Плошча Рэспублікі ў Ерэване, 20 верасня. Фота: «Новости Армении и мира» / Telegram
Кацярына (імя зменена) прыехала ў Ерэван часова, каб зрабіць візу адной з краін ЕС. 20 верасня, на другі дзень пратэстаў, жанчына апынулася ў цэнтры горада. «Зранку мы прыехалі падавацца на візу і адразу пайшлі ў цэнтр, каб пагуляць. Ля плошчы Рэспублікі ёсць скверык, і мы селі там у цяньку. Падыходзяць двое армян, кажуць: «Мы былыя ваяры, ваявалі ў Карабаху ў канцы 1990-х — пачатку 2000-х, сядзім тут з учарашняй акцыі і чакаем сённяшнюю», — распавядае Кацярына.
Яны нам казалі, што там планавалася вялікая вендэта, маўляў, туды людзі едуць з Карабаха, менавіта з тых мясцін, дзе людзі цярпяць ад вайны, быццам адтуль ужо прыехаў цэлы аўтобус дзяцей».
Суразмоўцы расказалі беларусцы, што на будынках па ўсёй плошчы сядзяць снайперы, але гэта не страшна — маўляў, яны ніколі не страляюць.
Кацярына спытала ў суразмоўцаў, як яны пойдуць супраць паліцыі з голымі рукамі. Тыя паказалі, што проста там, на даху будынкаў, у іх схавана зброя. З першага дня пратэстаў, 19 верасня, моладзь шпурляла ў паліцэйскіх бутэлькамі з вадой.
«Мы гутарылі з імі недзе з 12 да 14 гадзін, і на нашых вачах побач з плошчай Рэспублікі спыняліся аўтобусы. Адтуль выходзіла то паліцыя, то амапаўцы, то яшчэ нехта. Там было багата людзей у цывільным, армяне патлумачылі нам, што гэта спецаддзел.
Прыкладна а 14-й гадзіне пачаўся мітынг. Паліцыя была побач, ніхто не чапаў пратэстоўцаў, недзе 100-200 паліцэйскіх проста ціха стаялі. Людзей было шмат, хаця і не такі натоўп, як у Мінску ці Варшаве, і рускіх ніхто не чапаў. Мітынгоўцы пратэстуюць супраць прэм’ера [Нікола Пашыняна], яны лічаць яго ледзьве не здраднікам, а таксама выступаюць супраць Расіі. Усё праз тое, што ў Карабаху забіваюць людзей, і што яны яго здалі — маўляў, шкада людзей», — дзеліцца беларуска.
Пратэстоўцы абяцалі, што будуць стаяць да апошняга, пакуль не скінуць свайго прэм’ера. Наракалі, што ён, як і ўсе чыноўнікі, мае крутыя тачкі, маўляў, «не наш чалавек», убіўся ў давер да армянаў.
Недзе ў 16-17 гадзін, калі Кацярына пакідала цэнтр горада, за паўкіламетра да плошчы Рэспублікі перакрылі для машын дарогу з цэнтра па галоўным праспекце. Каля прэзідэнцкага палаца Кацярына бачыла некалькі дзясяткаў пратэстоўцаў з расцяжкамі.
Хостэл, дзе жыве Кацярына, знаходзіцца на ўскраіне горада, але і там яна бачыла шмат людзей на вуліцах. У Мінску, згадвае суразмоўца, падчас пратэстаў людзі збольшага ехалі ў цэнтр горада, а ў Ерэване такога няма.
«Я так зразумела, што людзі з Карабаха едуць у Ерэван, каб выступіць на плошчы, а мясцовыя ў гэтым плане больш абыякавыя. Хаця ў горадзе было трохі затораў, але не так шмат, народ не рынуўся туды.
Учора ў нас лёг інтэрнэт. Пасля 22-й гадзіны цалкам знік мабільны інтэрнэт, і мы падключылі вай-фай, бо памяталі, што ў Беларусі ў час пратэстаў глушылі мабільны інтэрнэт. Але і наш вай-фай ледзь жывы быў. З 22 да 23 гадзін інтэрнэту фактычна не было, а потым ён аднавіўся. І гэта ў нас ускраіна горада».
«Наша Нiва» — крыніца якаснай інфармацыі і бастыён беларушчыны
ПАДТРЫМАЦЬ «НН»Што такое Нагорны Карабах і што армяне з азербайджанцамі там дзеляць
У Еўлаху пачалася сустрэча прадстаўнікоў Азербайджана і Нагорнага Карабаха
