«Vielmi pryjemna i niečakana było bačyć školnikaŭ (8-y, 9-y, 10-y kłasy) adnoj z kijeŭskich škoł, jakija razam sa svaim zavučam stali adnymi z suarhanizataraŭ i samymi hałoŭnymi ŭdzielnikami hetaha mierapryjemstva», — napisaŭ Alaksandr.
Praz pavietranuju tryvohu mierapryjemstva, praŭda, było pieraniesiena na bolš poźni čas i skaročana, ale «było vielmi cikavym i kaštoŭnym jak niepasredna ŭšanavańniem pamiaci zahinułych biełarusaŭ, tak i razmovaj ź junymi hramadzianami Ukrainy, jakija viedajuć i cikaviacca biełaruskimi dobraachvotnikami i matyvami našaj baraćby».
Čytajcie taksama:
«Jon byŭ maim kachańniem na ŭsio žyćcio». Vialikaje intervju z udavoj bajca Vasila Parfiankova
Cichanoŭskaja ŭručyła ŭznaharody svajakam biełaruskich vajaroŭ, što zahinuli va Ukrainie
Kalinoviec raskazaŭ, čamu demabilizavaŭsia paśla hibieli «Vołata» i što było paśla
