Kala 40 chvilin doŭžyłasia apieracyja pa vyratavańni kata pa mianušcy Małyš. Zaniepakojenyja haspadary paprasili ratavalnikaŭ źniać ich hadavanca, jaki dva dni nie moh sam spuścicca z dreva. Heta adbyvałasia na vulicy 1 Maja ŭ centry Hrodna, piša hrodna.life
Haspadynia Małyša Ała doŭha nie vyrašałasia źviarnucca pa realnuju dapamohu da ratavalnikaŭ: dumała, što kot sam spuścicca. Ale hetaha nie adbyłosia. Na druhi dzień jana paprasiła, kab supracoŭniki MNS dapamahli joj źniać kata. Toj za dva dni svaim miaŭkańniem paśpieŭ źviarnuć na siabie ŭvahu ŭsiaho dvara.
«Kali ja pieršy raz patelefanavała ŭ MNS, mnie dali paradu — kupić valarjanku i ablić dreva, — raspaviadaje haspadynia. — Kupiła vialikuju butelku, apyrskała. Ale Małyš praciahvaŭ siadzieć na vierchavinie. Tam i varony stali jaho haniać, ale jon siadzieŭ. Na druhi dzień usio ž taki pryjechali vyratavalniki».
Ratavalniki spačatku pryjechali na zvyčajnaj pažarnaj mašynie. Ahledzieŭšy dreva, jany zrazumieli, što da Małoha tak prosta nie zaleźci. Vyklikali transpart ź leśvicaj. Kot tym časam uskaraskaŭsia na samuju vierchavinu dreva, vyšynia jakoha — amal jak čatyrochpaviarchovy dom. Z druhoj sproby ratavalniki zdoleli nablizicca da Małyša, ale ŭ miašok jon leźci nie zachacieŭ i paličyŭ za lepšaje saskočyć z vyšyni. Praŭda, na ziamli jaho nie znajšli.
«Našamu Małyšu try hady, vielmi dobry, łaskavy i, hałoŭnaje, chatni. Raz vybieh na vulicu — i voś što adbyłosia. Spadziajusia, ź im usio dobra i jon vierniecca dadomu», — skazała haspadynia Małoha.
