(24.01.1904-9.12.1973)
U Vilenskaj karcinnaj halerei
Ty ścipły biełaruski vartaŭnik.
I serca, i dušu mastactvam hreješ,
Nie zabyvaješ maładyja dni,
Dzie ty z paetami ab voli mroiš
Krainy, u jakoj žyvie narod
Nie ciomny i ślapy, nibyta krot,
A mudry, u jakoha jość hieroi
I zamki, chramy, i dziaržaŭnaść movy…
Dy mnohaje z žyćcia zabyć hatovy,
Dzie byŭ ty, volny, za kalučym drotam
I ŭ dumkach tolki Biełaruśsiu žyŭ,
Što, niby kvietka paparać pad lodam,
Była schavana ad ludskoj dušy
Pad pyłam, jak pad zołatam, čužoha,
Nie lepšaha, nie horšaha, čužoha.
I naša ty ad zhuby ratavaŭ,
Nie prosiačy sabie ratunku ŭ Boha,
I potym znoŭ z-za krataŭ uciakaŭ
U dumkach u muziej, jaki stvaraŭ,
Ź jakoha ty nie źbieražeš ničoha
Amal, ale nie źniknie šlach adviečny,
Šlach biełaruski, pa jakim i ty
Prajšoŭ pa-biełarusku čałaviečna,
Pakinuŭšy niaŭpylnyja ślady…
