Advakatu Siarhieja Cichanoŭskaha Viktaru Mackieviču stała viadoma, što paśla vychadu z karcara Cichanoŭskaha źniavolenyja ŭ jaho raniejšaj kamiery admovilisia ź im znachodzicca, pakolki ŭ SIZA prajšła łžyvaja infarmacyja pra jaho nibyta tak zvany «nizki sacyjalny status». Błohieru skazali, što jon heta pavinien abvierhnuć, a mienavita, kab chtości sa złačynnaha śvietu zvonku paćvierdziŭ, što heta nie tak, raspavioŭ Tut.by Viktar Mackievič.
Fota Nadziei Bužan.
— Zaraz Siarhiej utrymlivajecca ŭ dvuchmiesnaj kamiery i znachodzicca ŭ adnosnaj biaśpiecy. Ale hetaja chłuśnia moža jamu surjozna naškodzić i stavić jaho ŭ słabaje stanovišča. Pra heta ja infarmavaŭ načalnika SIZA i prasiŭ urehulavać hetuju situacyju. Adnak da mianie praciahvaje dachodzić infarmacyja, što hetyja absurdnyja čutki pa-raniejšamu raspaŭsiudžvajucca ŭ SIZA. Siarhiej zaraz pazbaŭleny voli i sam adkazać nie moža. Da złačynnaha śvietu nichto źviartacca nie źbirajecca. Tamu kažu ja jak jaho advakat: lubyja vydumki padobnaha kštałtu źjaŭlajucca niapraŭdaj, pavinny prypynicca. Inakš jość padstavy ličyć, što takim čynam na Cichanoŭskaha cisnuć, — skazaŭ Mackievič.
