Baćki Antona pryjechali siońnia sa Słucka i čakali kala SIZA svajho syna. Jany spadziavalisia, što
NN: Ci jość jakija naviny ad Antona?
AS: Nam telefanavaŭ dziaržaŭny advakat. Ja zrazumieła, što jon zatrymany na 10 sutak, zaŭtra my pojdziem vyśviatlać usie padrabiaznaści. Prašu, žurnalisty, kryčycie ŭsie, raskazvajcie pra zatrymańnie Antona.
NN: Jak vy sami zaraz siabie adčuvajecie? Što płanujecie rabić?
AS: My usie ŭ šoku, navat nie mahu patłumačyć u jakim. My spynilisia ciapier u Miensku ŭ svajakoŭ i jany taksama prosta ŭ šoku ad hetaj situacyi. Usie ž razumiejuć, što Anton ni ŭ čym nie vinavaty i fotazdymki navat hetyja nie jahonyja.
NN: Kali žurnalista sadziać za fotazdymki miadźviedzieŭ, heta nasamreč vielmi dziŭna. Jak vy ličycie, čamu mienavita Antona pasadzili?
AS: Bo Anton apynuŭsia samym słabym i dastupnym źvianom. Jon prosta apynuŭsia pieršy. I ŭsie ž razumiejuć, što siensacyi — heta jaho praca, i byli śviedki hetych mišak, jakija bačyli, jak jany lacieli na ziamlu i byli ludzi, jakija trymali hetych mišak. A Anton ža prosta pierastaviŭ čužyja fatazdymki, jon navat nie sam fotkaŭ…
Tak kaža mama, jakaja ciažka pieražyvaje niezrazumiełaje zatrymańnie.
