Alena Anisim.
«Jon paśla padyšoŭ da mianie razam z usioj svajoj śvitaj i paprasiŭ prabačeńnia. Kali Alaksandr Łukašenka staŭ vychodzić z Avalnaj zały, mnohija da jaho adrazu padbiehli. Ja nie padychodziła, prosta čakała, kali jon vyjdzie. A jon padyšoŭ da mianie i skazaŭ: «Ja ž viedaju, što ty Lena, a mnie skazali, što ja ciabie Taniaj nazvaŭ!». I paprasiŭ prabačeńnia.
Skazaŭ, što ŭ jaho była dziaŭčyna Taćciana, jakuju jon kachaŭ. I pacisnuŭ mnie ruku. A ja tut ža adkazała: atrymlivajecca, ja trapiła ŭ šerahi vašych lubimčykaŭ? Łukašenka adkazaŭ: nu nie vorahaŭ ža!
Ahavorki, viadoma, va ŭsich byvajuć, inšy raz i nie zaŭvažyš. Ale ŭvahu Łukašenki na hety momant źviarnuli, i jon paličyŭ nieabchodnym paprasić prabačeńnia».
0
0
0
0
0
0
