Fota tut i dalej: blizko.by
Hetaja častka horada ŭžo daŭno źmieńvajecca ŭ vyšynny mikrarajon, i ciapier ź dziasiatak dvaccacipaviarchovych damoŭ navisaje nad apošnimi chatkami.
Na paŭdniovy zachad ad stancyi mietro — reštki 2-j, 3-j, 4-j i 5-j vulic Ščorsa i Dziekabrystaŭ. Numarnyja vulicy (za adnym vyklučeńniem) na hetym, padobna, skončać svajo isnavańnie, a ad Dziekabrystaŭ zastaniecca jašče maleniečki kavałačak u rajonie Hrušaŭskaha skviera, dzie jašče staić abkładzieny vientfasadam dychtoŭny z vyhladu dvuchpaviarchovik pa adrasie Dziekabrystaŭ, 5. I acaleje 3-ja vulica Ščorsa, bo na joj maje być novy šmatpaviarchovik.
Vułački-zavułački, na jakich byli prapisanyja pryvatnyja damy, patanajuć u hraziščy: pa ich ciapier jeździć tolki budaŭničaja technika, sačyć za čyścinioj niama kamu.
Damy ŭžo adsielenyja. Ale ŭ dvarach jašče možna sustreć byłych žycharoŭ: jany vyvoziać apošni choć trochi kaštoŭny skarb. Tamara, žycharka adnaho z damoŭ, skazała žurnalistam, što jaje pierasialili na vulicu Hurskaha niedaloka ad stancyi mietro «Michałova». A voś kali budzie znos — im nichto nie paviedamlaje, tamu jany imknucca ŭpravicca chutčej.
Siarod razburanych i cełych damoŭ staić adzin zhareły: pažar zdaryŭsia ź miesiac tamu. Susiedzi kažuć, što heta «nie toje što bamžy, ale i nie zvyčajnyja žychary» nie spravilisia z hazavaj plitoj. Jašče adzin dom taksama abhareŭ: u jaho niama dachu i vidać, što abvuhlilisia vierchnija vianki zruba.
Adna-dźvie chatki vyhladajuć jašče vielmi prystojna, ale horadu nie patrebnyja adnapaviarchoviki ŭ takim prynadnym miescy, tut patrebnyja vyšynnyja damy. Dva navisajuć prama nad hetymi damami, jašče ź dziasiatak vysicca praz darohu.
Praz płot adnaho z učastkaŭ praciahnułasia malina. U listapadzie na kustach jašče jość čyrvonyja jahady. Pryrodu nichto nie papiaredziŭ pra znos rajona.
Druhi zrujnavany ŭčastak — na paŭnočny zachad ad praśpiekta. Tut Fanipalskija vulica i zavułak, vulica i 1-y zavułak Stasava, 1-ja i 2-ja Ziemlamiernyja vulicy i 2-ja i 3-ja vulicy Ščorsa.
Znos tut pačaŭsia jašče niekalki hadoŭ tamu, ale dahetul zabudoŭščykam chapała terytoryi, jakaja vyzvaliłasia paśla razborki 1-j i, u mienšaj stupieni, 2-j Kamornickaj vulicy. Ciapier ža dakładna źniasuć uščent i ŭsio astatniaje, što jašče acaleła.
Značnaja častka hetych vulic-damoŭ užo źniesienaja, zastałosia krychu bolš za dziasiatak damoŭ. Pryčym na miescy zavułkaŭ Kamornikavaha i Stasava pyšna zielanieje ŭsiakaje pustazielle — amal nierealnaja karcina dla amal centra horada, dzie možna było b utorknuć niekalki 25-paviarchovych manalitna-karkasnych damoŭ.
Kałonka z vadoj jašče dziejničaje — da jaje prychodziać ludzi ź viodrami. Saśpiełyja jabłyki padajuć z dreŭ i nanizvajucca na płot. Vuličnaja kotka biehaje pa apuściełych vulicach. Ź niekatorych rakursaŭ i nie skažaš, što heta adsieleny rajon. Zdajecca, byccam heta narmalny viaskovy kutok.
A niekatoryja damki dyk i zusim ci nie da hornych šale padobnyja. Tut mocny pierapad vyšyń, tamu ŭ asobnych damoŭ samavityja paŭpadvały i padvały. Dy i ŭ cełym tut nie tolki adnapaviarchoviki, ale i dvuchpaviarchoviki, i dvuchpaviarchoviki z žyłymi mansardami.
U byłych aharodach zastalisia byłyja trusinyja kletki. U byłych majsterniach valajucca byłyja instrumienty, techničnyja vadkaści. U haražach — nalepki ad žvačak.
Zusim niepadalok, na vulicy Rozy Luksiemburh, praciahvajuć pracavać rabočyja. Tam raskałupali brukavanuju darohu.
Pravatnyja damy źniasuć užo da Novaha hoda, a niekatoryja — i ŭ najbližejšyja dni.
