Fota: sacsietki Cimanoŭskaj
Sparsmienka kaža, što pabliki i błohiery pierakrucili i vyrvali jaje słovy z kantekstu.
«Ja nie padtrymlivaju hvałt u luboj jaho formie, pra što adrazu ž skazała ŭ pačatku storys,
— zaŭvažaje jana. — Ja nie skazała, što dziaŭčaty, jakija trapili ŭ bojku, vinavatyja ŭ tym, što ich źbili. Nichto nie maje prava vyrašać pytańni z dapamohaj fizičnaha hvałtu. Majo mierkavańnie stała refleksijaj na historyi z padobnym padtekstam, a nie pazityŭnaj acenkaj taho, što adbyłosia kankretna z hetymi ludźmi.
Ja nie abahulniała, jak heta lubiać rabić mnohija, i nie zajaŭlała pra toje, što ŭsie ŭkraincy i ŭkrainki jak nacyja drennyja.
Infarmacyja pra toje, što ja prapahanduju ksienafobiju — chłuśnia, jakuju ciapier peŭnaja hrupa ludziej u zmovie vykarystoŭvaje dla taho, kab naškodzić majoj karjery».
Cimanoŭskaja padkreślivaje, što nie padtrymlivaje vajnu i Rasiju ŭ joj.
«Z pačatku vajny ja ŭsioj dušoj pieražyvała za ŭkraincaŭ, dapamahała im finansava, šukała žyllo, chadziła na akcyi salidarnaści, raspaŭsiudžvała infarmacyju. Maje sacyjalnyja sietki demanstrujuć pazicyju pa hetym pytańni. Ja nikoli nie padtrymlivała i nie budu padtrymlivać ŭvieś žach, što adbyvajecca!»
Instahram, kaža spartsmienka, — heta jaje asabistaja prastora, dzie jana dzielicca svaim mierkavańniem na padziei.
«Tak, ja vykazałasia ab tym, što apošnim časam usio čaściej stali źjaŭlacca historyi ź dziaŭčatami (nie z usimi ŭkrainkami!) z Ukrainy, źviazanyja z ahučanaj u storys tematykaj. Svaje słovy ja padmacavała historyjaj i mahu raskazać jašče.
Adnak i bieź mianie chapaje prykładaŭ i trendaŭ u sacyjalnych sietkach, dzie, darečy, sami ž ukraincy časam krytykujuć takija pavodziny i prosiać być bolš ścipłymi.
Siońnia ja atrymała sotni pahroz i abraz za toje, što paličyła, što amaralnyja pavodziny dziaŭčat, jakija pryjazdžajuć u inšuju krainu, dla mianie nieprymalnyja. Tyja, chto piša ŭsio heta, nie chočuć padumać, čamu isnujuć takija mierkavańni, čamu ludzi niezadavolenyja, čamu hetyja dziaŭčaty tak siabie pavodziać.
Tak, ja skazała, što nie čuła takich historyj tut z udziełam biełarusak. I heta taksama praŭda. Ale heta, biezumoŭna, nie aznačaje, što ja liču, što biełaruski źjaŭlajucca lepšymi za ŭkrainak. Kali chtości interpretavaŭ maje słovy ŭ dadzienym značeńni, prynošu prabačeńni za niedakładnaść vykazanych dumak.
Vajna — heta strašna i joj niama nijakich apraŭdańniaŭ, ale asabistyja jakaści asobnych ludziej u publičnaj prastory inšych krain nie majuć nijakaha dačynieńnia da vajny».
Cimanoŭskaja padziakavała padpisčykam z Ukrainy za padtrymku, a taksama kanstruktyŭnuju krytyku.
«Hetaja situacyi pasłužyła mnie ŭrokam, i ŭ dalejšym ja budu bolš razhornuta i padrabiazna ahučvać svajo mierkavańnie.
Usim tym, chto piša pahrozy ab fizičnaj raspravie, žadaje mnie śmierci i abražaje mianie, a taksama chto pierakručvaje maje słovy ŭ svaich karyślivych metach, ja žadaju nakiravać svoj patok enierhii ŭ pazityŭnaje rečyšča i pamiatać, što šlach u jeŭrapiejskuju budučyniu pačynajecca z uzajemapavahi i pluralizmu, a nie hvałtu ŭ adras tych, čyjo mierkavańnie vam nie blizkaje», — padsumavała Kryścina.
Čytajcie taksama:
«Źjechali pad šumok, kab znajści sabie kavaleraŭ u Jeŭropie». Cimanoŭskaja prakamientavała navinu pra źbićcio ŭkrainak i trapiła ŭ skandał
