Mitrapalit Inakiencij. Fota: BNS
Viadoma, što 9 sakavika Patryjarch Maskoŭski i ŭsiaje Rusi Kirył asudziŭ «źniešnija siły» za sproby padzialić ruski i ŭkrainski narody.
«Siońnia tema, źviazanaja z rasijska-ŭkrainskimi adnosinami, stała častkaj vialikaj, abo, jak ciapier kažuć, hieapalityki, i adnoj z metaŭ hetaj hieapalityki źjaŭlajecca pasłableńnie Rasii, jakaja stała mocnaj, realna mahutnaj krainaj. Ale jak ža brydka i podła dla ažyćciaŭleńnia hetych hieapalityčnych metaŭ vykarystoŭvać braterski narod, jak žudasna nackoŭvać hety narod na svaich bratoŭ, jak žudasna uzbrojvać jaho dla taho, kab jon ustupiŭ u baraćbu sa svaimi adzinakroŭnymi i adzinaviernymi bratami!» — skazaŭ patryjarch u sieradu paśla liturhii ŭ chramie Chrysta Zbaviciela.
Za dva dni da taho, na Daravalnuju niadzielu, patryjarch Kirył vykazaŭsia ŭ tym sensie, što hałoŭnaje — nie dapuścić na Danbasie hiej-paradaŭ, a vajny nie asudziŭ i za achviaraŭ jaje z ukrainskaha boku malicca nie zaklikaŭ.
Čytajcie taksama: Patryjarch Kirył nazvaŭ niečakanuju pryčynu «kanfliktu na Danbasie». Ukrainu ŭzhadaŭ tolki adnojčy, malicca za jaje nie zaklikaŭ
Tym časam pazicyja Pravasłaŭnaj carkvy ŭ Litvie, pavodle mitrapalita Inakiencija, niaźmiennaja — jana rašuča asudžaje vajnu Rasii suprać Ukrainy: «My žyviem u svabodnaj, demakratyčnaj krainie. Litva — heta nie Rasija».
Pryvodzim poŭny tekst zajavy mitrapalita Vilenskaha i Litoŭskaha Inakiencija. Jana cikavaja tym, što vielmi adroźnivajecca i pa stylistycy, i pa źmiestu ad zvykłych dla nas pastyrskich pasłańniaŭ pravasłaŭnych ijerarchaŭ:
«Darahija braty i siostry!
Majo słova źviernuta da ŭsich ludziej dobraj voli, da ŭsich, chto choča nas pačuć, da ŭsich pravasłaŭnych dziaciej našaj Carkvy ŭ Litvie.
Vielizarnaja biada pryjšła na ziamlu Ukrainy: tam lijecca kroŭ i pakutujuć biaźvinnyja ludzi. Sumlenny čałaviek i bohabajazny chryścijanin nie moža abyjakava hladzieć na toje, što adbyvajecca. Hołas jaho sumleńnia lamantuje da nieba, jaho malitva nakiravanaja da Boha, jakomu adzinamu naležyć sud, i pierad jakim adkažuć tyja, jakija prynieśli hora narodu Ukrainy, pakuty maci, ślozy rodnym i blizkim, śmierć i razbureńni, masavy zychod z svajoj krainy.
Pravasłaŭnyja ludzi Litvy z bolem u sercy ŭspryniali trahiedyju naroda Ukrainy. Z samaha pačatku vajennych dziejańniaŭ va ŭsich pravasłaŭnych chramach była ŭzmocnienaja malitva ab chutčejšym spynieńni vajny, ab adnaŭleńni miru na ziamli Ukrainy. Pazicyja Pravasłaŭnaj carkvy ŭ Litvie niaźmiennaja — my rašuča asudžajem vajnu Rasii suprać Ukrainy i molim Boha ab jaje bolš chutkim spynieńni.
Jak vy, napeŭna, užo paśpieli zaŭvažyć, u nas z Patryjarcham Kiryłam roznyja palityčnyja pohlady i ŭsprymańnie biahučych padziej. Jaho palityčnyja vykazvańni z nahody vajny va Ukrainie — heta jaho asabistaje mierkavańnie. My ŭ Litvie z hetym nie zhodnyja.
Chaciełasia b tut adkryta skazać pra toje, što my, pravasłaŭnyja ŭ Litvie, majučy na siońnia mahčymaść niezaležna vyrašać svaje ŭnutrycarkoŭnyja spravy, budziem i dalej imknucca da jašče bolšaj carkoŭnaj niezaležnaści, vierujučy, što Hospad daruje takuju ŭ svoj čas.
My žyviem u svabodnaj, demakratyčnaj krainie. Litva — heta nie Rasija. Heta inšaja dziaržava, inšaje hramadstva sa svaim duchoŭna-maralnym klimatam.
Pravasłaŭnyja Litvy składajuć chaj nievialikuju — aktyŭnych viernikaŭ pa ŭsioj Litvie naŭrad ci nabiarecca bolš za try tysiačy čałaviek — ale nieadjemnuju častku hetaha hramadstva, i źjaŭlajucca paŭnapraŭnymi hramadzianami svajoj krainy, što svabodna vyznajuć tradycyjnuju relihiju.
Našyja prychadžanie — sumlennyja i ścipłyja ludzi, jany dobrasumlenna mnohija hady pracavali na karyść krainy Litoŭskaj i ŭnieśli svaju leptu ŭ spravu budaŭnictva svabodnaj Litvy.
Uspomnim, što bolš za 30 hadoŭ tamu pravasłaŭnyja vierniki na čale ź mitrapalitam Chryzastomam, jaki ciapier znachodzicca na spakoi, biez vahańniaŭ, rašuča vystupili na baku litoŭskaha naroda, za niezaležnaść jaho dziaržavy.
Pazicyja Pravasłaŭnaj carkvy zastałasia absalutna niaźmiennaj. Pa-inšamu i być nie moža.
Zadajusia pytańniem, A ci ŭsio viedajuć pra pravasłaŭnych tyja, jakija pišuć i raspaviadajuć pra nas? Ci naviedvali słužby ŭ pravasłaŭnych chramach Litvy, čuli, jak i pra što molacca pravasłaŭnyja ludzi?
Bo na kožnym nabaženstvie pravasłaŭnyja molacca za Bohachavanuju krainu našu Litoŭskuju, jaje ŭłady, vojska, za ŭvieś jaje narod. A siońnia — i za spynieńnie hetaj kryvavaj vajny, za zahinułych vajaroŭ, za prychod miru va Ukrainu, za tych, chto pakutuje za ludziej ziamli Ukrainskaj — my molimsia i pakutujem razam ź imi!
Što b ni adbyvałasia vakoł nas, my, pravasłaŭnyja, budziem i dalej malicca za krainu Litoŭskuju i narod jaje, zaklikajučy na dapamohu našu niabiesnuju zastupnicu — Najśviaciejšuju Dzievu Maryju, usich śviatych ziamli Litoŭskaj, i budziem viernymi svajoj krainie i jaje narodu.
My budziem zachoŭvać adzinstva ludziej, niezaležna ad ich nacyjanalnaj i kanfiesijnaj prynaležnaści; budziem ščyra malicca ab šmatpakutnym narodzie Ukrainy i dapamahać uciekačam, jakija znajšli prytułak na Litoŭskaj ziamli.
Zachavajem u sercach svaich duch miru i lubovi! Vialiki śviaciciel Jan Załatavust kazaŭ: «Słava Bohu za ŭsio!». I my havorym siońnia: słava i padziaka Bohu za toje, što jon pasłaŭ nam, pravasłaŭnym, takoje vyprabavańnie. Słava i padziaka Słava i padziaka Bohu za toje, što my cierpim źniavahi. Za ŭsio dziakujem Hospada Boha, Sardečna spadziejučysia na Jaho łasku i prabačeńnie.
Mitrapalit Vilenski i Litoŭski Inakiencij».
74-hadovy mitrapalit Inakiencij słužyć u Litvie tolki z 2010 hoda. Jon rodam z Rasii, z horada Staraja Rusa Naŭharodskaj vobłaści. Da 2010 hoda jahonaja bijahrafija ź Litvoj źviazanaja nie była. U 1990-ja jon uznačalvaŭ niekalki jeparchij u Sibiry i na Dalokim Uschodzie, a z 1999 hoda da pieravodu ŭ Litvu byŭ jepiskapam Korsunskim — u hetuju jeparchiju ŭvachodziać pravasłaŭnyja prychody ŭ Francyi, Šviejcaryi, Lichtenštejnie i Manaka.
