«Chrystos Uvaskros! Sapraŭdy Uvaskros! Siońnia my vitajemsia hetymi słovami i jany napaŭniajuć nas nadziejaj. Hetaja nadzieja ŭ kožnaha svaja. A jakaja nadzieja ŭ našaha naroda? «Ludźmi zvacca» — kazaŭ kłasik. Zasnoŭvać siemji, hadavać dziaciej, budavać svoj dom i mieć hodnaje žyćcio na svajoj ziamli siarod svaich ludziej…
Siońnia hetyja prostyja rečy patrabujuć nadziei, patrabujuć namahańnia. My vystaim, zachavajemsia, projdziem praz hetuju ciomnuju dalinu», — skazała Śviatłana Cichanoŭskaja.
Čytajcie taksama:
8
1
0
0
0
1
