«Sioletnija łaŭreaty Nobieleŭskaj premii miru nahadvajuć nam, što navat u zmročnyja dni vajny, pierad abliččam zapałochvańnia i pryhniotu, ahulnačałaviečaje imknieńnie da pravoŭ i hodnaści nie moža być źniščana. Na praciahu mnohich hadoŭ jany niastomna zmahalisia za pravy čałavieka i asnoŭnyja svabody, u tym liku za prava svabodna vykazvacca i adkryta krytykavać. Jany vykonvali svaju misiju z zapałam i nastojlivaściu.
<…> Aleś Bialacki nikoli nie admaŭlaŭsia ad patrabavańnia demakratyčnych svabod, jakich zasłuhoŭvaje biełaruski narod, navat znachodziačysia ŭ źniavoleńni. Pierš za ŭsio, śmielčaki, jakija zajmajucca hetaj pracaj, šukali praŭdu i zadakumientavali śvietu palityčnyja represii svaich suhramadzian — vykazvalisia, supraćstajali i trymalisia kursu, padviarhajučysia pahrozam z boku tych, chto damahaŭsia ich maŭčańnia. Tym samym jany zrabili naš śviet macniejšym», — adznačyŭ Džo Bajden.
Narviežski nobieleŭski kamitet učora abjaviŭ u Osła łaŭreataŭ Nobieleŭskaj premii miru za 2022 hod. Imi stali biełarus Aleś Bialacki i pradstaŭniki pravaabarončych arhanizacyj «Miemaryjał» z Rasii i «Centr hramadzianskich svabod» z Ukrainy. Heta druhaja Nobieleŭskaja ŭznaharoda za historyju Biełarusi. Pieršuju ŭ 2015 hodzie atrymała piśmieńnica Śviatłana Aleksijevič.
Čytajcie taksama:
Staršynia Nobieleŭskaha kamiteta patłumačyła, jak vybirali pieramožcaŭ Premii miru
«Viasna»: Hałoŭnaja nadzieja — što Nobieleŭskaja premija stanie mahčymaj pryčynaj vyzvaleńnia Alesia Bialackaha
Aleś Bialacki atrymaŭ Nobieleŭskuju premiju miru
