Pra heta śviedčyć aŭdyjazapis z sustrečy ŭ vajenkamacie. Infarmacyju pra try chvali pryzyvu paćviardžajuć i čytačy z Krasnajarskaha kraju — u miascovym vajenkamacie skazali toje ž samaje, paviedamlaje telekanał «Dožd́».
Zapis z vajenkamata dasłaŭ «Doždiu» adzin z čytačoŭ, adnak całkam paćvierdzić jaho sapraŭdnaść niemahčyma. Na zapisie, zroblenym, pa jaho słovach, u Omsku, žančyna, imia jakoj nie nazyvajecca (miarkujučy pa ŭsim, supracoŭnica vajenkamata) raspaviadaje svajakam, jak projdzie pryzyŭ. Jana kaža, što buduć try chvali ŭručeńnia pozvaŭ — i «ŭ hetyja try etapy pavinny ŭsie mužyki być tam».
Adna z žančyn u zale pytajecca, jak pavinny daviedacca pra atrymańnie pozvy tyja, chto, naprykład, palacieŭ u adpačynak.
«Kali jon palacieŭ učora, a siońnia na jaho imia źjaviłasia pozva, na praciahu troch dzion jon pavinien prylacieć, inakš kryminalnaja adkaznaść, 15 hadoŭ pazbaŭleńnia voli», — adkazvaje supracoŭnica vajenkamata. «Nichto nie schavajecca, nichto nie ŭciače, ni pra kaho nie zabuduć, znojduć ŭsich», — dadaje jana.
Adna z žančyn u zale, vysłuchaŭšy tłumačeńni, cicha kaža: «Afihieć».
«A vy dumajecie, my hetak ža nie siadzieli tut? U mianie dva braty, adzin tankist, inšy pamiežnik, jakija padychodziać. Užo ciapier što zrobiš? Usie pacany, jakija ŭ zapasie siadziać — usie vydatna viedali, što moža być. Zhadajcie Afhanistan, uspomnicie Čačniu. Chto kaho pytaŭsia, kudy iści? Usie palehli, tolki zrazumieła, što tołku niama, za što vajujem? Była Čačnia, pazabivali ŭsich chłopcaŭ — i ŭsio, ciapier my z Čačnioj siabry, nu tak ža?» — adkazvaje joj supracoŭnica vajenkamata.
