Fota: MonaLuna, Wikimedia Commons
Biełych ptušaniat lebiedzia-šypuna nazyvajuć polskimi. Bo lebiedziaŭ hetaj morfy ŭ Zachodniuju Jeŭropu dla raźviadzieńnia pryvozili z Polščy. Ciapier hetaja morfa šypuna nazyvajecca immutabilis.
Bieły koler apiareńnia ptušaniat vyzvany mutacyjaj u pałavoj chramasomie Ch. Hetyja hieny recesiŭnyja, padaŭlajucca narmalnymi, jakija adkazvajuć za šery koler.
U ptušak, u adroźnieńnie ad źviaroŭ, u samak jość chramasomy Ch i Y, a ŭ samcoŭ — XX. Tamu ŭ maładych samak bieły koler zaŭsiody prajaŭlajecca, kali baćka — nośbit kalarovaj mutacyi. U maładych samcoŭ bieły koler sustrakajecca vielmi redka, chacia jany i mohuć być nośbitami mutacyi.
Samcy-baćki časam mohuć napadać na svaich ža biełych ptušaniat, prymajučy ich za kankurentaŭ. Taksama biełyja ptušaniaty bolš uraźlivyja, čym ich zvyčajnyja šera-karyčnievyja rodzičy, apiareńnie jakich maje kamuflažny efiekt.
Darosłyja polskija lebiedzi majuć nie čornyja, a ružovyja łapy. U Biełarusi hetaja morfa sustrakajecca redka i bolš raspaŭsiudžanaja ŭ Centralnaj Jeŭropie.
Čytajcie taksama:
U Słavakii lebiedzi nie źlatajuć z makavych paloŭ z-za narkatyčnaha apjanieńnia
Lebiedzi nie adlacieli ŭ vyraj? Heta narmalna
Ludhier i Lina stanoviacca na kryło. Tak nazvali niamieckich hibrydnych buślaniat
