Pamierła ad raku Alona Łapackaja, nastaŭnica Łužkaŭskaj siaredniaj škoły i staršynia Šarkaŭščynskaj rajonnaj supołki Tavarystva biełaruskaj movy, piša Kastuś Šytal. Joj było 37 hod.
Alona była addanaja svajoj prafiesii i vychavańniu maładoha pakaleńnia. I jana starałasia, kab hetaje maładoje pakaleńnie, viaskovyja i miestačkovyja dzieci, vyraśli biełarusami. Jana starałasia pryvivać im luboŭ da Biełarusi, biełaruskaj kultury i da svajho rodnaha miastečka.
Spadarynia Łapackaja pierakładała na biełaruskuju movu multfilmy, jakija ahučvali jaje vučni, źbirała dziaciej na pryborku staroha vadzianoha młyna, ładziła na vulicach Łužak apytańnie da Dnia rodnaj movy. Pad jaje ŭpłyvam mnohija vučni pačynali pisać u sacsietkach pa-biełarusku.
Alona Łapackaja ŭdzielničała ŭ kulturnickich imprezach, jakija ładzilisia niezaležnaj hramadzianskaj supolnaściu ŭ Hiermanavičach i Šarkaŭščynie. Dapamahała ŭ padrychtoŭcy i praviadzieńni hetych imprezaŭ, nie zvažajučy na toje, što miascovaje čynavienstva hladzić kosa na takuju aktyŭnaść.
Alona była vielmi dobrym, śvietłym čałaviekam. Padtrymlivała, padbadziorvała ludziej dobrym słovam. Navat u ciažkaj chvarobie jana nie straciła hetaj dobrazyčlivaści.
Jana była adnoj z sotniaŭ biełaruskich nastaŭnikaŭ, jakija nie dajuć našamu hramadstvu ździčeć i zabycca na svaje karani. I jana hetuju svaju rolu i paklikańnie vykanała.
