Volha Takarčuk. Skryn videa malina_by / YouTube
Volha Takarčuk raspaviała, što roznahałośsi z mužam u ich byli daŭno. Na jaje pohlad, u hetym adyhrali svaju rolu i niejkija palityčnyja aśpiekty.
«Turma i ŭsie nastupnyja padziei zrabili mianie bolš stałaj. Ja vielmi vyrasła ŭ svaich vačach. U mianie źmianiŭsia śvietapohlad. A voś muž nie asabliva va ŭsio heta ŭnikaŭ, nie pieražyvaŭ tak, jak ja. I jon zastaŭsia na niejkaj toj stupieni raźvićcia.
U mianie vielmi źmianilisia siamiejnyja, žyćciovyja kaštoŭnaści. Toje, što dla mianie było kaliści važna, ciapier absalutna nie važna. I naadvarot. Moj muž užo na niejkaj inšaj stupieni ad mianie».
Niahledziačy na toje, što Volha razyšłasia z mužam, pa jaje słovach, jany zastalisia ŭ dobrych adnosinach.
U toj ža čas, jak raspaviadaje Volha, jaje starejšy syn byŭ całkam salidarny z maci:
«Jon mianie na ŭsie maršy adpraŭlaŭ. Jon absalutna naš, bečebešny tavaryš. Słuchaje pravilnuju historyju. Sam usio šukaje, niedzie čytaje. Jon sam jašče mnie moža niešta raskazać. Jon usiudy malavaŭ ściahi. Na voknach raźviešvaŭ. U mianie visieli vialikija litary BČB na bałkonie. U jaho vielmi pravilnaja palityka adnosna Ukrainy. Jon čytaje, uvieś čas u mianie pytajecca, jakuju zbroju pastavili, a ci dali F-16, jakija tanki, kolki «Leapardaŭ».
Pa słovach Volhi, kali jaje zabirali na Akreścina, dzieciam nie skazali, dzie jana. Ale jana papiaredžvała syna, što moža nie viarnucca z maršu. Kali jana była ŭ turmie, to dzieciam havaryli, što jana na karancinie. «Potym u ich byli roznyja dumki. Ad taho, što ja pamierła ad hetaha kavidu, da dumak: «My siabie drenna pavodzili. Mama nas kinuła i bolš nie lubić».
Pa słovach Volhi, jaje synu stała lahčej paśla suda, kali ŭžo viedali, kolki błohiercy zastałosia znachodzicca ŭ źniavoleńni. «Skazali, što mama praz paŭhoda budzie. Jana ŭ turmie. Jon skazaŭ:
«Čamu vy mnie raniej nie skazali? Tamu što ja sabie stolki hłupstvaŭ nadumaŭ. Maja mama ž hieroj. Ja ciapier z honaram budu chadzić. Heta ž honar, što maja mama ŭ turmie za taki artykuł».
Ale ciapier starejšamu synu ciažka, pierajezd dla jaho byŭ całkam niečakanym. «Jon płača ciapier: «Dzie tam maje siabry?» I škoła, i dom zastalisia. Siarod navučalnaha hoda sarvali».
Małodšaja šaścihadovaja dačka Volhi ničoha nie pamiataje ź minułaha. «Joj pryšpilna, što nie chodzić u škołu, i joj niejak lahčej», — kaža błohierka.
Čytajcie jašče:
Dapamohu dla byłoj palitźniavolenaj Volhi Takarčuk sabrali ŭsiaho za 10 hadzin
