My pahutaryli z chłopcam pra toje, čamu jon pramianiaŭ amierykanski futboł na reślinh i z čaho składajucca jaho budni ŭ Stakholmie.
Mikoła Łapkoŭski, jon ža Dźmitryj, «Źvier z Uschodu». Tut i dalej — fota z sacyjalnych sietak hieroja.
«Zdarovy sens prymusiŭ syści z futbolnaha šlachu»
Mikoła zhadvaje, što ŭ svoj čas pryjšoŭ u amierykanski futboł, budučy ŭ pošukach siabie.
«Va ŭniviery ja ŭsio jašče nie viedaŭ, kim chaču być (chłopiec vučyŭsia na kafiedry žurnalistyki ŭ Hrodzienskim univiersitecie imia Ja. Kupały. — NN). Tamu prosta išoŭ tudy, dzie mnie padabałasia. Chadziŭ navat u teatralnuju studyju. Zajmaŭsia rukapašnym vielmi doŭha, a niedzie ŭ 21 hod pryjšoŭ u kamandu Hrodna Barbarians».
Praź niekatory čas žonka Mikoły Lesia Rudnik vyjhrała stypiendyju na mahistraturu pa palitałohii ŭ Stakholmskim univiersitecie. Treba było vyrašać: ci žyć na adlehłaści, ci sprabavać jechać ź joj.
«Spačatku ja pryjechaŭ u Stakholm pažyć, zrazumieć, spadabajecca mnie tam ci nie, čym ja budu tam zajmacca. Viadoma, ja nie zmoh by ŭładkavacca tam nikudy sa svaim dypłomam žurnalista. Svoj pieršy DNŽ z pravam pracy atrymaŭ na padstavie ŭźjadnańnia z žonkaj, ale jašče doŭha mučyŭsia z padatkovym numaram, kab pačać pracavać».
Mikoła z žonkaj Lesiaj.
Pieršy čas Mikoła pracavaŭ na budoŭli — zajmaŭsia demantažom budynkaŭ. Potym razhružaŭ karobki, nasiŭ rečy padčas pierajezdaŭ. Paralelna vučyŭ šviedskuju na kursach i sprabavaŭ praciahnuć spartovuju karjeru — u vyniku jon-taki staŭ pieršym biełarusam u šviedskim amierykanskim futbole.
«Amal adrazu ja trapiŭ na treniroŭki miascovaj kamandy Stockholm Mean Machines. Ale nie hulaŭ ź imi, tolki treniravaŭsia. Reč u tym, što dla niehramadzianina ES usie licenzii, strachoŭki tam u razy daražejšyja, suma kala šaści tysiač jeŭra za ich była niepadjomnaja dla mianie na tym etapie. Mnie patrabavałasia kamanda, zdolnaja ŭziać na siabie takija raschody. U SMM mnie takuju opcyju nie dali. A voś inšaja kamanda Djurgården (Jurhorden) prapanavała pierachod da ich z usimi apłatami — ja, kaniečnie ž, pahadziŭsia i adrazu pačaŭ hulać. Adhulaŭ ź imi try siezony».
Chłopiec kaža, što, mahčyma, praciahnuŭ by hulać, ale kolkaść traŭmaŭ davała pra siabie viedać.
«Ja paralelna pačaŭ vučycca na barbiera, źjavilisia pieršyja klijenty. Mnie heta vielmi zajšło. A ŭ mianie vybityja ŭsie palcy ad miača: usie składvajucca ŭ zvarotny bok (demanstruje). Plus kaleni, prablemy sa źviazkami, suchažyllami, traŭmy śpiny i hałavy, kaniečnie. Ja bajaŭsia, kali tak budzie praciahvacca, adnojčy ja nie zmahu stryhčy, jak raniej.
Zdarovy sens prymusiŭ syści z futbolnaha šlachu, ale ja dahetul sumuju, saču za matčami. U nas jość niadzielnaja tradycyja z žonkaj — hladzieć NFL razam. Nam abaim padabajecca hety sport».
Cikava, što Lesia pieršapačatkova nie cikaviłasia futbołam, ale potym trapiła na adnu z hulniaŭ z udziełam Mikoły. Heta byŭ matč «Varvary» — «Pahancy», chłopiec zanios vyrašalny tačdaŭn siekundaŭ za 40 da kanca matča. Dziaŭčynie tak zajšła tamtejšaja atmaśfiera, što jana sama zachacieła pasprabavać svaje siły ŭ futbole.
«Lesia taksama zajmałasia ŭ Stakholmie amierykanskim futbołam. Pa šerahu pryčyn nie stała hulać siezon, ale trenirovačny łahier u jaje byŭ paŭnavartasny, z usimi vynikajučymi nastupstvami, uklučajučy traŭmy».
Mikoła i jaho kot Hamlet.
«Pahadžaŭsia na ŭsie ŭdary supiernikaŭ — chaču, kab jany vyhladali mocnymi»
Z reślinham u Mikoły skłałasia, možna skazać, vypadkova.
«Viarnuŭšysia paśla pracy na budoŭli i tady jašče z futbolnaj treniroŭki, ja loh, skroliŭ jutub, a jon vyrašyŭ parekamiendavać mnie chajłajty Džona Siny. Ja pahladzieŭ jaho vystup, ździviŭsia, što reślinh jašče isnuje, i pačaŭ aceńvać jaho pa-novamu. Pahuhliŭ, kab daviedacca, ci jość niešta pa temie ŭ Stakholmie, ci majuć jany svaje šou. Pryjšoŭ tudy jak hladač, mnie spadabałasia. Potym užo padpisaŭsia na ich staronku ŭ fejsbuku, tam u niejki ź dzion ubačyŭ post što ŭ ich budzie pravodzicca trajaŭt — maŭlaŭ, prychodźcie siabie pasprabavać. I ja taki: «Kaniečnie, ja budu tam!». Prablem na pačatkovym etapie nie ŭźnikła, i ja praciahnuŭ treniravacca. Na toj momant ja byŭ adnačasova i ŭ futbole, i ŭ reślinhu. Prychodziłasia prapuskać treniroŭki to tut, to tam. Ja zrazumieŭ, što treba vyznačacca, i vybraŭ reślinh».
Zdavałasia b, i na rynhu možna atrymać traŭmu, ale Mikoła kaža, što tam jany bolš kantralavanyja, čym na poli.
«My prykładna razumiejem, što moža adbycca ŭ toj ci inšy momant. Plus ty možaš admovicca ad niejkaha ŭdaru. Ja pakul što ni ad čaho nie admaŭlaŭsia ŭ svajoj karjery — pahadžaŭsia na prapanovy supiernikaŭ, tamu što chaču, kab jany vyhladali mocnymi, jak i płanujuć. Pakul u mianie nie było surjoznych traŭmaŭ u tym liku tamu, što maje apanienty byli supierprafiesijanałami i staralisia nie stavić mianie ŭ situacyi, dzie ja mahu traŭmavacca.
Jašče adna pieravaha reślinha — u ciabie budzie čas na paŭnavartasnaje adnaŭleńnie. U futbole ž ty budzieš hrać praz traŭmu, praz bol. I tolki ŭ kancy siezona zmožaš zaniacca lačeńniem — usio, kab nie padvieści kamandu».
«Na vulicy adhukajusia na Dzimu»
Dla reślinha Mikole pryjšłosia abrać sabie novaje imia — jaho alter-eha.
«Ja z Uschodniaj Jeŭropy, i dobra było mieć himik (sceničny vobraz reślera. — NN), jaki b niejak pradstaŭlaŭ hetuju častku. Taki piersanaž, jaki moža chadzić maciukami łajacca pa-rusku — heta ŭsio adklikajecca ŭ publiki i pracuje. Mnie spačatku prapanavali Ivana, ale heta adrazu było nie. Na Dźmitryja ja pahadziŭsia, bo tak zvać majho tatu».
«Źvier z Uschodu» ž pryčapiŭsia da chłopca jašče padčas futbolnaha šviedskaha pieryjadu.
Chłopiec padkreślivaje: kali reśler vychodzić na publiku, jaho himik, piersanaž — usio, što ź im zastajecca, tamu ŭ hetym pavinna być vielmi kamfortna. U jaho vypadku piersanaž nie ŭstupaje ŭ kanfrantacyju ź jaho ŭnutranym śvietam.
«Ën mianie jak by dapaŭniaje: ja mahu być jašče i takim», — ciapier na vulicy Mikoła navat moža adhuknucca na Dzimu, nastolki heta stała jaho druhim «Ja».
«My vykarystoŭvajem bojku jak movu, kab raskazać historyju»
Reślinh siońnia — heta bolš pra šou, čym pra sport. Isnuje navat žart pra heta: «Pastanovačnyja bojki ŭ nižniaj bialiźnie».
«Heta nibyta ty hladziš kino, dzie jość kaskadziory, ekšn-sceny. My vykarystoŭvajem bojku jak movu dziela taho, kab raskazać historyju. Pakazvajem piersanažaŭ, ich matyvacyju, historyju, unutranyja kanflikty pamiž hulcami. Heta sieryjał, jaki nikoli nie zakančvajecca. Kali ž kamuści chočacca hladzieć pram sapraŭdnyja bojki, to vam u śviet MMA», — kamientuje Mikoła.
Chłopiec źjaŭlajecca častkaj niezaležnaha pramoŭšana Svensk Wrestling, u jaki ŭvachodziać niepasredna vystupoŭcy, a taksama kreatyŭnaja hrupa, pramoŭtary, bukiery. U siarednim Mikoła maje dva šou na miesiac, treniroŭki pa reślinhu — paru razoŭ u tydzień. Dla jaho heta mahčymaść pieraklučycca ź inšych pobytavych prablem, pažyć inšym žyćciom chacia b niejki čas.
«Ëść reślery, jakija isnujuć tolki za košt vystupaŭ, ale heta vielmi składany šlach. Pierš, čym ty trapiš u WWE, tabie pryjdziecca abjeździć vielmi šmat indzi-pramoŭšanaŭ pa ŭsim śviecie. Heta asablivy styl žyćcia — pastajanna na valizcy. Składany vybar, jaki nie fakt što pryviadzie da pośpiechu. Ja lublu mieć svabodny čas, bavić jaho z žonkaj, tamu pakidaju reślinh u miežach chobi (chacia jano krychu pačało manietyzavacca).
Asnoŭnaja ž maja krynica dachodaŭ u Stakholmie — praca barbieram u sałonie.
Ja lublu hetuju spravu, vučusia novamu štodzień (darečy, mužčynskaja stryžka ŭ Stakholmie ŭ siarednim kaštuje kala 40 dalaraŭ. — NN)».
Mikałaj — druhi sprava.Siarod mocnych u reślinhu krain surazmoŭca nazyvaje ZŠA, Mieksiku, Japoniju i Vialikabrytaniju — na jaho pohlad, heta krainy-mastadonty, kožnaja sa svaim admietnym stylem.
Padčas naviadzieńnia paradku na hałavie klijentaŭ, razmova časta zachodzić pra Biełaruś. Mikoła adznačaje, što šviedy ščyra cikaviacca tym, što adbyvajecca ŭ našaj krainie:
«Biełaruski paradak dnia hučaŭ tut u pieršy miesiac paśla vybaraŭ-2020. Jon pram hareŭ. Ciapier u ŚMI infarmacyi pra Biełaruś nie sustreć. Tamu kožny raz, kali zachodzić havorka, adkul ja, mnie potym zadajuć vielmi šmat pytańniaŭ, i ja starajusia danosić usie detali».
Dla samoha Mikoły, choć jon i «źvier z Uschodu», važna padkreślivać, što jon usio ž — biełarus. Na jaho ekipiroŭcy možna zaŭvažyć arnamient i zubra.
«Kali niechta nie ŭ temie, to, moža, padumaje, što ja — rasiejec. Mnie ŭ pryncypie zručna, kab mianie nie lubili, kab pastajanna niehatyŭnyja emocyi ŭźnikali ŭ publiki. Samaja drennaja emocyja — kali ŭsim pofihu. Ale apošnim časam pierad maim vychadam na rynh śpiecyjalna padkreślivajuć, što ja — biełarus».
Čytajcie taksama:
Uradženka Lidy vyjšła ŭ finał hałoŭnaha polskaha konkursu pryhažości
«Žury chacieła niejkaj dramy». ŁHBT-aktyvist ź Biełarusi vystupiŭ na papularnym polskim šou
