Фота: Karl Tapales / Getty Images
«Цяжка прызнаць, што ты сярод тых людзей, у якіх таксама не ўдалося»
Галоўнай праблемай у шлюбе Аляксандра (яму 32 гады) была адсутнасць дыялогу. Партнёрам не ўдавалася размаўляць пра тое, што іх хвалявала, пра тое, што выклікала боль.
«Перад тым, як жаніцца, звярнулі ўвагу на шлюбы нашых бацькоў, — кажа Аляксандр. — У іх праблемы былі вельмі класічныя: фінансавыя, ужыванне алкаголю. На гэта ў дзяцінстве нагледзеўся, таму лічыў, што змагу пабудаваць шчаслівы шлюб, калі пазбегну вось такога. Выяўляецца, што калі гэта вырашаеш, то прыходзяць праблемы другога класа, якія мы нават словамі не маглі апісаць».
Нягледзячы на гэта, спрэчак у пары амаль за шэсць гадоў у шлюбе не было.
«Асноўная праблема была ў замоўчванні. Прыкідваліся доўга, што нічога кепскага не адбываецца, а потым, калі гэта стала немагчыма рабіць, пагаварылі. Яна лічыла, што ўсё само сабой пройдзе з часам. Я ў такую палітыку партыі не верыў, але вырашыў падтрымаць, а не гнуць сваю лінію.
Праблема была ў асабістай прасторы, якую мы не навучыліся ацэньваць. Ці ёсць у вас магчымасць закрыцца дзе-небудзь і выдыхнуць, пажыць без адчування, што вас нехта патрывожыць?
Ведаю, што людзі з дзецьмі, з крэдытамі могуць сказаць, што гэта для багатых. Але пра навык знаходзіць асабістую прастору не варта нават размаўляць. Трэба сачыць за тым, што ты адчуваеш і чаму. Тут дапаможа псіхолаг. Я хадзіў да яго два гады, каб зразумець, як апісаць свае пачуцці. Прапанаваў жонцы разам яго наведваць, але яна не захацела. Калі стаў працаваць са сваімі праблемамі, у нас неяк у цэлым атмасфера стала наладжвацца, але адзін за дваіх тут працы не зробіць», — расказвае ён.
У 2020-м муж і жонка пераехалі жыць у Кіеў. Але дзяўчына хутка вярнулася ў Мінск.
«Ва Украіне ёй зусім не было чаго рабіць, — тлумачыць Аляксандр. — Быў там зусім адзін, без сяброў, і мне неяк спакойна на душы стала. Проста раніцой прачнуўся і гэта адчуў. Гэта паказала, што без яе я сябе адчуваю лепш. Тады зразумеў, наколькі цяжкім грузам стаў гэты шлюб».
Самай цяжкай часткай разводу было прызнанне ў тым, што гэта трэба зрабіць.
«Прызнаць, што ты сярод тых людзей, якім таксама не ўдалося. Потым складана сказаць пра гэта партнёру. Спадзяешся, што партнёр здагадаецца пра гэта сам.
У такі момант увесь свет, акрамя мужчын, якія разумеюць, у якім ты стане, вырашае спытаць, чаму ты вырашыў здацца.
Я таксама адзначыў, што рэакцыі на такую навіну дзеляцца па палавой прыкмеце: мужчыны спрабуюць віншаваць або спачуваць, а жанчыны проста робяць выснову, што так нельга.
Гэтую фазу трэба проста перацярпець. З часам адбываецца які-небудзь іншы развод, нешта з'яўляецца новае ў кампаніі сяброў, і вас пакідаюць у спакоі», — расказвае Аляксандр.
«Калі проста сказаць «дзякуй» блізкаму чалавеку ты не можаш, значыць нешта паміж вамі адбываецца»
Каб зразумець, ці варта разводзіцца з партнёрам ці партнёркай, мужчына раіць нейкі час пажыць асобна адно ад аднаго.
«І падчас гэтага звярніце ўвагу на колькасць ежы, якую вы паглынаеце. Калі вы раптам ясце менш і нават больш здаровую ежу, гэта дакладна знак, што трэба разыходзіцца. Калі вам не трэба курыць, гуляць у камп'ютарныя гульні, каб расслабіцца, гэта таксама пра гэта кажа.
Прынамсі, дакладна існуе ціск паміж вамі і партнёрам, пра які варта пагаварыць. Калі пагаварыць не атрымліваецца, гэта праблема.
Таксама пасля разводу мой хатні бар стаў расці: па звычцы набываю алкаголь, але ўжываць яго стаў нашмат менш.
Яшчэ адзін званочак, калі вы пачынаеце кідацца ў працу, і гэта становіцца вашым сэнсам жыцця. Калі вам трэба бегчы на працу, каб адчуць сябе чалавекам, значыць дома нешта адбываецца.
Яшчэ адна лакмусавая паперка: калі ваш партнёр або партнёрка казала вам «прабач» альбо «дзякуй» апошні раз? Гэтыя словы важныя, яны робяць вас проста чалавекам, не слабым і не дрэнным, а чалавекам.
Ёсць такія мужчыны, якія стукаюць кулаком па стале і лічаць, што ім няма за што прасіць прабачэння, нават калі яны каго-небудзь пакрыўдзілі. Слова «прабач» часта дапамагае хутка з гэтым справіцца.
Калі проста сказаць «дзякуй» блізкаму чалавеку ты не можаш, значыць нешта паміж вамі адбываецца», — разважае ён.
«Я сустрэў чалавека, з якім мы можам паразмаўляць пра ўсё»
Сказаць пра развод жонцы з першага разу Аляксандр не змог. Толькі з трэцяга.
«У яе пачаліся слёзы. Гэта зразумела, я проста паплакаў яшчэ да размовы. Да такога проста варта быць гатовым.
У яе была доўгая фаза адмаўлення. Але некаторы час мы працягнулі жыць разам у адной кватэры, бо ў гэтым была такая неабходнасць. Гэта толькі ўзмацніла ілюзію таго, што нібыта размова была несапраўднай.
Пасля мы раз’ехаліся, але камунікавалі нібыта старыя знаёмыя — тут паведамленне, там паведамленне».
Разводзіцца з Аляксандрам яго жонка адмовілася, таму яму прыйшлося гэта рабіць праз суд.
«Вось гэта быў самы сумленны яе крок у плане абмеркавання праблем, хаця дзяліць у нас не было чаго.
У дакументах пазначаная прычына разводу — адсутнасць любові, далейшае сужыццё лічыцца немагчымым. Яна ў судзе падпісала яго», — кажа ён.
Стан пасля разводу мужчына параўноўвае з ампутацыяй.
«Балела нага, адрэзалі, яна больш не турбуе, але ты прывык на яе абапірацца, а яе больш няма. Прыходзіцца вучыцца хадзіць па-новаму. Заняло гэта паўтара года», — кажа Аляксандр.
Пасля гэтага ў мужчыны атрымалася пабудаваць новыя адносіны.
«Я сустрэў чалавека, з якім мы можам паразмаўляць пра ўсё, і калі адбываецца крыўда, то пачынаем гэта абмяркоўваць без абвінавачванняў, — дзеліцца ён. —
Магу з ёй пагаварыць пра тое, што адчуваю, і няважна, як мяне гэта выстаўляе: брутальным ваяром альбо хлопчыкам. І наадварот, я слухаю, навучыўся гэта рабіць».
Чытайце таксама:
Гасцявы шлюб і шматмужняя жонка: дзіўныя сямейныя адносіны
«Сэкс — гэта галоўнае, дзеля яго ўсё і робіцца». Вядомыя беларусы расказалі, што забівае каханне
