Ilustracyjnaje fota: «Naša Niva»
«Razmova idzie pra dva daśledavańni — z Kanady i Šviecyi, apublikavanyja ŭ śviežym numary prestyžnaha amierykanskaha časopisa JAMA Surgery, dzie analizujecca kolkaść uskładnieńniaŭ u chirurhičnych pacyjentaŭ u zaležnaści ad połu ich lekaraŭ. Šykoŭnaja vybarka — kala 1,2 młn pacyjentaŭ u rabocie z Taronta i bolš za 150 tysiač u šviedskim daśledavańni. Pieryjad nazirańnia — 2006—2019 hady, — piša doktar Vituška. — Aŭtary z Kanady analizavali vyniki 25 vidaŭ stacyjanarnych apieracyj na sercy, mozhu, inšych unutranych orhanach, a taksama na kostkach, a šviedskija daśledčyki zasiarodzilisia na vyvučeńni pacyjentaŭ paśla adnaho vidu apieracyj — chalecystektamii.
U adroźnieńnie ad minułych rabot, jakija pakazvali, što žančyny-chirurhi ničym nie horšyja za mužčyn, ciapierašnija zaśviedčyli pieravahu chirurhaŭ-žančyn: ich pacyjenty majuć mienšuju kolkaść uskładnieńniaŭ praz 90 dzion paśla apieracyj i radziej pamirajuć.
Bolš za toje, kolkaść uskładnieńniaŭ praz hod paśla apieracyi ŭ ich taksama mienšaja. Adziny paramietr, pa jakim mužčyny-chirurhi pieraŭzychodzili žančyn, — heta praciahłaść umiašalnictvaŭ (jana ŭ ich karaciejšaja), što aryhinalna prakamientavaŭ prafiesar Martin Almquist sa Skåne University hospital (Šviecyja): «Toj fakt, što žančyny-chirurhi majuć mienšuju kolkaść uskładnieńniaŭ, ale bolšuju praciahłaść apracyj, śviedčyć pra toje, što pryncyp amierykanskich Navy Seals ‘slow is smooth, and smooth is fast' (pavoli — heta płaŭna, a płaŭna — heta chutka — «NN») taksama pasuje i da chirurhii».
A što nie pasuje da chirurhii (i da aniestezijałohii-reanimatałohii zaadno) — heta zahad Ministerstva achovy zdaroŭja Biełarusi №879 «Ob orhanizacii obučienija v subordinaturie» (papiaredniaja śpiecyjalizacyja, jakaja zajmaje apošni kurs mieduniviera i faktyčna abumoŭlivaje śfieru dziejnaści doktara na 3—4 hady paśla zakančeńnia VNU), dzie daviedzienyja hiendarnyja kvoty dla peŭnych śpiecyjalnaściaŭ. Naprykład,
dla aniestezijołahaŭ-reanimatołahaŭ u BDMU praduhledžana 20 miescaŭ dla žančyn i 40 — dla mužčyn, a pa chirurhii — 31 i 39 adpaviedna. Uličvajučy, što suadnosiny pamiž chłopcami i dziaŭčatami siarod studentaŭ-miedykaŭ Biełarusi ŭ lepšym vypadku 1:3, to šancy dla dziaŭčat trapić u aniestezijałohiju i chirurhiju stanoviacca jašče mienšymi — majem jašče adnu ilustracyjaju da paniaćcia «niezasłužanaja dyskryminacyja».
Siarod majho koła kantaktaŭ užo jość vypadak, kali matyvavanuju kalehu, jakaja śviadoma išła i rychtavałasia da pracy aniestezijołaham-reanimatołaham (naprykład, stała siertyfikavanym instruktaram pa pieršaj dapamozie), nie prapuścili na adpaviednuju śpiecyjalizacyju, — raskazvaje doktar Vituška. — Zališnie kazać, što moj bolš čym 20-hadovy dośvied u prafiesii pierakanaŭča śviedčyć, što stary pryncyp «u adździaleńni reanimacyi niama žančyn i mužčyn — tam usie kalehi» — vielmi spraviadlivy.
Zrazumieła, što paciarpiać pacyjenty. Bo praciahłaść paśladypłomnaj padrychtoŭki lekara-śpiecyjalista ŭ Biełarusi ŭ razy karaciejšaja, čym u luboj z raźvitych krain. I asłablać jaje dadatkova praz toje, što ŭ prafiesiju pryjšli mužčyny, jakija pajšli ŭ adździaleńnie reanimacyi, tamu što heta ŭsio ž lepš, čym siadzieć na pryjomie ŭ paliklinicy, tak sabie ideja», — padsumoŭvaje viadomy dziciačy reanimatołah.
