Historyk Valancin Hołubieŭ pra siabra i kalehu Paŭła Łojku.
Pavieł pachodziŭ ź vielmi dobraj biełaruskaj siamji sa Słonima. Kali my pasiabravali, to ja vielmi časta jeździŭ z Łojkami na ich małuju radzimu. Jaho dzieda, doktara, słonimcy pamiatajuć dahetul. Baćka Aleh Antonavič, naš paet i piśmieńnik, cudoŭny čałaviek. U Paŭła byli mocnyja biełaruskija karani. Jon jašče ŭ savieckija časy napisaŭ pieršy sapraŭdny padručnik pa historyi Biełarusi. Łastoŭski napisaŭ svoj naprykancy 19-ha stahodździa, a Pavieł svoj — naprykancy 20-ha. Nastaŭniki płakali ad ščaścia, kali vyjšli tyja padručniki. Jak jon apisaŭ Aršanskuju bitvu! Tolki sioleta Minadukacyi kančatkova vycisnuła tyja parastki sapraŭdnaści z padručnikaŭ. A jany ž byli nacyjanalnyja, a nie nacyjanalistyčnyja.
Što tut skazać, chutka mnie abaraniać doktarskuju. Pavieł sam rychtavaŭsia abaraniacca, vyčytaŭ maju pracu, źbiraŭsia pryjści na abaronu.
***
Raźvitańnie z Paŭłam Łojkam adbudziecca ŭ niadzielu 24 kastryčnika pa adrasie Adojeŭskaha, 81-31.
