Čubat Alaksiej. Hliniany čałaviek. Vieršy. — Miensk: Halijafy, 2008. — 73 s. 500 as.
Siarod usich vidaŭ hramadzkaha transpartu jany ŭparta vybirajuć tramvaj. Z dvuch soncaŭ — ot choć ty što! — jany addajuć pieravahu tamu, jakoje ŭ kalužynie. Da zabyćcia siabie kachajuć śnieh. A jašče — razłapisty klon. I ružu. Z usich ctychijaŭ jany trymajucca paezii.
Ludzi, jakija dychajuć vieršam, — zastalisia. Adzin ź ich —Alaksiej Čubat. I pajezdka ŭ tramvai dla ich — chapatlivyja pošuki. Kachanaj? Baćkaŭščyny? Stoj, maja duša, nie laci, pačakaj
Pačakaj... Ja matlaŭsia
pa rejkach čužych,
Ja źniamohsia, šukaŭšy
Vahon dla dvaich.
...
A vieršy «Uciakaje stareča-zima...» i «Dzień-noč sakavik» — ažno prosiacca ŭ školnyja čytanki. Śviatočna, jak paśla ciopłaha daždžu, nie¬pas¬red¬na-viasiołkava, až karcić chutčej apynucca ŭ budučaj viaśnie. Vivat, jašče daloki sakavik! Vivat, užo vydadzieny Čubat!
