«Nie viedaju, ci mahčyma zakryćcio ŭsich pamiežnych pierachodaŭ ź Biełaruśsiu. Ja viedaju adno: my nie možam hladzieć, ničoha nie pradprymajučy, na toje, što robić Łukašenka z polskaj mienšaściu, tamu što toje, što zroblena sa spadarom Pačobutam, prosta niemažliva. Nie dazvolim, kab biespakarana, biez reakcyi polskaj dziaržavy, Łukašenka źniščaŭ mohiłki žaŭnieraŭ Armii Krajovaj», — skazaŭ jon.
Namieśnik ministra padkreśliŭ, što polski bok hatovy da luboha raźvićcia padziej.
«Polšča hatovaja da roznych situacyj, i ja b nie vyklučaŭ situacyi, što ŭ nas nie budzie ruchu praź miažu ź Biełaruśsiu», — skazaŭ jon.
Pra słovach Vonsika, urad Polščy pry nieabchodnaści budzie hatovy akazać padtrymku pradprymalnikam, jakija paciarpiać u vyniku takoha rašeńnia.
«My hatovyja i naceleny na dalejšyja dziejańni, u toj ža čas pahladzim, jak budzie pavodzić siabie biełaruski bok. My čakajem peŭnych sihnałaŭ i pierš za ŭsio chočam, kab vyzvaleny byŭ Pačobut, heta vidavočna», — dadaŭ namieśnik ministra.
Vonsik rastłumačyŭ, što havorka idzie pra Anžaliku Borys i ŭ cełym ab prajaŭleńni pavahi da pravoŭ polskaj mienšaści ŭ Biełarusi, spynieńnia praktyki źniščeńnia pachavańniaŭ Armii Krajovaj.
Namieśnik ministra taksama paviedamiŭ, što zaviaršajecca stvareńnie elektronnaha barjera na miažy ź Biełaruśsiu. Zastałosia padklučyć apošni ŭčastak płota.
Vonsik taksama prakamientavaŭ dadatkovaje ŭmacavańnie miažy ź Biełaruśsiu, jakoje pačałosia dniami. Pavodle jaho słoŭ, polski bok rychtujecca da luboha scenaryja, źviazanaha z kanfliktam va Ukrainie, adnak jon padkreśliŭ, što ŭ Varšavie nie ličać realnym ustupleńnie Biełarusi ŭ bajavyja dziejańni.
«Nie bačym tut takoj situacyi, kab Biełaruś chacieła ŭstupić u hetuju vajnu, chiba što Pucin prosta ŭvojdzie i likviduje reštki biełaruskaj aŭtanomii, nie možam kazać pra niezaležnaść, možam kazać pra niejkuju aŭtanomiju, jakuju Łukašenka maje pierad Pucinym», — skazaŭ jon.
