Fota: staronka Ivulina ŭ sacyjalnych sietkach
Ja zaŭsiody chacieŭ hulać u futboł, ale złamaŭsia. Byŭ niadrenny: kapitaniŭ u Oršy. A dahetul skončyŭ kaledž tam ža. Ja rana pajšoŭ u škołu i skančaŭ by jaje ŭ 16 hod. I baćki prapanavali paśla 9 kłasa pajści ŭ kaledž. Pastupiŭ na śpiecyjalnaść technik-prahramist, maci abradavałasia: heta ž pierśpiektyŭna.
U mianie prostaja siamja. Mama ŭsio žyćcio była vychavacielkaj. A baćka nie pastupiŭ pa łyžnym sporcie, tamu zajmaŭsia ŭsim: roznarabočy, «Jeŭraopt», dvornik — i hetak dalej.
Dziacinstva ŭ mianie było cudoŭnaje. Prapadaješ dniami na vulicy, hulaješ u futboł, raźbivaješ vokny miačykam (takoje taksama było), usiakija chovanki maskoŭskija… Ahułam afihiennaje było dziacinstva biez telefona i bieź internetu. Jak ciapier prosta. Dumaju, mnie pašancavała pražyć jaho ŭ adnosna nievialikim horadzie na pieryfieryi.
Mnie zaŭsiody byŭ cikavy śviet sportu, tamu što ja chacieŭ razabracca, jakija ludzi pinajuć miač: što jany kažuć, pra što dumajuć. I kali ty kažaš, što sport u Biełarusi ciapier pa-za palitykaj, ty bajaźliviec. A spartoviec musić być asobaj.
Pamiataju svoj pieršy tekstavy repartaž, tady Siarhiej Rumas adnosna niadaŭna staŭ kiraŭnikom fiederacyi futbołu. I ja spakojnieńka padychodžu da jaho: «Siarhiej Mikałajevič, možna dva słovy?» A ja tady byŭ mały, hołas byŭ jašče horšy, pryčoska, jak u Biłana ŭ maładości. Jon pahladzieŭ na mianie, napeŭna, padumaŭ: «Chto heta, što heta?» Ale kamientar daŭ.
YouTube — takaja štuka, dzie ty jak na dałoni. Tam ludzi lepš za ŭsio adčuvajuć trušnaść i falš adpaviedna.
Kali chočaš zrabić štości krutoje, abaviazkova treba vyjści z zony kamfortu.
Kino? Ja tut usiojedny. Praŭda, dziaŭčaty kažuć, što sa mnoj niaprosta chadzić u kinateatry. Maŭlaŭ, Ivulin, ty zadzioŭb usio kamientavać. Na žal, ničoha nie mahu z saboj parabić.
Bližej da tryccaci [hadoŭ] ja padpisaŭ prafiesijny kantrakt z futbolnym kłubam «Krumkačy». I heta pakazčyk taho, što niama ničoha niemahčymaha, kali ty pa-sapraŭdnamu lubiš toje, što ty robiš.
Mnohija pytalisia, čamu ja vybraŭ mienavita 25-ty hulniavy numar. Adkazvaju. Pa-pieršaje, 25 sakavika sapraŭdnyja biełarusy śviatkujuć Dzień Voli. U hetym hodzie vola i mnie, i ŭsim nam patrebna, jak nikoli. Pa-druhoje, 25 — «jahodka opiať». Paśla vializnaha pierapynku znoŭ sprabuju siabie ŭ jakaści futbalista.
Raniej usie žartavali, što biełarusy mohuć zvyknuć da ŭsiaho. Ale ja ŭsio jašče nie zvyk raskazvać historyi pra žnivień-2020.
Ja b dakładna ničoha nie źmianiaŭ, tamu što ŭsio ŭ mianie idzie tak, jak treba. Tak, navat tut [za kratami] siabie liču ščaślivym čałaviekam, tamu što ŭ mianie ŭsio jość.
U mianie jość Radzima, jakoj mocna hanarusia, i lubimy horad, u jakim chočacca žyć.
Biehaju padčas špacyru pa 45 chvilin u dzień. Praŭda, jak u Vysockaha, bieh pakul na miescy, ale navat jon nie ratuje ad lišnich kałoryj. Adčuvaju, paśla vyzvaleńnia pačnucca trenažorki i dyjety. Što jašče rabić, kali ŭ pasyłkach i pieradačach šmat sałodkaha?
Ščaście ŭ drobiaziach. Važna pamiatać pra heta i vieryć u lepšaje. Tady jano abaviazkova pryjdzie. A ŭsio ciapierašniaje pieraŭtvorycca ŭ dośvied i ŭspaminy.
U «Archipiełahu HUŁAH» Sałžanicyna začapiła fraza: «Čałaviek ź niačystym sumleńniem nie moža spakojna lehčy spać». Dyk voś, ja navat tut kładusia spać spakojna (nakolki heta mahčyma). Hałoŭnaje, što sumleńnie čystaje.
Biełarusy — samyja sapraŭdnyja kociki: ščyryja, dobryja, sumlennyja, vychavanyja, kłapatlivyja (choć časam pisajuć u tapki), sapraŭdnyja.
Ja vielmi lublu, kali ŭ listach pišuć pra asabistaje, pra svaje historyi. Heta zbližaje.
Na dniach mnie prynieśli pačak kanviertaŭ. Adkryvaju čarhovy, a tam lažyć paštoŭka. Daŭniaja-daŭniaja paštoŭka, padpisanaja mnoj.
Kłasnaja takaja, z tekstam: «Kali tvajo žadańnie nie ździajśniajecca, značyć jano jašče nie apłačana». I maimi karakulami: «Nie zabyvaj pra heta».
Ja zhadvaju, što niekali daŭno, kali byŭ važatym, padaryŭ hetu paštoŭku adnamu chłopčyku ŭ kancy źmieny. I ciapier, praz šeść hod, jon dasłaŭ jaje mnie sa słovami: «Doŭhi čas heta paštoŭka była vielmi važnaj dla mianie. Ale ciapier jana tabie bolš patrebna».
Zrazumieła, daviadziecca žyć pa-novamu [u kałonii]. Daviadziecca da niečaha pryvykać. Ale treba zastavacca viernym sabie. Da kanca, tym bolš heta nie nazaŭsiody.
Mnohija prosta addajuć pieravahu hałasić pra toje, što ŭsio drenna, zastajučysia na miescy. A treba zrabić usiaho tolki krok.
Ad kožnaha čałavieka zaležyć, što pad ciskam takich strašnych abstavin adbyvajecca ŭ łahiery ź im: pieraŭtvorycca ŭ typovaha łahiernika ci zastaniecca i tut čałaviekam, zachavaje svaju čałaviečuju hodnaść. Tak što maksimalna bierahu ŭ sabie čałavieka.
Ja nie zrabiŭ ničoha drennaha. Ja prosta chacieŭ dziejničać zhodna z sumleńniem. Chacieŭ i nie moh spynicca. Ja chacieŭ dapamahać ludziam. I ciapier chaču heta rabić.
Pryviedzieny cytaty ź listoŭ palitviaźnia, apošniaha słova ŭ sudzie, jaho raniejšych intervju 34mag, Tut.by, «Trybunie».
Čytajcie taksama:
Top-30 samych seksualnych biełaruskich mužčyn ad «Našaj Nivy»
«Ja ź dziacinstva ŭ chareahrafii! Patrebnaje štości bolšaje, kab mianie złamać». Top-10 natchnialnych cytat ź listoŭ biełaruskich palitviaźniaŭ
