U prakat vychodzić «Dž. Edhar» — film Klinta Istvuda, u jakim Leanarda dy Kaprya ihraje stvaralnika i niaźmiennaha dyrektara FBR.
Dziesiacihodździami
kožny novy prezident ZŠA padumvaŭ ab tym, kab refarmavać stvoranaje Džonam Edharam Huvieram (Leanarda dy Kaprya), Fiederalnaje biuro rasśledavańniaŭ, a kiraŭnika viedamstva adpravić u adstaŭku. I da kožnaha novaabranaha Huvier adpraŭlaŭsia z tečkaj, jakaja źmiaščaje niešta, apublikavańnia čaho prezidenty nie žadali.Zrešty, sakretnyja tečki dazvalali zachavać pasadu, ale nie mahli vyratavać imidž paranaidalnaha zmahara z kamunistami. Tak što dzieści ŭ siaredzinie
Pieršaje uspamin — vybuchi, zładžanyja anarchistami ŭ 1919 hodzie.
Adna ź mišeniaŭ — hienieralny prakuror, u ofisie jakoha pracavaŭ małady Džoni Huvier.
Niekampietentnaść palicyi, sumnaja adsutnaść navukovaj bazy ŭ praktycy praviadzieńnia rasśledavańniaŭ i čyrvonaja pahroza vyznačać dalejšuju trajektoryju hieroja stužki.
Apynuŭšysia na čale viedamstva, Huvier budzie damahacca pašyreńnia jaho paŭnamoctvaŭ: pieršapačatkova ahientam nie naležała mieć zbroju, jany nie mahli aryštoŭvać. Jašče jon vyhanić supracoŭnikaŭ ministerstva justycyi z kurylnaha pakoja i abstaluje tam navukovuju łabaratoryju:
adnoj z hałoŭnych idejaŭ fiks dyrektara było ŭkaranieńnie sistemy identyfikacyi hramadzian i złačyncaŭ pa adbitkach palcaŭ.
Nu i, viadoma, jon budzie sačyć za radykałami ŭsich maściaŭ: ad kamunistaŭ da Marcina Lutera Kinha.
Za bolš čym 50 hadoŭ na słužbie krainie cikaŭnych faktaŭ u bijahrafii ambitnaha zmahara z unutranymi pahrozami nazapasiłasia dastatkova, tak što režysioru Istvudu i akcioru dy Kaprya jość dzie razharnucca.
Refarmatar kantory bačyŭ siabie abaroncam krainy, ale nie asabliva pavažaŭ zakon i nie hrebavaŭ ni prasłuškaj, ni šantažom.Jaho inicyjatyvy ŭ halinie departacyi niadobranadziejnych imihrantaŭ pryjšlisia b (i prypadajuć) da dušy ciapierašnim pravym. Plus jon byŭ prymchlivy, nievysoki rostam, aŭtarytarny, da saraka hadoŭ žyŭ z surovaj maci (Džudzi Denč), jakaja jaho abahaŭlała, i tak i nie ažaniŭsia.
Dy Kaprya nie mienš za pałovu ekrannaha času pravodzić u zališnim uzrostavym hrymie i ihraje čałavieka, vytkanaha z kompleksaŭ i supiarečnaściaŭ.
Na pieršym spatkańni jon sprabuje pacałavać svaju budučuju viernuju sakratarku (Naomi Uots) i tut ža robić joj adno z samych niedarečnych prapanoŭ ruki i, zdajecca, mozhu — serca tut nie ŭ lik.
Sercam jon vybiraje Kłajda Tołsana (Armi Chemier), jakoha najmaje na słužbu, zdajecca,Kłajd navučyć Edhara apranacca z hustam i ŭsio žyćcio budzie pobač.z-za adnaho ŭmieńnia nasić harnitur i vypramieńvać upeŭnienaść.
Ułasna, uvieś kałaŭrot z uładnymi paŭnamoctvami i kabinietam, z bałkona jakoha možna maleńkim fiureram vitać prezidenckija kartežy, sa źjaŭleńniem hetaha čałavieka stanovicca fonam dla žyvapisańnia adnosinaŭ dvuch mužčynaŭ.
Pra jakuju historyi baraćby z ŭjaŭnym i realnymi vorahami hramadstva moža iści havorka paśla nastupnaj sceny?
Małady čałaviek, jaki, zhodna z sabranym na jaho daśje, «nie cikavicca žančynami», hladzić na svajho bosa (a toj tolki što prapanavaŭ jamu stać druhim čałaviekam u biuro) zakachanym, sa ślaźmi pohladam i kaža: «Tolki abiacaj mnie, što u dobry dzień ci ŭ drenny, u zhodzie abo ŭ razładzie — my nikoli nie prapuścim sumiesny abied ci viačeru».Viadoma, prapuściać.
