U prakat vyjšli «Hałodnyja hulni» — ekranizacyja padletkavaj antyŭtopii pra toje, jak maładych ludziej prymušajuć zabivać adnahodkaŭ, kab była navuka žycharam tatalitarnaj dziaržavy.

Kožny hod 12 niekali miaciežnych rajonaŭ-dystryktaŭ dziaržavy Paniem (kutok Paŭnočnaj Amieryki, što pieražyŭ niejkuju strašnuju katastrofu), adpraŭlajuć pa adnym junaku i adnoj dziaŭčynie ŭ stalicu Kapitolij dla ŭdziełu ŭ «hałodnych hulniach».

Heta takoje realici-šou nakštałt «Apošniaha hieroja», u jakim za dva tydni z 24 udzielnikaŭ žyvym pavinien zastacca tolki adzin.
Staličnym modnikam hoład nie pahražaje, zatoje ŭ šachciorskim Dystrykcie numar 12 pytańnie pražyćcia staić vostra, a brakańjerskija navyki, naprykład, padstrelić vaviorku abo kurapatku ŭ zapavietnym lesie, ceniacca vysoka. Kali žerabia ŭdzielničać u «zarnicy» na vyžyvańnie padaje na zusim junuju i vidavočna nie prystasavanuju da surovych umoŭ Prymrouz Evierdyn (Umłou Šyłdz), jaje miesca zajmaje starejšaja siastra Ketnis (Dženifier Łourens). Dziaŭčyna-palaŭničaja bje z łuka nie horš Robina Huda abo Vilhielma Tela, ale ź ludźmi ciažka znachodzić ahulnuju movu. Kampaniju joj składzie syn piekara (Džoš Chatčersan), jakija kormiać batonami śvińniaŭ u tumannych ŭspaminach hieraini.
Tym, chto raźličvaŭ na kolki-niebudź žorstkuju miasarubku, varta źmienšyć čakańni.

U «Hałodnych hulniach» amal adsutničaje padletkavaje kalectva, zatoje

ź liškam chapaje bujnych i zvyšbujnych płanaŭ razhublenych tvaraŭ i špacyraŭ pa lasnych huščarach.
Heta, viadoma, zusim nie «Karaleŭskaja bitva» Kindzi Fukasaku, dzie ŭ ramkach padobnaj dziaržaŭnaj prahramy školniki «mačyli» adzin adnaho.
Režysior Hery Ros («Plezantvil», «Favaryt») ekranizavaŭ pieršy z troch tamoŭ papularnaj u Amierycy tryłohii Sjuzen Kolinz pra nialohkuju junackuju dolu ŭ postapokaliptyčnaj antyŭtopii. Budučamu kinaseryjału zahadzia pradkazvajuć los «Pryciemak», ale pieršaja sieryja vyjaŭlaje bolš adroźnieńniaŭ, čym padabienstvaŭ z vampirskaj sahaj.
Tam było dziavočaje mleńnie na fonie zialonych lasoŭ. Tut tyja ž lasy stanoviacca miescam dla vyvučeńnia praviłaŭ vyžyvańnia nie stolki va ŭmovach dzikaj pryrody, kolki ŭ ramkach televizijnaha šou, dzie adnolkava važna ŭmieć spać na drevie i padabacca hledačam.

U «Hałodnych hulniach» amal usie hvałt vyniesieny za kadr, a Charalsan sa šklankaj u ruce čaściej daje ŭroki kocikavaj chitraści: zrabić ručkaj publicy, pacałavać chłopca — nie stolki rastapić sercy navat, kolki vyklikać zamiłavańnie.

Surovaja dziaŭčyna starajecca, a pryklejenyja da ekranaŭ žychary Kapitolija padyhryvajuć niaskładnamu pastaralnamu duetu śledopytki i śvinapasa. Vychodzić nie duža pierakanaŭča, ale śpišam heta na deficyt pačućciovaści, na jaki vierahodna pakutujuć pieraapranutyja ŭ kisłotnych koleraŭ ŭbory haradžanie.

U vyniku i dla sacyjalnaj krytyki, i dla rejtynhavaha telešou vychodzić zališnie viehietaryjanskaje vidovišča.
Viałaciakučaja historyja raspuskaje redkija sutyčki, lasnyja narkatyčnyja trypy, šerah viadomych asobaŭ:
Leni Kravic — dušeŭny stylist, Donald Sazerlend — starejučy duče, Stenli Tučy — rasfrančany televiadučy.
Dziejańnie prabuksoŭvaje, supierniki raspuskajucca masoŭkaj, adstaŭka režysiora tranślacyi (trahičny Ues Bentli z «Pryhažości pa-amierykansku» ź dziŭna padstryžanaj baradoj) nieminučaja: u dyrekcyjach prajmavaha viaščańnia pamyłak nie darujuć.
Клас
0
Панылы сорам
0
Ха-ха
0
Ого
0
Сумна
0
Абуральна
0

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj ananimna i kanfidencyjna?