Jak paviedamiŭ «Biełsat», nočču para była ŭžo na placoŭcy Pamiežnaj achovy na terytoryi Polščy.
«Jany buduć u pracedury, — paviedamiŭ žurnalistam juryst pra mižnarodnuju abaronu. — Ich užo nie zmohuć viarnuć ciapier. Usio, možna skazać, što jany ŭ biaśpiecy». Jon dadaŭ, što paśla pracesu rehistracyi (otprawa), u kamiendatury Tarespalskaha adździeła Pamiežnaj achovy biełarusy buduć afarmlać zajaŭku na mižnarodnuju achovu.
Vydvaryć ich u Biełaruś ciapier nie majuć prava: pamiežniki abaviazanyja pryniać u ich zajavu na mižnarodnuju abaronu i ciaham 48 hadzin pieradać spravu načalniku Upraŭleńnia spraŭ zamiežnikaŭ. Paśla padačy zajavy ich mohuć abo źmiaścić pad vartu (što małaimavierna — takoje robiać zvyčajna z tymi, chto pierajšoŭ miažu nielehalna i zdaŭsia), abo prapanavać im pražyvańnie ŭ centry ŭciekačoŭ, abo adpuścić na volu — na «pryvatnaje pražyvańnie». Juryst kaža, dva biełarusy vybieruć apošni varyjant, bo majuć znajomych u Polščy.
Vydvarać ža ich mohuć, tolki kali budzie admova ŭ mižnarodnaj abaronie, ale hetaje rašeńnie prymajuć nie pamiežniki, a načalnik Upraŭleńnia spraŭ zamiežnikaŭ, jaki aceńvaje abhruntavanaść zajavy. Dy ŭ Biełarusi im vidavočna pahražaje niebiaśpieka: na spravu ŭžo źviarnuli ŭvahu telehram-kanały, źviazanyja ź siłavikami i prapahandaj uładaŭ Biełarusi.
