Valancina Žłobič — piedahoh dadatkovaj adukacyi Centra tvorčaści Hłuska i biblijatekar Zavałočyckaj sielskaj biblijateki, jaje muž Uładzimir pracuje ŭ «Biełtelekamie». Jany lubiać aharodničać, ekśpierymientujuć, vysadžvajuć na hradkach i ŭ ciaplicy roznyja hatunki harodniny, vinahrad, trymajuć trusoŭ. Adzin ź ich lubimych vidaŭ harodniny — kabački.
Sužancy, jak piša hazieta «Radzima», sioleta pasadzili zvyčajnyja kabački z nasieńnia, jakoje nabyli na rynku. Kali zamiest kabačkoŭ vyras harbuz, to Uładzimir i Valancina ździvilisia, ale praciahvali dahladać pasynka. U vyniku vyraśli ŭraźlivych pamieraŭ harbuzy. Samy vializny dasiahnuŭ biez małaha 15 kiłahramaŭ. Ź im zładzili fotasiesiju, a potym addali susiedziam na korm žyviole, bo tam bolšaja haspadarka.
Kali Valancina daviedałasia pra fotakonkurs «Moj bahaty ŭradžaj», jaki štohod pravodzić hazieta «Biełaruski čas», to vyrašyła padzialicca hetym zdymkam. Pieramožcu konkursu vybirali šlacham hałasavańnia na sajcie. Fota Valanciny Žłobič uvajšło ŭ dziasiatku samych aryhinalnych i było adznačana padarunkam — časopisam «Fazenda kruhły hod biez kłopataŭ».
a tak...