Roŭna dziesiać hadoŭ nazad my siadzieli z Pašam Sieviaryncam na adnoj łavie padsudnych. Mahu skazać całkam dakładna: z takimi «supolnikami» nie strašna. Paša tady admoviŭsia ad davańnia śviedčańniaŭ i ad pačatku da kanca suda prosta stajaŭ, ścisnuŭšy pruty kletki. My adno adnaho padtrymlivali pohladami, uśmieškami i padziakami ŭ apošnim słovie. Siońnia Pašu dali siem hadoŭ.
Kali mianie vyzvalili z-pad varty, pieršym da mianie pryjšoŭ Paška Juchnievič. Ja nie viedaju, jak pieražyła b toje piekła, kali b nie jon. Kožny tydzień jon vaziŭ advakata ŭ kałoniju da majho muža. Ramantavaŭ maju mašynu. Mianiaŭ šyny. Vaziŭ pradukty. Prychodziŭ u luby čas sutak, kali było patrebna. Siońnia Pašku dali piać hadoŭ.
A tady jon raskazaŭ, jak naš siabar Žeńka Afnahiel licha abvioŭ kadebešnikaŭ vakoł palca: jon prymudryŭsia schavacca… u padviesnuju stol. Hebisty chadzili pa domie ź pieratrusam, a Žeńka visieŭ nad imi na stoli. Potym jon tajemnymi ściežkami praz Rasiju pierasiek miažu ES. Amal piać hadoŭ žyŭ u Varšavie, mieŭ vydatnuju pracu i zarpłatu, padarožničaŭ. A potym viarnuŭsia ŭ Biełaruś, kab zmahacca z dyktaturaj na vulicach. Siońnia Žeńku dali siem hadoŭ.
Andrej Vojnič, ź jakim my źbirali podpisy i pravodzili akcyi pazaletaś, vuličny sałdat, advažny vajar, siońnia prysudžany da siami hadoŭ.
Maks Viniarski, siabar i paplečnik z tych časoŭ, kali nas na vulicach było mienš, čym AMAPa, siońnia prysudžany da piaci hadoŭ.
Dzima Kazłoŭ, aršanski błohier Šery Kot, jaki vytančana pieratvaraje kožny strym u akcyju pratestu, a kožnuju akcyju pratestu — u strym, prysudžany da piaci hadoŭ.
Siabry maje, dobryja maje… My ŭsie byli ŭ sčapleńni jašče ŭ tyja časy, kali heta nie było trendam. Dapamahali adno adnamu, adbivali ad AMAPa, čakali pad dźviarami RUUS, SIZA i sudoŭ. Ja ščaślivaja, što hramadstva źmianiłasia. Ja ŭdziačnaja kožnamu z hetych lepšych u śviecie chłopcaŭ, bieź jakich jano nie źmianiłasia b. Ja płaču, tamu što siońnia im ulapili šalonyja prysudy. Ja viedaju, što jany chutka viernucca dadomu.
Ja vielmi čakaju ich.
