Fota ilustracyjnaje
Ciažka skazać, z čym moža być źviazanaja pravierka mabilnaha telefona na miažy. Dakładny ałharytm dziejańniaŭ siłavikoŭ vyličyć niemahčyma. Možna mierkavać, što ich cikaviać ludzi, zatrymanyja raniej pa «palityčnych» artykułach, jakija majuć humanitarnuju vizu albo dazvoł na žycharstva inšaj krainy.
Vadzim, 28 hadoŭ: «Moža, prosta trapiŭ na dobruju źmienu pamiežnikaŭ, chto viedaje»
«Prykładna hod tamu zrabiŭ sabie humanitarnuju vizu i źjechaŭ pracavać u Polšču. U 2021-m u mianie pravieryŭ telefon milicyjant niedaloka ad načnoha kłuba ŭ Minsku. Jon ubačyŭ, što ja byŭ padpisany na «ekstremiscki» resurs, a paźniej vyśvietliłasia, što ja zrabiŭ adzin repost. U vyniku zapłaciŭ štraf. Pa fakcie heta i było hałoŭnaj pryčynaj, čamu mnie adkryli humanitarnuju vizu.
Ja źjechaŭ, ab viartańni asabliva nie dumaŭ: šmat pracavaŭ, znajomiŭsia, padarožničaŭ. Amal praz hod źjaviłasia vostraja patreba źjeździć u Biełaruś vyrašyć niekatoryja siamiejnyja pytańni z baćkoŭskim domam na vioscy. Nu, i, naturalna, pačaŭ rychtavacca i technična, i maralna.
Pierš za ŭsio ja razumieŭ, što pierasiakać miažu z maim asabistym mabilnym telefonam — sprava hibłaja, tam stolki hetaha «ekstremizmu», što ja b dahetul jaho čyściŭ. U vyniku ŭ łambardzie ja kupiŭ niedarahi ŭžyvany smartfon, nie vielmi staražytny, ale i nie «apošni pisk». Stvaryŭ na hetym telefonie paračku levych akaŭntaŭ, padpisaŭsia na ŭsialakija hrupy pa intaresach a-la «palavańnie i rybałka». Zastavałasia tolki pierasiačy miažu.
Ja sieŭ u zvyčajny rejsavy aŭtobus, naturalna, kala miažy adrenalin vypracoŭvaŭsia prosta niejki nievierahodny. Uspaminaŭ usiakija historyi zatrymańnia ź miažy, dopyty, na jakich ludziej katavali pa piać hadzin i ŭžo troški navat rychtavaŭsia da taho, što adbudziecca i sa mnoj.
Ale nie. Hetaha nie adbyłosia. I jakoje ž było majo ździŭleńnie, kali pamiežnik prosta pravieryŭ moj pašpart i adpuściŭ. Usio! Nijakich pravierak i korpańniaŭ u maim telefonie.
Mianie pierapaŭniali emocyi, ale vonkava ja heta nie pakazvaŭ. Nie viedaju čamu, ale ničoha pytacca ŭ mianie nie stali, čamu ja byŭ vielmi rady.
Na zvarotnym šlachu, kali ja znoŭ adjazdžaŭ u Polšču, mianie taksama ni pra što nie pytalisia. Ja byŭ upeŭnieny, što pravierki na miažy mnie nie paźbiehnuć, ja 100% pavinien być va ŭsich bazach MUS, ale atrymałasia tak, jak atrymałasia. Moža, prosta trapiŭ na dobruju źmienu pamiežnikaŭ, chto viedaje».
Kacia, 22 hady: «Pamiežnik uziaŭ moj pašpart, niešta pravieryŭ u siabie ŭ kampjutary i pačaŭ zadavać pytańni»
«Ja pierajechała ŭ Polšču ŭ studzieni hetaha hoda. Płan davoli standartny: adkryła pracoŭnuju vizu, ale nie pracavała pa jaje pryznačeńni. Kali ščyra, tak robiać mnohija. Ale tut heta nie važna.
U Biełaruś ja nie jeździła, razumieła, što jość svaje padvodnyja kamiani i peŭnaja ryzyka. Va ŭniviery na trecim kursie, paśla vybaraŭ, u mianie byli razmovy z namdekana «pra palityku», pahražaŭ mnie adličeńniem, tamu ŭ niejkaj stupieni, viadoma, ja była niadobranadziejnaj. Tym bolš, mahła zaśviacicca na vuličnych akcyjach.
Ale ŭ pačatku vieraśnia źjeździć u Biełaruś usio ž taki daviałosia. Mnie było prosta strašna, u ciele byŭ niejki vielmi niepryjemny mandraž. I chvalavałasia ja niezdarma. Pamiežnik uziaŭ moj pašpart, niešta pravieryŭ u siabie ŭ kampjutary i pačaŭ zadavać pytańni. Serca ŭžo było hatova vyskačyć z hrudziej.
«Kaciaryna, čamu vy tak doŭha adsutničali ŭ Biełarusi? Kaciaryna, što vy rabili ŭ Polščy? Kaciaryna, a vy potym znoŭ płanujecie źjechać? Kaciaryna, davajcie ja zazirnu ŭ vaš telefon», — pytalisia mianie. Boža, mianie pačało vanitavać ad svajho imia ŭ toj momant, nastolki mnie było niepryjemna.
Tak, i jon pravieryŭ moj telefon. Adkryŭ telehram, prahartaŭ za chvilinu i addaŭ. Było strašna, navat vielmi. Viadoma, jon mianie adpuściŭ, čym kankretna byŭ vyklikanaja cikavaść, ja nie viedaju. Moža, ja jość u bazach? Ci, moža, i nie».
Ale ŭ vyniku ŭsio skončyłasia dobra, Kacia ščaśliva pierasiekła miažu.
Naścia, 25 hadoŭ: «Za try hady «ekstremizmu» ŭ hetym telefonie naźbirałasia na «paru hadoŭ kałonii»
«Žyvu i pracuju ŭ Polščy ŭžo hady sa dva. Na ščaście, jeździć u Biełaruś ja mahčymaści nie pazbaŭlenaja, tamu naviedvaju siamju i siabroŭ jak minimum raz na 3-4 miesiacy.
U kancy červienia ja znoŭ vyrašyła kupić bilet i na paračku dzion źjeździć pahaścić. Viadoma, ja čuła pra toje, što adbyvajecca na miažy, viedała, što mnohich ludziej dapytvajuć, niekatorych zatrymlivajuć i «viešajuć» kryminalnyja spravy, tamu pierad pajezdkaj całkam pačyściła telefon, mała što.
Sieła ŭ aŭtobus, zaniała svajo miesca. Jak zvyčajna, u darozie ja zalipała ŭ svoj telefon, trochi paspała, uvohule, sprabavała zabić čas, nakolki heta mahčyma.
Była ŭ mianie jašče susiedka, žančynka prykładna hadoŭ 65, jana taksama viečna niešta čytała ŭ navinach. My krychu pahavaryli, jana raskazała, jak jana naviedała ŭ Polščy svaju plamieńnicu, jak joj spadabałasia i ŭsio takoje, ja raspaviała pra siabie. Miła atrymałasia.
A dalej ja krajem voka zaŭvažyła, što jana čytaje naviny na adnym vielmi viadomym «ekstremisckim» partale. Ja navat vyrašyła spytać, ci nie strašna joj, chutka ž miaža, mała što, telefon pravierać. Jana kaža: «Oj, strašna, tak, ale ja nie ŭmieju tut ničoha vydalać».
Viadoma, ja prapanavała joj dapamahčy «pačyścić» telefon. Kali ščyra, ja była ŭ šoku, jak jana naohuł žyła ŭvieś hety čas. Jana nie čyściła svoj telefon z 2020 hoda. Tam byli «ekstremisckija» padpiski va ŭsich sacsietkach i miesiendžarach, niekatoryja ź ich praściej było navat vydalić, čym čyścić, bo za try hady «ekstremizmu» nazapasiłasia na paru hadoŭ kałonii.
Ja čyściła telefon kala hadziny, viadoma, jana nazirała, što ja tam rablu. Ale paśla zakančeńnia ja ŭsio adno nie była ŭpeŭnienaja, što vydaliła ŭsio. Bałazie, na miažy ŭ jaje nichto ničoha nie pravieryŭ. Ale sam fakt. Čałaviek nie čyściŭ svajho telefona z tych samych padziej, choć jana čytaje naviny i ŭ kursie ŭsiaho.
Heta biezadkazna? Nie viedaju. Ale joj sapraŭdy pašancavała, što jana sustreła mianie».
Čytajcie taksama:
