Pavodle jaho, sprava ŭ hibrystafilii.
Hibrystafilija — heta ŭ vuzkim sensie eratyčnaja ciaha da ludziej, jakija ździajśniajuć złačynstvy, a ŭ šyrokim sensie — ciaha da partnioraŭ abo ludziej, jakija aktyŭna prajaŭlajuć rysy asoby ciomnaj tryjady-tetrady (psicha, sacyjapatyja, narcysizm, makijavielizm, sadyzm), tłumačyć doktar.
Žančyny, jakija aktyŭna zastupajucca za hvałtaŭnikoŭ, što ich źbivajuć; mihranty, jakija padtrymlivajuć Trampa, što abražaje ich; abyvacieli, jakija padtrymlivajuć pravadyroŭ, jakija ich abkradajuć, abražajuć i zabivajuć; karystalniki sacsietak, što łajkajuć narcysa, jaki źnievažaje ich — usiudy my bačym iracyjanalnyja pavodziny, pryvodzić prykłady Biełavieškin.
Pry hetym cikava, što navat uśviedamleńnie hetaha nie mianiaje pavodziny, padkreślivaje doktar.
Pavodle daśledavańniaŭ, žančyny, jakija adčuvajuć ciahu da złačyncaŭ, uśviedamlali nienarmalnaść i niebiaśpieku hetaha, ale siła ciahi ad hetaha nie źnižałasia. Pry hetym čym bolš kryvavyja byli złačynstvy, tym macniejšaja ciaha: sieryjnyja zabojcy abo terarysty źbirajuć sotni prychilnic i tysiačy listoŭ z pryznańniami ŭ kachańni, piša Biełavieškin.
Jak paŭstała heta zjava? Z punktu hledžańnia evalucyjnaj psichałohii, archaičnyja płasty našaj psichiki błytajuć antysacyjalnyja pavodziny, prymatavaść z sacyjalnym statusam, ličyć doktar.
Kaliści ŭ ijerarchičnych zhrajach prymataŭ pravadyr trymaŭsia na pakarańniach i prynižeńniach astatnich členaŭ zhrai i hetym padtrymlivaŭ svoj aŭtarytet. Ale časy prajšli, i ŭłasna Homo sapiens raźvilisia ŭ ehalitarnych plamionach.
«Tak, školnic mohuć pryciahvać «drennyja chłopčyki», ale bolšaść dziaŭčatak pierarastajuć heta, a «drennyja chłopčyki» traplajuć na zonu abo pamirajuć ad cyrozu piečani.
Tym nie mienš, pry vysokim uzroŭni stresu, niaŭpeŭnienaści, niavyznačanaści, adčuvańni pahrozy psichika rehresuje da archaičnych pieravah. Časta ciaha da złačyncaŭ stanovicca vynikam hvałtu abo žorstkaha abychodžańnia ŭ dziacinstvie, adzinoty i nizkaj samaacenki.
Infantylnamu abo zapałochanamu vybarščyku pačynajuć padabacca «drennyja chłopčyki», jakija parušajuć praviły, padtrymlivajuć destruktyŭnyja i złaślivyja impulsy, naprykład, kryŭlajucca, ździekujucca sa słabych», — piša Biełavieškin.
Pavodle daśledavańniaŭ, nośbity ciomnaj tryjady mohuć zdavacca «sapraŭdnymi mužykami», «hodnymi lidarami», u paraŭnańni ź jakimi inšyja palityki — heta prosta «miamli» i «batany», tłumačyć jon.
Trapiŭšy va ŭładu, nośbity ciomnaj tryjady pačynajuć pavodzić siabie jak narkamany — im chočacca bolš.
Biespakaranaść raspalvaje złačyncaŭ i padšturchoŭvaje ich da bolš ciažkich złačynstvaŭ. Lubyja demakratyčnyja abmiežavańni vyklikajuć u ich lutaść, prahu nieabmiežavanaj u časie i ŭ mahčymaściach ułady, mahčymaść biespakarana zabivać, hvałtavać i rabavać.
Usio heta vabić hibrystafiłaŭ, miarkuje doktar.
Mienavita tamu jany raspalvajucca pry najaŭnaści nośbitaŭ takoj absalutnaj ułady. Tajemna žadajučy jaje, jany hatovyja vysłužvacca pierad «mocnymi hetaha śvietu», jak, naprykład Tramp i Mask pierad Pucinym — tamu, što ščyra zachaplajucca ŭzroŭniem jaho ŭłady.
Biełavieškin prapanuje łajfchak: «Padtrymlivaješ Pucina? Ty ci złačyniec, ci chočaš im stać».
Što ž z hetym zrabić?
Zrazumieć, što ahresiŭnaść i chamstva — heta nie prajava lidarstva i ŭpeŭnienaści, a archaičnyja płasty psichiki, kali ŭ prymatach pravadyr — heta toj, chto zabivaje supiernikaŭ i pastajanna prajaŭlaje ahresiju ŭ adnosinach da astatnich asobin statka.
Pavažać čałaviečyja jakaści: sumlennaść, vietlivaść, pryncypovaść, prytrymlivańnie ideałaŭ. Dla prymatyvaha rozumu «praviły» abo vietlivyja pavodziny — heta słabaść.
Šanavać instytuty. Usie sapraŭdnyja čałaviečyja instytuty — heta ŭtajmavańnie i vychavańnie, plon rozumu, plon damoŭlenaściaŭ, uzajemapavahi, viery ŭ čałaviečy patencyjał. Jak i ŭsio dobraje, heta doŭha i ciažka stvarajecca i lohka rujnujecca, piša Biełavieškin.
