Бойцы батальона «Литвин» полка Калиновского. Фото: t.me/belwarriors
Встреча с командиром полка Калиновского Денисом Китом Прохоровым и его заместителем Вадимом Кабанчуком проходила в одном из самых престижных районов Варшавы — Саской Кемпе. Здесь с сентября 2020 года в модернистском особняке 1930 года постройки находится «Белорусский дом» — одна из организаций белорусов Польши.
У калитки гостей встречают два крепких молодых человека в балаклавах. Они вежливо здороваются и приглашают пройти на территорию. Парадный вход закрыт. Людей на мероприятие проводят через заднюю дверь. Почему — непонятно.
В фойе «Белорусского дома» в очереди на второй этаж довольно многолюдно. Всех посетителей просят сдать на временное хранение телефоны — видео– и фотосъемка на встрече запрещены. Кто-то спорит, но отдает девайсы, кто-то сразу соглашается.
За 10 минут до начала встречи в зале практически нет свободных мест. В первом ряду на почетном месте сидит один из старейших белорусских политиков Зенон Позняк в сопровождении Павла Усова, своего соратника по организации «Вольная Беларусь».
На часах — пять минут до начала. Мест в зале уже нет, а люди все идут и идут. Кому повезло — устраивается на подоконнике. Другие — толпятся у входа. Организаторы просят партер передвинуть кресла на полтора метра вперед, чтобы те, кто ожидает на лестнице, смогли хотя бы войти в зал.
В небольшое помещение набилось больше 120 человек. Среди них представители разных возрастов, профессий и взглядов — миниатюрный срез белорусского общества в изгнании.
— Прашу ўсіх устаць, — обращается к аудитории представитель полка Павел Вилли Кухта. — Жыве Беларусь!
— Жыве! Жыве вечна! — хором отвечают люди.
«Полк Каліноўскага — гэта народны праект»
Встреча начинается. Первым выступает командир полка Денис Прохоров.
— Гэта сустрэча ўдзячнасці, мы прыехалі, каб падзякаваць вам, пазнаёміцца і адказаць на вашыя пытанні, — говорит он собравшимся. — З самага пачатку існавання полк Каліноўскага залежыць ад падтрымкі, і першымі на просьбу аб падтрымцы адгукнуліся простыя беларусы — хтосьці прыйшоў да нас добраахвотнікам, хтосьці дапамагае фінансава. Дзякуючы гэтаму мы адбялілі імя беларусаў, бо ў першыя дні вайны з тэрыторыі Беларусі на Украіну ляцелі ракеты і заходзілі расійскія войскі. Таму беларусаў пачалі недалюбліваць. Цяпер увесь свет навучыўся падзяляць беларусаў на сапраўдных і праўладных тараканаў.
— Полк Каліноўскага — гэта народны праект, — продолжил мысль Прохорова его заместитель Вадим Кабанчук. — За ўвесь час нашага існавання мы не атрымалі ні капейкі грошай ад фондаў, уся падтрымка — ад беларускага народа.
После этих слов Кабанчука зал разразился долгими аплодисментами.
— Свет уваходзіць у перыяд нестабільнасці, — продолжил замкомандира. — Наперадзе будзе шмат войнаў, і Беларусі спатрэбяцца нацыянальныя збройныя сілы. Але толькі вайсковага прадстаўніцтва мала. Таму 29 лістапада 2023 года мы правялі ў Кіеве нашу канферэнцыю, у якой узялі ўдзел розныя палітычныя сілы. Па выніках была створаная Часовая вайсковая камісія, у якую ўвайшлі таксама беларускія бізнесоўцы, якія працуюць ва Украіне. Без згоды іншых удзельнікаў я не магу казаць пра планы камісіі, але ўжо вельмі хутка будуць цікавыя навіны. Мы гатовыя да самых радыкальных варыянтаў, бо стаіць пытанне выжывання.
Заместитель командира полка Калиновского Вадим Кабанчук. Фото: пресс-служба полка Калиновского
Денис Прохоров попробовал объяснить участникам встречи изменение стратегии полка Калиновского на филологическом примере:
— У беларускай мове ёсць слова «супраціў», але яно нам больш не падыходзіць. Бо супраціў — гэта калі ты супраціўляешся, а нам трэба змагацца, ісці шляхам барацьбы. Нас чакае вайна ўдоўгую, трэба мець да гэтага гатоўнасць. Як будзе — пабачыце. У нас наперадзе — пытанне па Беларусі. Нельга расслабляцца!
«Вылазка на тэрыторыю Беларусі будзе адкрыццём другога фронту, нам гэта пакуль не патрэбна»
На этом выступления командиров полка Калиновского закончились, и аудитории предложили задавать вопросы Прохорову и Кабанчуку.
Один из присутствующих спросил, почему калиновцы не проводят диверсионные операции на территории Беларуси — так, как это делает Русский добровольческий корпус, совершивший несколько вылазок вглубь российского тыла.
Командир полка Калиновского Денис Кит Прохоров. Украина, ноябрь 2023 года. Фото: пресс-служба полка Калиновского
— Полк Каліноўскага — частка Збройных сілаў Украіны, мы падпарадкоўваемся вайсковай вертыкалі і несамастойныя ў сваіх рашэннях, — объяснил Вадим Кабанчук. — Але справа не толькі ў гэтым: дробная дыверсійная аперацыя з нашага боку была б выкарыстаная Лукашэнкам, каб скампраметаваць Украіну і абвінаваціць яе ў агрэсіі.
— Вылазка на тэрыторыю Беларусі будзе адкрыццём другога фронту, нам гэта пакуль не патрэбна, — добавил Денис Прохоров.
Командиров полка также спросили о том, почему из их подразделения уходят бойцы. Денис Прохоров объяснил, что такое иногда действительно случается. Это связано с тем, что полк — большой коллектив, и в нем бывают конфликты между людьми.
— Некаторыя з нашых былых байцоў перавяліся ў іншыя падраздзяленні Збройных сілаў Украіны, і мы з імі сустракаемся падчас выканання баявых задачаў, — рассказал Денис Прохоров. — Ніякіх канфліктаў паміж намі няма, нам даводзіцца сумесна працаваць, і мы ставімся адно да аднаго з вялікай павагай.
Такой ответ, видимо, не удовлетворил человека, задавшего вопрос, и он уточнил, что некоторые бойцы уходят из полка из-за недоверия к руководству.
— Ці не плануеце вы ўвесці выбары камандзіраў? — задал он следующий вопрос.
Услышав это, сидящий в зале Зенон Позняк громко рассмеялся. После него начал смеяться весь зал, в том числе командиры полка.
— Выбары, сур’ёзна? — сказал Денис Прохоров. — Полк Каліноўскага — гэта вайсковае фармаванне, як і ў любым іншым, у нас існуе іерархія камандавання.
— Мы не казакі Запарожскай сечы, якія выбіралі сабе атамана, — продолжил Вадим Кабанчук. — Але зараз вядзецца праца над стварэннем статута палка, і калі там будзе пункт пра выбары кіраўніцтва, то мы будзем гэта разглядаць.
Один из участников встречи спросил командиров калиновцев, почему они не реагируют на обвинения в коррупции и негативные комментарии в социальных сетях, которые иногда исходят от бывших бойцов подразделения?
— Калі б мы рэагавалі на кожны такі закід, то не развіліся б як падраздзяленне, — ответил Денис Прохоров. — Заўсёды будуць незадаволеныя, і пляўкі ў наш адрас ёсць, але было б памылкай у іх захраснуць. У нас няма на гэта часу, бо мы ваюем.
— Вельмі добры адказ, — шепотом сказал Зенон Позняк и начал аплодировать. К белорусскому политику присоединился весь зал.
Следующий вопрос задал гражданин Польши на своем родном языке. Вопрос касался снижения уровня поддержки Украины со стороны стран Запада.
— Зараз прыйшоў час горкай праўды. Людзі на Захадзе павінны адчуць, што ідзе вайна і яна не скончыцца хутка. Таму Украіне і нам патрэбная падтрымка, каб вайна не прыйшла ў Еўрапейскі саюз, — ответил Денис Прохоров.
— А ён маладзец, — вновь похвалил ответ командира полка Зенон Позняк.
После этого микрофон взял подросток лет 16−17:
— Перед встречей мы с мамой обсуждали, что будет с белорусами, которые поддерживают режим. Вы не боитесь гражданской войны?
— Не будзе ніякай грамадзянскай вайны, — ответил ему Вадим Кабанчук. — Я памятаю 1996 год, калі пасля рэферэндуму на плошчу Незалежнасці ў Мінску выйшлі супраціўнікі і прыхільнікі Лукашэнкі. Нас (тых, хто супраць) было некалькі тысячаў, а за Лукашэнку прыйшло ўсяго 15 чалавек.
— Ну, не 15, іх было троху больш, — сказал Усову Зенон Позняк.
— Мы будзем жыць з імі мірна, але тыя, хто парушыў закон ці забіваў беларусаў, — абавязкова адкажуць перад законам, — продолжил Вадим Кабанчук.
Один из последних вопросов из аудитории касался судьбы Яна Дюрбейко и Сергея Дегтева, двух калиновцев, попавших в июне 2022 года в российский плен.
— Складанае і балючае пытанне, — ответил Вадим Кабанчук. — Мы ўвесь час праводзім маніторынг абменнага фонду, падымаем пытанне пра неабходнасць іх абмену. Мы не ведаем, што з імі зараз і дзе яны знаходзяцца. Спадзяемся, што зможам узяць у палон важнага расійскага вайскоўца і абмяняць яго на нашых хлопцаў.
«Людзі — гэта самы галоўны і, на жаль, самы цяжказдабывальны рэсурс»
После еще нескольких вопросов из зала и просмотра фильма о полке Калиновского встреча закончилась — всего она длилась около двух часов. Когда гости разошлись, Денис Прохоров ответил на вопросы «Зеркала».
— Цягам сустрэчы ў мяне склалася ўражанне, што мэта вашага турнэ па краінах і гарадах Еўрасаюза — гэта пошук грошай і чалавечых рэсурсаў. Гэта так?
— Гэта так. Улічваючы, што ў нашым падраздзяленні даволі вялікі штатны расклад, патрэба ў людзях будзе заўсёды. Людзі — гэта самы галоўны і, на жаль, самы цяжказдабывальны рэсурс. Грошы, матэрыяльныя рэсурсы — гэта не так складана, з гэтым дапамагаюць простыя беларусы і бізнесоўцы. Нам важна зматываваць людзей, каб яны прыехалі і сталі часткай падраздзялення, якое ваюе. Мы не кажам пра зброю ці стрэльбы, мы кажам пра кіроўцаў, медыкаў і гэтак далей. Гэтае пытанне не вострае, але яно стаіць.
— Як байцы, якія цяпер знаходзяцца на фронце, паставіліся да таго, што іх камандзіры з’ехалі ў турнэ па Еўропе?
— Нармальна паставіліся. Не так даўно я вярнуўся з Харкаўскага напрамку, дзе мы рабілі вялікую працу, вынікі якой — вельмі добрыя. Разам з хлопцамі я ўдзельнічаў у аперацыях, перад гэтым праводзіў баявое зладжванне. Я намагаюся быць карысным паўсюль. І тая справа, якую я раблю зараз, таксама карысная для нашага падраздзялення. Хлопцы гэта разумеюць.
Ожидается, что встречи с командиром полка Калиновского и его заместителем будут проходить в разных городах Польши, Чехии, Германии и Литвы каждый день до 1 февраля. С их расписанием можно познакомиться на сайте подразделения, а о точных местах проведения сообщат в телеграм-канале полка незадолго до их начала.
