— Мог бы і на машыне паехаць: так камфортней і цяплей. Але абраў матацыкл, каб было хутчэй! — кажа Антон і дзеліцца карыснымі лайфхакамі.
У валоданні ў беларуса Suzuki Boulevard M90 2008 года выпуску. Байк, таксама вядомы пад назвай M1500 і VZ1500, — матацыкл класа круізер.
— Магутны, надзейны і дынамічны! Аб'ём рухавіка — 1,5 літра. Купіў яго ў верасні, а ўжо ў кастрычніку адправіўся на ім у суседнюю краіну. Дагэтуль пяць сезонаў праездзіў на яго «малодшым браце» — Suzuki VL800 2004 года выпуску. Фактычна той жа Boulevard, але з рухавіком на 800 кубічных сантыметраў. Да майго здзіўлення, за ўсе гэтыя гады ў ім нічога не зламалася, таму і абраў гэтую ж мадэль, толькі больш магутную: на старым ужо не заўсёды хапала цягі і магутнасці, асабліва з пасажырам, — расказвае Антон.
Матацыкл, па словах суразмоўцы — ягоны асноўны штодзённы транспарт з сакавіка па лістапад. Таму неабходнасць у машыне неяк адпала.
— Дый перастаў атрымліваць задавальненне ад аўтамабіля. Хоць бы таму, што даводзіцца ў корках стаяць разам з усімі, а на матацыкле — праехаў хутка, і дарога вольная!
Менавіта з гэтай прычыны Антон адправіўся ў Польшчу на Suzuki. У суседняй краіне трэба было вырашыць асабістыя пытанні, дый з'ездзіць у падарожжа, хоць і невялікае, вельмі хацелася.
Вядома, усе палохалі чэргамі на мяжы. Тут жа як: бывае, табе пашанцуе і ты куляй праскочыш, а можна і затрымацца на некалькі дзён! Фартуна, адным словам.
— Маршрут планаваў зыходзячы з таго, што патрабавалася трапіць у Варшаву, Уроцлаў, Познань і затым хутка вярнуцца. Галоўная задача — не затрымацца на мяжы мінімум на паўдня. Мог ехаць на аўтамабілі, вядома, але чэргі бянтэжылі. Да таго ж яны непрадказальныя: то яны ёсць, то іх няма! — успамінае Антон. — Матацыкл абраў часткова дзеля цікавасці, а часткова дзеля таго, каб лёгка праскочыць мяжу: у матацыклістаў асобная чарга, як і ў кожнай катэгорыі — пешаходаў, веласіпедыстаў, легкавікоў, аўтобусаў, грузавікоў. Можна ехаць адразу пад шлагбаум!
Каб не затрымацца на мяжы, Антон адправіўся праз пункт, на якім не было электронных чэргаў, — гарадзенскі ПП «Прывалка». А далей — Лаздзеі, Сувалкі, Варшава. Такі маршрут абраў беларус для паездкі.
— У пункце пропуску выйшла пацешна: паколькі паблізу Гродна, то нямала было тых, каго падвозілі на машыне да мяжы. Затым вандроўцы даставалі з багажніка ровар і далей ішлі амаль без чаргі. Чаму амаль? Таму што такіх хітрых ужо нямала і іх прапускалі групкамі па трое. Так што таксама чарга сабралася!
А вось свайго матацыкла да паездкі Антон спецыяльна не рыхтаваў.
— Навошта? Дзве-тры тысячы кіламетраў ён і так без праблем праедзе, а заправачных станцый па шляху дастаткова, — разважае беларус. — Хіба што купіў кофры і шкло. Байк прадаваўся без іх, а я так і не зразумеў, як можна без іх катацца. Нічога не скласці; калі няма шкла, галаву нават у шлеме не падняць: увесь пясок ляціць у вочы!
Але сам, вядома, падрыхтаваўся, бо надвор'е чакалася халоднае! Набыў высокія мотаботы без усялякай вентыляцыі для халодных перыядаў, узяў дзве пары пальчатак доўгіх, каб запясце закрывалі, таксама без вентыляцыі. І яшчэ пару розных балаклаў, надзеў некалькі слаёў бялізны, каб не мерзнуць, — распавядае Антон. —
Наогул, на мой погляд, усе прадаўцы мотаэкіпіроўкі не гавораць пра адзін важны момант: яна павінна быць у першую чаргу камфортнай і прыдатнай для язды! А ўжо потым бяспечнай. Спадзяюся, падаць і разбівацца ў ёй на дарогах ніхто не збіраецца, а вось штодзённая зручнасць — гэта тое, на што будзеш звяртаць увагу ў кожнай паездцы.
Дык вось, калі праз шчыліны для вентыляцыі дзьме халодны вецер, коле кончыкі пальцаў, мерзнуць калені і ступні, пытанне абароненасці неяк хутка адыходзіць на другі план.
З надвор'ем у дзень выезду Антону пашанцавала не вельмі: на тэрмометры было ўсяго +3°C, дый сіноптыкі нічога добрага не абяцалі.
— Абяцалі яшчэ і мокры снег, які павінен быў прыйсці з усходу. Але я збіраўся на захад, а там прагноз далі лепшы! Увогуле, я спадзяваўся абхітрыць і надвор'е: з'ехаць з Беларусі да снегу, — смяецца беларус. —
Пакуль дабіраўся да мяжы па РБ, часам на хаду грэў рукі аб рухавік. Памятаю, у мяне дзед так рабіў. Ён усё жыццё на матацыклах праездзіў. Аднойчы нават палец на адной пальчатцы аплавіў!..
Але ўцячы ад ападкаў не выйшла — роўна на мяжы з Літвой пайшоў мокры снег.
Мяжу, як матацыкліст, Антон мінуў даволі хутка: паехаў адразу пад шлагбаум!
— Людзі разумелі і не абураліся. Памежнікі моцна не даглядалі: каму я патрэбны ў кастрычніку на байку?
Далей паехаў праз Друскенікі і Лаздзеі на Сувалкі па навігатару. Дарога паступова рабілася ўсё горшая: вузкая і разбітая. У нейкі момант апынуўся на падраскіслай грунтоўцы — і гэта на гарадскім матацыкле са звычайнай гумай! Але навігатар упэўнена казаў ехаць далей.
Мяжу Літвы і Польшчы перасек у нейкім лясочку. Яе пазначаў толькі стары слупок, ды знакі дарожныя трохі памяняліся, — успамінае Антон. —
Да трасы ехаў па бясконцых вёсках. Адна заканчвалася, і адразу пачыналася наступная. Было цікава паназіраць: усё акуратна, па-гаспадарску так!
Спачатку, прызнаецца суразмоўца, наведвалі думкі вярнуцца. Але мяжу ўжо перасёк, а значыць, рухацца трэба толькі наперад!
— Займальна ехаць увечары каля поля з ЛЭП: у Польшчы на іх усталяваныя чырвоныя лямпы, якія загараюцца і згасаюць. Атрымліваецца, велізарнае поле ў цемры міргае чырвонымі агеньчыкамі.
Да Варшавы я дабраўся да 23:00. Вельмі змёрз, вядома. Потым ужо падумаў, што варта было хаця б пластыкавую бутэльку з гарачай вадой засунуць пад вопратку: гэта грэлка для жабракоў з падручных матэрыялаў! Кіпень на запраўках толькі трэба абнаўляць часам, — кажа Антон.
Ва Уроцлаў мужчына адправіўся цягніком. Адтуль — у Познань.
— Галоўнае ўражанне ад Познані: колькі ж там зеляніны і дрэў! Горад выклікаў добрыя пачуцці, а вось Варшава ў параўнанні з ім нейкая растрапаная ці што, больш безгаспадарчая, — кажа Антон.
Калі ўжо вяртаўся дадому, у Варшаве трапіў у сама розрух: шмат затораў на дарогах і кур'ераў на скутарах, успамінае беларус.
— Я ўсю паездку стараўся перасоўвацца вельмі акуратна, не лезці паміж радамі. Але там ужо цярпенне скончылася — паехаў таксама так!
Начаваў у Белай. Гарадок пакінуў дваякія эмоцыі: выглядае нібыта як у 90-я, а быццам і зроблена ўсё прыстойна! Цягнуцца да Тэрэспаля прыйшлося па вузкай дарозе пастаянна за фурамі, вось гэты ўчастак мне больш за ўсё не спадабаўся.
На зваротным шляху мяжу таксама прайшоў хутка, за гадзіну. Памчаў адразу пад шлагбаум. Памятаю, польскі памежнік пацікавіўся, ці не холадна на матацыкле, ці не змёрз я. І прапусціў далей!
— Які расход у Suzuki Boulevard M90 і ці шмат сышло грошай на бензін?
— Выдатак, напэўна, каля 8 літраў на 100 км. Нямала, але пры гэтым трэба ўлічваць, што большая частка шляху была па аўтамагістралях, дзе дазволеная хуткасць — 140 км/г, і я рухаўся ў гэтым тэмпе, інакш грузавікі абганялі б.
У такім рытме пры максімальным аб'ёме бензіну ў баку 20 літраў прыпынкі на АЗС даводзілася рабіць прыкладна кожныя паўтары гадзіны. Даліваў па 10 літраў звычайна. Шчыра кажучы, выдаткаў на паліва не лічыў, дый мала грошай сышло. Наўскідку — 200 даляраў. Гатэлі і нейкія дробныя выдаткі на ежу запатрабавалі яшчэ столькі ж.
— Колькі кіламетраў вы праехалі?
— Дакладна не скажу. Пасля паездкі навігатар на карце паказаў прыкладна 2 200 км, але мне яшчэ па гарадах трэба было паездзіць, так што акругліць смела можна да 2 500 км.
— Як у цэлым вам дарогі ў суседняй краіне?
— У Польшчы спадабаліся дарогі і развязкі — прыкметна, што грошай укладзена ў іх вельмі шмат! Прыемна, што няма «леванамагнічаных»: ніхто не нясецца ў левым радзе з хуткасцю фур, якія рухаюцца ў правым. Толькі адзін раз трапіўся такі кіроўца!
— А якія карысныя парады можаце даць байкерам, якія таксама збяруцца ў падобную няблізкую дарогу на матацыкле, ды яшчэ і халоднай восенню?
— Я ацаніў зручнасць так званага механічнага круіз-кантролю. Гэта, груба кажучы, металічная прышчэпка за 3 даляры з кітайскага сайта, проста фіксуе ручку газу. У дарозе моцна ныла спіна, а так хоць ненадоўга можна было рукі прыбраць з руля, зрабіць мінімальную размінку на хаду.
Пасля вяртання купіў яшчэ сабе камізэльку з падагрэвам ад паўэрбанка. Таксама выдатная рэч для матацыклістаў! Магутнасць замалая, дый да цела прыціснуць варта як след, але гэта значна лепш, чым наогул нічога! — дзеліцца лайфхакамі матацыкліст з Мінска.
Чытайце таксама:
«Аўтабізнэс» скончыўся. Што за выданне гэта было
Хлопец купіў «труп» Passat, рэанімаваў яго і стаў зоркай тыктоку. Як было і як стала — уражвае
