Fota ilustracyjnaje
Kaciaryna (20 hadoŭ), Kobryn: «Ciapier mnie treba razabracca z univiersitetam i raźmierkavańniem. A potym budu dumać, kudy vybracca za miažu»
Atrymać vizu mnie zaŭsiody było dastatkova prosta: karani majoj siamji ŭ Polščy. U nas va ŭsich jość karta palaka, tamu «šenhien» nam robiać vielmi chutka i lohka, litaralna za dva-try tydni. Dy i košt vizy ŭ dva razy mienšy, čym pry zvyčajnaj padačy dakumientaŭ. Naprykład, apošnim razam my addali za jaje kala 250 rubloŭ, choć znajomyja raspaviadali pra kazačnyja hrošy, jakija addali za zvyčajnuju turystyčnuju vizu.
Uvohule, viza ŭ mianie źjaviłasia jak by za kampaniju. U 2006 hodzie maje mama, tata i brat afarmlali karty palaka. Ja tady była vielmi maleńkaja, ale baćki ŭsio adno vyrašyli: raz usie jaje robiać, značyć, treba i mnie. Pamiataju, adzinaje, što ja viedała tady pa-polsku, jak pryhoža i z akcentam skazać konsułam u ambasadzie dzień dobry.
Atrymlivajecca, pakul maje adnakłaśniki chadzili na kursy polskaj, ja mahła ŭvohule ni pra što nie chvalavacca. Usio, što treba było zrabić dla atrymańnia karty, — heta ŭ čatyry hady pavitacca pa-polsku.
Niahledziačy na najaŭnaść karty palaka, ja nikoli nie chacieła pierajazdžać ź Biełarusi. Mahčyma, tamu, što kartu ja zaŭsiody ŭsprymała jak niešta samo saboj zrazumiełaje. Mnie zaŭsiody było prosta atrymać vizu, tamu ja nie rabiła ź jaje niejkaha kultu, jak heta rabili inšyja.
U škole mnohija adnakłaśniki dzivilisia, čamu ja nie chaču vučycca ŭ Polščy. A dla mianie karta palaka była svojeasablivaj padstrachoŭkaj na vypadak, kali ja nie pastuplu ŭ biełaruskuju VNU. Mnie zaŭsiody chaciełasia być patrebnaj i karysnaj svajoj krainie.
Mahčyma, heta hłupstva, ale mnie prykładna z 4-ha kłasa chaciełasia pastupić u BDU, kab potym pracavać u Biełarusi. Kali ty doŭha-doŭha pra niešta maryš, to adstupicca ad hetaha nie možaš.
Ciapier ja razumieju, što ideja z pastupleńniem nie zusim zdarovaja. Asabliva kali brać pad uvahu ŭsio toje, što adbyvajecca ciapier u krainie. Tak jak ja tak doŭha maryła vučycca ŭ BDU, ciapier mnie važna skončyć univiersitet i razabracca z raźmierkavańniem. Ja na apošnim kursie, i mnie nie chočacca zdradžvać svajoj dziciačaj mary, navat niahledziačy na źniešnija abstaviny. Mienavita tamu ja nikudy nie jezdžu i nie źjazdžaju ciapier, choć viza i dazvalaje heta zrabić.
Zamiest mianie ŭ Polščy časta byvajuć maje baćki. U nas u hetym płanie trochi dziŭnaja siamja, tamu što zvyčajna dzieci źjazdžajuć za miažu. U nas usio naadvarot — ja adkazvaju za haspadarku doma, pakul mama i tata katajucca tudy-siudy. Ja naohuł nie adčuvaju, što hrošy na maju vizu vydatkavanyja marna, mnie padabajecca svojeasablivaść hetaj situacyi. Heta ž inviestycyja ŭ budučyniu, heta i mahčymaść naviedvać maich blizkich, jakija žyvuć u inšych krainach.
Karta palaka ciapier daje mnie ŭpeŭnienaść u tym, što ja i dalej zmahu biez asablivych vysiłkaŭ zrabić vizu i adpravicca kudy zaŭhodna.
Mnie b chaciełasia skarystacca hetaj mahčymaściu, kab sustrecca z usimi svaimi siabrami i znajomymi ź Biełarusi, jakija źjechali i nie mohuć viarnucca. Ja b pieradała im zhuščonku ci babrujski ziefir i mocna-mocna abniała.
Pakul u mianie takija płany na budučyja pajezdki. Ciapier mnie treba razabracca z univiersitetam i raźmierkavańniem. A potym budu dumać, kudy vybracca za miažu.
Mikita (26 hadoŭ), Minsk. «Ja zrazumieŭ, što situacyja ŭ Biełarusi stabilizavałasia»
U kancy vieraśnia na fonie navin ab mabilizacyi ŭ Rasii zadumaŭsia ab atrymańni vizy. Mnie zdavałasia, što zaraz u Biełarusi pavinien pačacca niejki treš, tamu ja vielmi chutka vyrašyŭ zaniacca pytańniem atrymańnia «šenhiena». Da hetaha chaciełasia zrabić vizu dla padarožžaŭ, ale na fonie taho, što adbyvajecca, pačaŭ razvažać prosta nad pierajezdam u inšuju krainu.
Vyrašyŭ rabić polskuju humanitarnuju vizu. Praces jaje atrymańnia byŭ dosyć prostym: mnie nie pryjšłosia čakać, jak mnohim, niekalki miesiacaŭ svajoj čarhi abo pastajanna manitoryć sajt. Šmat u čym dapamahli znajomyja, jakija mianie litaralna za niekalki dzion zapisali ŭ ambasadu. Ja navat hrošaj asabliva nie vydatkoŭvaŭ, bo nie było vydatkaŭ na ahienctva ci jašče niejkija słužby. Intervju mnie pryznačyli ŭ Minsku, heta značyć navat z hetym momantam pašancavała.
A kali viza była ŭ mianie na rukach, ja zrazumieŭ, što situacyja ŭ Biełarusi stabilizavałasia. Tak, usio jašče adbyvajecca niejkaja dzikaść, ale niepasredna jana nijak na mianie nie ŭpłyvaje.
Ad pierajezdu spyniła i finansavaje pytańnie. Doŭhi čas ja siadzieŭ naohuł biez pracy i za hety čas, zrazumieła, hrošy nijak nie źbiraŭ. Kali mabilizacyja ŭ Rasii tolki pačałasia, mianie adsutnaść źbieražeńniaŭ naohuł nijak nie chvalavała: byŭ hatovy źjechać i ź dziesiaćciu dalarami ŭ kišeni. Potym žyćcio naładziłasia, ja znajšoŭ pracu i zrazumieŭ, što mnie całkam kamfortna zastavacca ŭ Minsku.
Mienavita tamu pakul nie chaču pierajazdžać. Dla siabie ja dakładna vyrašyŭ pajechać u padarožža, pakul viza nie skončyłasia. Napeŭna, heta navat nieabchodna budzie zrabić, kab potym nie ŭźnikła prablem z atrymańniem novaj.
Čytajcie taksama:
