Vyjava stvorana štučnym intelektam i nosić ilustracyjny charaktar
«Sabaka byŭ čaroŭny, haspadar — nie mienš»
Iryna pryjechała ŭ Polšču ŭ lipieni 2022 hoda, a ŭžo ŭ vieraśni paznajomiłasia z čaroŭnym palakam. U adnosinach para ŭžo bolš za hod.
«Ja vyjšła ŭ «Žabku», jakaja znachodzicca na pieršym paviersie majho doma. Zachaciełasia śviežych bułačak. Zaŭvažyła, što ŭ dvary hulaje chłopiec z sabakam. Ja «paviernutaja» na sabakach, tamu kožnaha sprabuju pahładzić. I hetym razam zrabiła toje ž samaje, spytaŭšy ŭ haspadara, ci možna. Jon dazvoliŭ.
Sabaka byŭ čaroŭny, haspadar — nie mienš. Z chłopcam my razhavarylisia, jon paprasiŭ moj numar telefona. Praz paru dzion my ŭžo siadzieli ŭ kaviarni na našym pieršym spatkańni», — raspaviadaje dziaŭčyna.
Pa słovach Iryny, jaje chłopiec, jak i palaki, što joj znajomyja, vielmi punktualnyja ludzi. Kali damovilisia na sustreču ŭ peŭny čas — značyć, treba dakładna ŭ hety čas być na miescy.
«Ja z tych ludziej, jakija zvyčajna spaźniajucca zaŭsiody i ŭsiudy. Na niekalki chvilin, ale ŭsio ž. A moj chłopiec vielmi punktualny. Ja bačyła, jak jamu ciažka dajucca maje spaźnieńni. Tamu daviałosia chutka pierastrojvacca, ciapier prychodžu navat raniej za jaho», — kaža biełaruska.
Jaje chłopiec užo prapanoŭvaŭ źniać žyllo i pačać žyć razam, ale dziaŭčynu pakul zadavalniaje ich stadyja adnosin. Iryna nie choča pramiežkavych varyjantaŭ: «Albo my chłopiec i dziaŭčyna, jakija žyvuć kožny ŭ siabie, albo ŭsurjoz vyrašajem budavać siamju, aženimsia, pačynajem vieści ahulny pobyt i naradžać dzietak».
«Za ŭsich skazać nie mahu, ale ja, naprykład, nie dzialu ludziej pa hramadzianstvie, movie, kolery skury, relihii. Dla mianie jość tolki adzin kryteryj — ci dobraje ŭ čałavieka serca, ci empatyčny jon. Kali tak — biaru ŭ svaju kamandu. Z maim chłopcam u mianie zdaryŭsia hety «metč», a ŭsio astatniaje ŭžo nie mieła značeńnia», — ličyć biełaruska.
Dziaŭčyna raskazała, što ŭ Polščy jana sustrakaje biełarusaŭ, pohlady jakich padobnyja na jaje ŭłasnyja. Jany achvotna ŭstupajuć u dyjałohi z palakami, dapamahajuć inšaziemcam sa słužbaŭ dastaŭki ježy znajści darohu i zaŭsiody adkrytyja da znosin: «Dumaju, kali tak vyrašać zorki, ich pryjaznyja znosiny ź ludźmi lohka moža pierajści ŭ ramantyčnyja».
«Kali jon kazaŭ, što budzie praz 15 chvilin, značyć, dakładna budzie nie mienš, čym praz 40»
Amal dva hady Viera była ŭ adnosinach z chłopcam z Saudaŭskaj Aravii. Paznajomilisia maładyja ludzi praź siabroŭku Viery, jakaja mieła šmat internacyjanalnych siabroŭ i znajomych. Pieršaja sustreča była na Kamaroŭskim rynku, zatym u haściach u siabroŭki. Paśla hetaha chłopiec pačaŭ zaprašać Vieru na spatkańni.
«Hetyja adnosiny byli spakojnymi, ale niekatoryja momanty prymušali mianie zadumacca. Pieršaje, što mnie vielmi nie spadabałasia, — heta pastajannyja spaźnieńni maładoha čałavieka. Kali jon kazaŭ, što budzie praz 15 chvilin, značyć, dakładna budzie nie mienš, čym praz 40.
Ale samaje dziŭnaje, što hety čałaviek nie razumieŭ majho abureńnia z hetaj nahody. Jamu nie padabałasia maja jeŭrapiejskaja piedantyčnaść, A mianie nie zadavalniała jaho staŭleńnie da času. Mnie zdajecca, što heta asablivaść kultury, u jakoj jon vyras. Bo heta ja zaŭvažała nie tolki ŭ jaho, ale i ŭ jahonych siabroŭ», — miarkuje dziaŭčyna.
Taksama Viery nie padabałasia, što jaje małady čałaviek časta padmanvaŭ. Skazać niejkuju niapraŭdu i mieć apraŭdańnie — u paradku rečaŭ:
«U hetaj kultury, jak mnie zdajecca, takoje nie ličycca padmanam abo chłuśnioj. I kali my na hetaj hlebie łajalisia, jon ščyra nie moh zrazumieć, čamu ja tak siabie pavodžu.
Da prykładu, kali jon pajšoŭ sa svajoj adnakurśnicaj u stałovuju i mieŭ kamunikacyju ź joj, to na maje paviedamleńni «Dzie ty i što robiš?» jon moh adkazać, što siadzić sa svaim siabram i pje harbatu. Paźniej jon mnie patłumačyŭ, što adkazaŭ tak, bo padumaŭ, što ja budu jaho raŭnavać. A dla mianie heta zusim inšaje — zvyčajnaja chłuśnia. Bo chadzić pić harbatu z adnakurśnikami, nie važna jakoha połu, heta narmalna».
«Byŭ vypadak, kali moj chłopiec nie zmoh sustreć mianie paśla pracy, i ja paprasiła kalehu heta zrabić. Padvieźci mianie da banka, bo nie vielmi chaciełasia jechać na aŭtobusie. Kali pryjechała dadomu, raspaviała pra hetuju situacyju svajmu chłopcu i jamu heta vielmi nie spadabałasia. Arhumientam było toje, što jon ličyć, što kali mužčyna i žančyna zastajucca adzin na adzin, to ŭ abodvuch uźnikajuć «błahija dumki».
Asensoŭvajučy takija momanty, ja razumieju, što ŭsio tłumačyłasia mienavita kulturnym aśpiektam hetaha čałavieka», — padzialiłasia biełaruska.
Viera raspaviała, što jaje chłopiec nie moh zrazumieć, čamu dziaŭčyna moža jarka prajaŭlać svaje emocyi, adkryta złavacca, łajacca i prajaŭlać hnieŭ. Joj zdajecca, što ŭ byłoha była mientalnaja ŭstanoŭka, što dziaŭčyna zaŭsiody pavinna być «na miakkich łapkach», zaŭsiody ŭ dobrym nastroi i spakojnaj. Niby anioł. «Ja nie takaja, i, viadoma ž, jarka vyjaŭlała svaje emocyi, u tym liku niehatyŭnyja», — padsumavała dziaŭčyna.
Vyjava stvorana štučnym intelektam i nosić ilustracyjny charaktar
«Biez paŭnavartasnaj kamunikacyi nijakija adnosiny doŭha nie žyvuć»
Sa svaim maładym čałaviekam Anhielina paznajomiłasia ŭ Kitai. Jon byŭ z Tanzanii, a znajomstva pary zaviazałasia padčas pandemii karanavirusa. Jany paznajomilisia ŭ Tinder. Nieŭzabavie para pačała žyć razam, bo pracy ŭ toj pieryjad było niašmat, a zarobku nie chapała. Tak było bolš vyhadna.
«Adzinaj pryčynaj, čamu my vyrašyli rasstacca, byli vizavyja prablemy majho maładoha čałavieka. Na toj momant jon žyŭ u Kitai kala 8 hadoŭ, navučaŭsia va ŭniviersitecie. Da znajomstva sa mnoj jon straciŭ pašpart. A ŭ Kitai vielmi surjozna staviacca da vydačy viz i znachodžańnia ŭ krainie nielehalna.
U 2021 hodzie mnie treba było abnaŭlać vizu, ale praz toje, što čuła pra składanaści atrymać jaje, vyrašyła, što pajedu z Kitaja. Ja prapanavała svajmu maładomu čałavieku źjechać razam: adpravicca da jaho ŭ krainu abo ŭ Biełaruś. Ale jon skazaŭ, što nie moža. I raspavioŭ mnie pra svaju situacyju z pašpartam.
Źjechaŭšy z Kitaja, my jašče trochi razmaŭlali, a zatym vyrašyli rasstacca», — raspaviadaje Anhielina.
Były chłopiec Anhieliny vielmi lubiŭ hladzieć filmy, u jakich afraamierykancy pakutujuć i sutykajucca sa składanaściami ŭ žyćci. Padčas prahladu takich filmaŭ kinahistoryju jon pierakładaŭ na siabie. Časta kazaŭ, što «my tak pakutujem, maje čornyja braty tak pakutujuć».
A dziaŭčynu zvyčajna hetyja słovy śmiašyli, bo jana viedała, što chłopiec byŭ dobra adukavany i pachodziŭ z bahataj tanzanijskaj siamji. Jaho baćki pracavali ŭ miascovym uradzie i ŭsialak dapamahali svajmu synu.
«Mnie zdajecca, što zavodzić adnosiny i sustrakacca z zamiežnikami — nie prablema. Hałoŭnaje — heta viedańnie movy, na jakoj možna kamunikavać dvaim. Biez paŭnavartasnaj kamunikacyi nijakija adnosiny doŭha nie žyvuć. Taksama važnaja najaŭnaść ahulnych intaresaŭ i zachapleńniaŭ», — ličyć biełaruska.
Ciapier Anhielina žyvie ŭ ZŠA i sprabuje zavodzić adnosiny z amierykancami. Na jaje dumku, u bolšaści svajoj heta cikavyja ludzi:
«Ja čuła šmat historyj, što amierykancy i amierykanki šukajuć partnioraŭ ź inšych krain z dapamohaj sacyjalnych sietak i navat hatovyja dapamahčy pierajechać u ZŠA. Choć praces pierajezdu i lehalizacyi ciažki. Adnak zaŭsiody nieabchodna pamiatać, što dla pabudovy mocnych adnosin patrabujecca niamała maralnych vydatkaŭ i kampramisaŭ».
Vyjava stvorana štučnym intelektam i nosić ilustracyjny charaktar
Čytajcie taksama:
Vyjava stvorana štučnym intelektam
Vyjava stvorana štučnym intelektam
a dzie harantyja, što historyi realnyja, a nie stvorany štučnym intelektam?