Havorka ŭ intervju zajšła pra toje, što biełaruskaje vojska hatovaje dać adpor Zachadu. Łukašenka paprasiŭ «Iskandery» na paŭdniovy i zachodni nakirunki i raspavioŭ, jak padčas masavych pratestaŭ pravioŭ «vučeńni».
‒ My vyvučajem usie vojny. I my čatyry razy madernizavali svaje Uzbrojenyja Siły. I arhanizacyjna, i štatna, i pa technicy. Ale ŭ nas vajna budzie inšaja. U nas lasista-bahnistaja miascovaść. I kali suprać nas budzie naziemnaja apieracyja, nam treba ŭmieć vajavać na ziamli. A ŭ nas nie voś tak prosta heta. U 1941 hodzie pačatak vajny mitusilisia. A potym pryjšłosia zakryvać ciełami svaich ludziej pad Maskvoj…
— Ciapier nie prachłopajem?
— Voś tamu ŭsio i robicca dla taho, kab nie prochłopať.
I kali ŭ žniŭni minułaha hady ja heta ŭbačyŭ, ja pałovu vojska mabilizavaŭ. Heta byli dobryja vučeńni. Paŭ-armii!.. I pierakryŭ tam, dzie treba pierakryć. I sam pajechaŭ pad Hrodna.
I «Pałanezy», što ŭ nas byli, i inšyja, «Kropka-U». Dobraja mašyna. My vyparboŭvajem, stralajem. Za 100 kiłamietraŭ lacić. Zbroja dobraja… Nam treba ŭmieć vajavać suprać toj techniki, jakaja da nas pryjdzie [z Zachadu]. Nam treba nie łunać u abłokach, a nie zabyvać, što tak, rakietami nas mohuć nakryć, ale naziemnuju apieracyju jany nikoli nie praviaduć u Biełarusi — my da hetaha hatovyja. U nas siły śpiecyjalnych apieracyj. Ja całkam pakinuŭ našych desantnikaŭ.
— Viciebskaja dyvizija?
- Tak-tak, Viciebskaja, jakaja vajavała ŭ Aŭhanistanie. Heta takaja, samaja padrychtavanaja.
Ciapier šturchaju vašaha prezidenta, mnie treba tut našy hetyja 500-kiłamietrovyja rakietnyja ŭstanoŭki.
— «Iskander»?
— «Iskander».
Mnie treba niekalki dyvizijonaŭ na zachodnim, na paŭdniovym napramku, niachaj stajać.
Heta 500 kiłamietraŭ (dalnaść pusku), tamu što naš «Pałanez» — da 300 kiłamietraŭ.
My bačym, dzie i rakietaj treba nanieści ŭdar, i «Kropku» zadziejničać i «Buk-MB».
Łukašenka choča ŭznačalić Usiebiełaruski narodny schod i pieradać UNS važniejšyja paŭnamoctvy
