Suma ŭhody, pavodle dadzienych Naviny.by, — 1,5 młn dalaraŭ.
Detektyŭny sieryjał «Pacałunak Sakrata» abjadnoŭvaje 6 dvuchsieryjnych telefilmaŭ, źniatych pa matyvach ramanaŭ Tarasievič: «Śmiarotny vodar», «Karali Niefiercici», «Praklon Edvarda Munka», «Čysty lod», «Žurbotny anioł Šahała» i «Tajna załatych apostałaŭ».
1,5 miljona dalaraŭ dla Biełarusi — nie tak užo šmat
U Biełteleradyjokampanii, jakaja zajmałasia vytvorčaściu sieryjała, paćvierdzili, što pravy na tranślacyju sieryjała byli pradadzienyja rasijskamu i izrailskamu telekanałam, adnak admovilisia nazvać sumy, spasłaŭšysia na kamiercyjnuju tajamnicu.
Košt kinavytvorčaści dla BTRK — taksama kanfidencyjnaja infarmacyja.
Adnak suma ŭ 1,5 młn dalaraŭ za prava na tranślacyju tolki z vyhladu zdajecca vialikaj.U śniežni minułaha hoda hiendyrektar kinastudyi «Biełaruśfilm» Aleh Silvanovič raskazvaŭ žurnalistam, što rasijskija telekanały prapanujuć za prava na pakaz adnoj sieryi 150–350 tysiač dalaraŭ, dy i toje havorka idzie pra «prava pieršaj nočy», h.zn. pra pieršy pakaz filma. Košt vytvorčaści sieryi, pa słovach Silvanoviča, składaje prykładna 450–600 tysiač dalaraŭ.
Pakolki «Pacałunak Sakrata» ŭklučaje 6 dvuchsieryjnych filmaŭ, atrymlivajecca, što adna sieryja abyšłasia Pieršamu ŭ 125 tysiač dalaraŭ — davoli ścipła.
Aŭtary na filmach nie zarablajuć?
Adznačym, što aŭtar ekranizavany ramanaŭ da hetych hrošaj nie maje nijakaha dačynieńnia i nijakich pracentaŭ ad prodažaŭ nie atrymlivaje. Hanarar Volha Tarasievič atrymała tolki za prodaž pravoŭ na ekranizacyju knih.
«Dy i suma była dosyć simvaličnaja, z ulikam srodkaŭ, jakija kruciacca ŭ kinaindustryi. Ale,
Ab prodažy pravoŭ na tranślacyju filmaŭ i sumach uhodaŭ joj ničoha nieviadoma.«Kali heta tak (i pravy pradadzienyja za 1,5 młn dalaraŭ), to ja mahu paradavacca za Biełteleradyjokampaniju, tamu što, mnie zdajecca, heta dobraja suma. Ź inšaha boku, ja nie viedaju, kolki było vydatkavana na kinavytvorčaść», — padzialiłasia Tarasievič.
Adnak nie ŭsie biełaruskija piśmieńnicy pracujuć na padobnych umovach. Da prykładu, Tamara Lisickaja, raman jakoj «Cichi centr» byŭ ekranizavany ŭ 2010 hodzie, raskazała, što ŭ jaje kantrakcie byli prapisanyja aŭtarskija adličeńni za prodaž pravoŭ na tranślacyju filma. Dy i suma, jakuju jana atrymała za pravy na ekranizacyju, atrymałasia prystojnaj, da taho ž, dadatkovyja hrošy Lisickaja zarabiła jašče i pracaj nad scenaram, jaki sama pisała pa knizie.
«U lubym vypadku, ja lublu pracavać, dla mianie napisańnie scenaru było dobra praviedzienym časam u kampanii z režysioram Renataj Hryckovaj i dadatkovym zarobkam», — adznačyła Lisickaja.
U cełym ža Tamara zadavolenaja finansavym bokam svajoj piśmieńnickaj dziejnaści.
Volha Tarasievič adznačaje, što apošnim časam častku jaje zarobku adbirajuć jašče i elektronnyja piraty.
«Ja pišu novy raman, i litaralna praz paru tydniaŭ jon źjaŭlajecca ŭ pirackich biblijatekach dla biaspłatnaj zapampoŭki. Vydaviectva (Volha supracoŭničaje z rasijskim vydaviectvam „Eksmo“) zmahajecca z hetym, piša hnieŭnyja listy piratam, padaje sudovyja pazovy, ale pakul, na žal, adsutničaje miechanizm, jaki dazvalaje kantralavać hety praces, — kaža Tarasievič. — Takim čynam, maje dachody stali značna mienšymi, bo piśmieńniki atrymlivajuć nie tolki hanarary za knihu, ale i adličeńni za dadrukoŭku, a raźvićcio elektronnaha piractva dadrukoŭku minimizuje».
U cełym ža, piśmieńnica ličyć, što ŭ luboj dziejnaści «materyjalny aśpiekt nie važny». «Ja dumaju, što ludzi pavinnyja chadzić na pracu, kab stvarać niešta pryhožaje, toje, čaho da ich u śviecie nie isnavała, i atrymlivać ad hetaha zadavalnieńnie. Hrošy — heta druhasna», — kaža Volha Tarasievič.
