Dyrektar prahram Maskoŭskaha mižnarodnaha kinafiestyvalu, prafiesar Kirył Razłohaŭ ličyć biełaruskuju stužku cikavaj.
— «Masakra» — karcina zabaŭnaja, zroblenaja, biezumoŭna, talenavitymi ludźmi ŭ rečyščy dosyć charakternaj raznavidnaści žanru filmaŭ žachaŭ, jakija ŭ Biełarusi byli pradstaŭleny karcinaj Valeryja Rubinčyka «Dzikaje palavańnie karala Stacha», — adznačyŭ rasijski prafiesar. — A jašče raniej, u 1920-ch hh., filmam Kanstancina Ehierta «Miadźviedžaje viasielle» pa scenary Anatola Łunačarskaha. U «Masakry» cikavyja akciorskija pracy, vynachodlivaja režysura. Choć, biezumoŭna,
karcina pierahružana i nie ŭva ŭsim daciahnuta da taho, na što jana mahła b pretendavać.
Ale ŭsio adno, heta cikavaje śviedčańnie taho, što biełaruskaje kino žyvie i praciahvaje raźvivacca ŭ tym liku i ŭ nieartadaksalnych kirunkach. U filmie davoli šmat unutranych aluzij, jakija, napeŭna, za miežami Biełarusi nie čytajucca. I jakija, moža być, dla ekspartu varta padkreślić. Sałamianaja architektura Artura Klinava vielmi dobraja. Naohuł, vyjaŭlenčaje rašeńnie ŭ filmie cikavaje, žyvapisnyja pracy taksama. Jany stvarajuć duch takoha napaŭamatarskaha dyletantyzmu, jaki ŭ dadzienym vypadku naŭmysny, ja dumaju. Tamu što kali b heta było zroblena ŭ akademičnym duchu, heta było značna mienš cikava.
Film biełaruskaha režysiora «Masakra» vyjšaŭ sioleta. A na šyrokim ekranie źjaviŭsia tolki na minułym tydni.
