Sioleta ŭ žniŭni susied sucharaŭskaha žyvadziora znoŭ pačuŭ za svajoj ścianoj kryki žyvioł. Nieŭzabavie ŭ śmiećcievym kantejniery kala šmatpaviarchovika vałanciory znajšli trup kacianiaci. U listapadzie biełarusa, jaki staŭ viadomy jak «sucharaŭski žyvadzior», uziali pad vartu, vystaviŭšy abvinavačańnie pa č. 1, 2 art. 339-1 (žorstkaje abychodžańnie z žyviołaj, jakoje paciahnuła jaho hibiel i kalectva, ździejśnienaje z chulihanskich i inšych nizkich pamknieńniaŭ, ździejśnienaje paŭtorna). Ciapier u sudzie Frunzienskaha rajona prachodziać pasiadžeńni pa hetaj spravie.
Dalejšaja infarmacyja moža šakavać adčuvalnych ludziej. Kali łaska, adkładzicie artykuł u bok, kali vy maralna nie hatovyja pačuć niekatoryja padrabiaznaści sa spravy «sucharaŭskaha žyvadziora».
Minčuk, na jakoha ŭžo dva hady skardziacca zoaabaroncy, raniej sudzimy nie byŭ. Mahčyma, jon tak i zastaŭsia b biespakaranym (bo ŭ zaviadzieńni kryminalnaj spravy było admoŭlena piać razoŭ), kali b nie źniaviečanaje kaciania ŭ śmiećcievym baku, jakoje stała dokazam viny. Trup addali na ekśpiertyzu ŭ vietstancyju Minskaha rajona.
— U žniŭni kacianiaci zrabili ŭskryćcio. Źniešni ahlad mianie ŭraziŭ, choć ja zajmałasia takim nie ŭpieršyniu. Jano sapraŭdy pamierła nie svajoj śmierciu. Pa vynikach daśledavańnia byli vyjaŭlenyja acioki hałavy i šyi, pierałom rebraŭ, poŭnyja vyvichi ź piataha pa vośmaje rabro z pravaha boku, hiematomy pa ŭsim ciele roznaha pamieru i formy. Šerść sa skurnym pokryvam zastavalisia ŭ rukach, na padstavie čaho była zroblena vysnova, što žyvioła padviarhałasia ŭździejańniu atrutnych rečyvaŭ, — pieradaje słovy vieterynara z amal 25-hadovym stažam dziaŭčyna, znajomaja z akaličnaściami spravy.
Pa słovach vałancioraŭ, 22-hadovy biełarus, zabivajučy čatyrochnohich, nie ličyŭ, što robić niešta strašnaje, bo «ŭ katoŭ niama dušy». Časam jon ździekavaŭsia z žyviołaŭ, tamu što tyja hučna miaŭkali, a to i zusim z-za drennaha nastroju. Kamuści z zoaabaroncaŭ małady čałaviek pryznavaŭsia, što jamu padabajecca mučyć puchnatych niebarakaŭ. Inšym, kažuć vidavočcy historyi, u adkrytuju abiacaŭ, što praciahnie zabivać: jamu, maŭlaŭ, za heta ničoha nie budzie.
Susied źnizu čuŭ, što ŭ kvatery minčanina robicca niejkaje aby-što. Niejak raz navat padniaŭsia razabracca, ale nie zaśpieŭ mužčynu doma i pakinuŭ zapisku. Chłopiec pieratelefanavaŭ, skazaŭ, što ŭ domie nie žyvie i nie ŭ kursie, što tam adbyvajecca. Nieŭzabavie historyja paŭtaryłasia: u kvatery źvierchu hučna kryčali kacianiaty. Na niejki čas huk spyniŭsia, adnak potym adnaviŭsia znoŭ. Tak praciahvałasia dva hady: to zacišša, to pakuty žyvioł.
Mužčyna, pišuć zaołahi-abaroncy ŭ tematyčnych kanałach ŭ telehramie, na pieršym pasiadžeńni vioŭ siabie abyjakava.
— Kali spytali, ci raskajvajecca ŭ zroblenym, adkazaŭ: «Nu naohuł, tak». Kali začytvali materyjały papiaredniaha śledstva, tam było pytańnie: «Ci nie było žadańnia pierajści na ludziej?». Adkaz: «Ludziej ja nie čapaju, za ich šmat dajuć», — adznačajuć jany.
Svaich achviar abvinavačany znachodziŭ u internecie. Pryčym źviartaŭsia da ŭsich biez razboru. Byvała, haspadary pieratelefanoŭvali chłopcu, kab niešta ŭdakładnić, i toj błytaŭsia ŭ afarboŭcy ich čaćvieranohaha padapiečnaha, jaho ŭzroście, adrasie ŭładalnikaŭ. Kali jamu prapanoŭvali padpisać dahavor pieradačy žyvioły, naadrez admaŭlaŭsia.
Razam z tym jon sprabavaŭ zavajavać davier. Raspaviadaŭ, što ŭ jaho siamji zaŭsiody žyli sabaki, a jon maryŭ zavieści kata. Kazaŭ, što dahladać za hadavancami jamu dapamoža dziaŭčyna ci baćki, jakija žyvuć u susiednim domie. Na samaj ža spravie «sucharaŭski žyvadzior» — sirata pry žyvych baćkach: baćka vypivaje, a ŭ maci psichičnaje zachvorvańnie. Pry hetym u samoha abvinavačanaha adchileńniaŭ nie vyjavili: z žyviołaŭ jon ździekavaŭsia ŭ zdarovym rozumie. Toje bok chłopiec moh biez zhryzotaŭ sumleńnia špurnuć dakučlivaje kaciania ab ścianu ci dreva, skinuć miortvaje cieła z bałkona abo vykinuć jaho ŭ śmiećcievy bak.
— Ja sprabavała spynić heta varjactva. Navat prapanoŭvała vykupić u jaho kata — jon naadrez admoviŭsia. Sprabavała pahavaryć z prapaviednikam z pratestanckaj carkvy, kab choć jon niejak paŭpłyvaŭ, ale ŭsio biez ładu, — pieradaje słovy jašče adnoj minčanki vałancior. — Ja havaryła, što ŭ jaho jašče jość šaniec vypravić situacyju i nie zakopvać siabie, na što jon adkazaŭ, što budzie rabić, što jamu chočacca.
Pa spravie abvinavačanaha ŭžo prajšło try słuchańni. Čaćviortaje adbudziecca siońnia, u paniadziełak, u sudzie Frunzienskaha rajona stalicy. Jakoje pakarańnie moža čakać chłopca? Ad aryštu da pazbaŭleńnia voli na termin da troch hadoŭ. Pavodle źviestak śledčych, małady čałaviek zabiŭ 16 katoŭ, pry hetym sam minčuk pryznaŭ vinu ŭ hibieli 15 žyvioł. Ale achviar mahło być i bolš: u siaredzinie leta milicyja kanfiskavała z kvatery žychara stalicy pakalečanaha kata i pieradała jaho minułaj haspadyni. Praŭda, heta była druhaja žyvioła, jakuju žančyna addała chłopcu, i kali apošniaha ŭdałosia vyratavać, to pieršaha i śled prastyŭ. Padazravany skazaŭ, što toj źbieh.
