«Ja nie baču ŭvohule šancaŭ na toje, kab u nas da pieršych demakratyčnych vybaraŭ niejak zamianić Cichanoŭskuju. Navat tym, chto vielmi chacieŭ by hetaha. Ja sam to nie chaču.
Ja liču, što jana dobra pracuje. Možna rabić zaŭvahi, možna być čymści niezadavolenym — ale ŭ cełym vielmi efiektyŭna. Jaje ŭsprymajuć jak čałavieka roŭnaha ź imi lidary samych vialikich krain.
Ci možam my siońnia novuju Cichanoŭskuju abrać? Niekatoryja kažuć: a voś u nastupnym hodzie vybary Łukašenki, sam siabie vybiera, a tamu ŭžo i jaje paŭnamoctvy kančajucca. Ja zaklikaju ŭsich znoŭ ža być adkaznymi. Tamu što kali chtości pasprabuje, — a moža, i zrobić takoje niaščaście biełarusam, — adšturchnuć ubok Cichanoŭskuju, to heta budzie značyć tolki adno: my zastaniemsia bieź lidara, pryznanaha va ŭsim śviecie, jaki ahučvaje intaresy biełaruskaj demakratyčnaj bolšaści i robić heta krok za krokam, niahledziačy na peŭnuju stomlenaść.
Nie budzie druhoj Cichanoŭskaj, bo nie pryznajuć inšaha čałavieka, vybranaha vuzkim kołam ludziej, nie viedaju, Kaardynacyjnaj radaj ci niejkimi pradstaŭnikami, na nieviadoma jakich vybarach. My nie možam pravieści narmalnyja vybary ŭ časie takich represij.
Tamu, na maju dumku, pakul Cichanoŭskaja zdolnaja, dobra pracuje i maje jašče siły, treba dapamahać joj da pieršych vybaraŭ. Tam my vyrašym, chto lepšy — jana ci inšy. Ale ciapier heta prosta dasiahnieńnie vialikaje. Ja liču, što heta Božy dar. Dali nam šaniec na čałavieka, jaki staŭ na miesca lidara, i Biełaruś dziakujučy hetamu zastajecca ŭ paradku dnia i Jeŭropy, i Amieryki», — patłumačyŭ Milinkievič.
Čytajcie taksama:
