Infarmacyja, jakuju ja vam žadaju paviedamić nižej, straciła svaju aktualnaść, ale ja chaču vam heta raspavieści, jak amal što adzinamu srodku niezaležnaj infarmacyi.Na sajcie pračytaŭ navinu pra admienu kancerta Źmitra Vajciuškieviča ŭ kłubie «Hrafici», a kali vačyma dajšoŭ da nizu, to znajšoŭ słovy pra admienu kancerta Źmiciera ŭ Pałacy vieteranaŭ miesiac tamu. Tak voś što ja vam chaču paviedamić… Ja ŭ toj samy dzień pracavaŭ u Pałacy vieteranaŭ, na toj samaj placoŭcy, na jakoj pavinien byŭ vystupać Vajciuškievič. Ja pracuju ŭ Biełaruskim dziaržaŭnym maładziovym teatry. U toj samy dzień my rychtavali da vypusku śpiektakl.
Hledačam, jakija pryjšli na kancert, skazali, što pravodziacca ramontnyja pracy na placoŭcy. Ale nasamreč ničoha nie pravodziłasia.Pracaŭniki pałaca tolki zabarykadavali leśvicu stałami i paviesili papiarovuju šyldu «ramont». A my skarystalisia situacyjaj i praciahvali pracavać.
Adna naša supracoŭnica płanavała paśla pracy trapić na kancert Vajciuškieviča. Ale praz admienu kancertu była rasčaravanaja.
Z pavahaj, Alaksiej
0
0
0
0
0
0
