kab samomu nie parušyć zakon i pieraduchilić niezakonnyja dziejańni ŭ dačynieńni da vas.
Čytačy «Našaj Nivy» paviedamlajuć pra vykliki ŭ milicyju na hutarki. U adnym z vypadkaŭ u čałavieka spytali, ci byŭ jon 19-ha na Płoščy. Pačuŭšy śćviardžalny adkaz, vyklikali na hutarku. U druhim vypadku, u dziaŭčyny pacikavilisia, «čamu vaš mabilny telefon u peŭny čas byŭ u peŭnym miescy».
Što rabić u padobnych vypadkach, kali vas vyklikali «pahutaryć pra Płošču»? Pravaabaronca Valancin Stefanovič raić u pieršuju čarhu vyśvietlić, u jakim statusie vas vyklikajuć na hutarku. Zaprašeńnie musić być aformlena naležnym čynam: u dakumiencie musić być paznačana, pa jakoj spravie vyklikajecca čałaviek, u jakim statusie, kudy, u jaki dzień i čas. Vusnaje zaprašeńnie pa telefonie nie źjaŭlajecca aficyjnaj formaj vykliku na hutarku.
Kali vy ŭsio ž pajšli na sustreču, atrymaŭšy abo nie atrymaŭšy naležnym čynam aformlenuju pozvu, varta pamiatać, što zhodna z art.27 Kanstytucyi nichto nie moža być prymušany śviedčyć suprać siabie. «Inšymi słovami, vy nie abaviazanyja adkazvać na pytańnie, što vy rabili na Płoščy, — tłumačyć pravaabaronca. — Možna prosta kazać: ja nie budu adkazvać na vaša pytańnie, bo nie abaviazany śviedčyć pra siabie».
Kamientujučy słovy milicyjantaŭ pra mabilny telefon, Valancin Stefanovič padkreśliŭ, što heta nie źjaŭlajecca pramym dokazam udziełu ŭłaśnika telefona ŭ peŭnych padziejach u peŭnym miescy: «Čałaviek moh być u toj momant na płoščy Niezaležnaści ŭ adnym z načnych kłubaŭ. Heta jašče ničoha nie dakazvaje».
Mahčymyja pytańni i adkazy na ich možna pačytać tut.
