 vieraśnia. Pasiarod — aŭtar usich, aproč hetaha, zdymkaŭ — Vasil Miadziucha.
Padobna, u Siańnie što ni krok — to artefakt. Pry ŭvachodzie ŭ budynak kolišniaje ziemskaje ŭpravy (pač. XX stahodździa), kala ścipłych biustaŭ Marksa dy Lenina — plita, znojdzienaja ŭ 2011 hodzie na poli la vioski Vialiki Aziarec z vyjavami hierbaŭ — mahčyma, niejkich starych polskich rodaŭ (praca pa rosšuku źviestak viadziecca).
Nie tak daloka ad budynka ŭpravy (ciapier — muzieja i dziciačaj biblijateki), na ŭzhorku pry razhalinavańni vulic, — jašče adzin (ci navat nie adzin) artefakt — kamienny kryž i dałučanaja da jaho plita z nadpisami, što sumujuć u čakańni daśledčykaŭ i bolš utulnaha miesca dla demanstravańnia siabie pryhožych ludu paspalitamu.
