Mnohija karystalniki dosyć ciopła adhukalisia pra zadumku siamji i pisali słovy padtrymki. Adnak siarod kamientataraŭ byli i takija, jakija iranična sprabavali padličyć patencyjnuju vyručku abo prarakali, što para nie zmoža pradać takuju kolkaść kvietak i źnizić canu da 30 kapiejek. Chto ž mieŭ urešcie racyju?
Para vyhladaje trochi stomlenaj. Jašče b — usie pieradśviatočnyja dni i 8 sakavika jany spali ŭsiaho pa 3 hadziny ŭ sutki. Na pytańnie, jak pośpiechi z prodažami, Kanstancin i Alena radasna adkazvajuć, što ich vydatki akupilisia. Amal usie kvietki ŭdałosia pradać. Usiaho ŭ ich było dva punkty prodažu — u Vałožynie i Minsku.
«Častku ciulpanaŭ my realizavali ŭ stalicy samastojna, častku addali optam majmu bratu, i jon pradavaŭ ich u Vałožynie. Ludziej u kamientarach vielmi cikaviła, ci zapłacili my padatki. Viadoma, usio było aficyjna, z padatkam i nieabchodnymi dakumientami», — dzielicca Kanstancin.
Para adznačaje, što ŭ ich pieršapačatkova nie było mety «zrubić babła» na kvietkach, imi ruchali cikaŭnaść i azart.
«Ź siami tysiač kvietak my pradali praktyčna ŭsio, u nas zastałosia litaralna paru sotniaŭ, jakija i paśla 8 sakavika jašče pradavali achvotnym. Heta vielmi dobry vynik, bo pieršapačatkova my pieražyvali, što atrymajecca pradać zusim maleńkuju kolkaść», — dadaje Alena.
Aściarohi siamji Zarubiežnavych nie paćvierdzilisia. Rekłama ŭ instahramie, a taksama videa, jakoje zavirusiłasia ŭ tyktoku, u razy pavialičyli kolkaść patencyjnych pakupnikoŭ. Niekatoryja śpiecyjalna šukali mienavita ich punkt prodažu i padychodzili sa słovami: «O, vy ž tyja samyja ludzi, my bačyli vas u internecie. Budziem kuplać tolki ŭ vas».
«Było niečakana i pryjemna. Taksama my atrymali šmat padtrymki i ciopłych słoŭ, jak užyvuju, tak i ŭ internecie. Nie dumali, što heta budzie tak uspryniata aŭdytoryjaj. Ludzi ŭ Biełarusi jak adna vialikaja siamja, usie svaje, rodnyja», — adznačaje Alena.
Ale i biez łyžki dziohciu ŭ kamientarach nie abyšłosia.
«Mnie asabista było śmiešna, kali ŭ internecie ludzi ličyli našu patencyjnuju vyručku i adniekul uziali ličbu ŭ 28 tysiač rubloŭ. Nasamreč jano tak nie pracuje. Pa-pieršaje, častku ciulpanaŭ my addali optam, tamu što realizavać 7 tysiač kvietak z adnaho punktu prodažu niemahčyma navat u Minsku.
Taksama ceny ŭ nas byli nižejšyja, čym u mnohich pradaŭcoŭ. Na pieršaj stadyi pieradzamoŭ našy ciulpany kaštavali ad 2,7 da 3 rubloŭ. 6, 7 i 8 sakavika my pradavali ich pa 3,5 rubla. U Minsku niekatoryja pradaŭcy i pa 5 rubloŭ za kvietku prasili. Tak što ni pra jakija 28 tysiač havorka nie idzie», — padkreślivajuć Zarubiežnavy.
«Jašče ludzi, mabyć, zabylisia, što heta vielizarnaja praca. Za hety pieryjad my stamilisia žudasna. Spali pa 3 hadziny ŭ sutki, uvieś astatni čas byli na nahach. Akramia realizacyi, u nas u hetyja dni išła zrezka paźniejšych hatunkaŭ. U 19-20 hadzin my viartalisia dadomu i potym da hadziny nočy zrazali kvietki, pakavali. A ŭ 4 ranicy ŭžo znoŭ treba było ŭstavać — i ŭsio pa-novaj. Na dvaich heta vielmi vialiki abjom rabot. Ja da hetaha času pradaju ciulpany ŭ śnie», — śmiajecca Alena.
Tym nie mienš, siamja vielmi rada, što ŭ cełym usio prajšło paśpiachova i ich šmatmiesiačnaja praca nie prapała darma.
«My chacieli b vykazać padziaku ludziam, jakija nas padtrymlivali i vieryli ŭ nas. U pieršuju čarhu, našym baćkam, a taksama ciotcy Aleny — bieź jaje ŭ nas by ničoha nie atrymałasia. Dziakuj majmu bratu i astatnim blizkim. I, viadoma, ščyraja padziaka ŭsim, chto kuplaŭ u nas ciulpany. Dziakuj, što vybrali nas», — z uśmieškaj skazaŭ Kanstancin.
Siamja płanuje krychu adpačyć ad takoha aktyŭnaha rytmu apošnich tydniaŭ i ruchacca dalej:
«Heta adnaznačna była ryzyka, i pryjemna, što ŭdałosia adbić svaje ŭkładańni. Pra kankretnyja płany na nastupny hod pakul kazać rana, ale my vyrašyli, što budziem sprabavać znoŭ».
Čytajcie taksama:
Dzie tańniejšyja ciulpany — u pradaŭcoŭ na vulicy ci ŭ kramie?
Biełarus pieratvaryŭ adzin z pakojaŭ u ciaplicu i vyroščvaje tam ciulpany na prodaž
