Dziakujučy aktyŭnym dziejańniam haradzienskich žurnalistaŭ i vałancioraŭ, pakinuty sabaka z vulicy Tatarskaj u Hrodna chutka znajšoŭ sabie novych haspadaroŭ.
Jon kala miesiaca nie chacieŭ pakidać ruin staroha domu, ź jakoha vyjechali jaho haspadary. Z saboj u kvateru ŭ šmatpaviarchoviku brać žyviołu jany nie zachacieli.
Vałancior Natalla raspaviadaje, što jak tolki pryjechała na staroje miesca, kab pabačycca z sabakam, ubačyła novaha haspadara:
- U piatnicu my źbiralisia Družka pieravieźci na časovuju pieratrymku. Kali my pryjechali, jon užo stajaŭ z novym ašyjnikam i novym haspadarom. Naturalna, my pačali zadavać pytańni maładomu čałavieku: chto jon i kudy zabiraje sabaku?
Vadzim, tak zavuć novaha haspadara, patłumačyŭ, što jany z žonkaj pračytali ŭ internecie pra kinutaha sabaku i, doŭha nie dumajučy, pryjechali za im.
Vałanciory prosta tak Družka nie adpuścili i pajechali da novaha haspadara pahladzieć umovy.
- My advieźli jaho, ahledzieli terytoryju i biez kropli sumnieńnia addali sabaku maładoj siamji.
Vadzim z žonkaj, dziciom, sabakam i trusam žyvie ŭ pryvatnym siektary. Niahledziačy na toje, što ŭ ich jość užo chatnija žyvioły, jany vyrašyli ŭziać jašče adnaho hadavanca.
- Maja žonka vielmi lubić žyvioł. Dy i ja byŭ nie suprać uziać novaha siabra, bo sabaka hinuŭ na vulicy i treba było jamu dapamahčy. Naturalna, Družok nie chacieŭ nikudy źjazdžać. Ja zrazumieŭ, što ź im treba havaryć. Paśla doŭhaj razmovy my znajšli kampramis, apranuli ašyjnik i zahruzili jaho ŭ mašynu.
Staruju budku taksama pieravieźli, ciapier jana staić u dvary, ale sabaka žyvie pakul doma. Družok i da hetaha času dryžyć.
Vadzim raskazvaje, što kali daŭ jamu mahčymaść pabiehać pa terytoryi, sabaka adrazu ž nakiravaŭsia da bramki i sprabavaŭ pieraleźci. Ale z-za niedachopu sił viarnuŭsia da budki, abniuchaŭ jaje i padyšoŭ da novaha haspadara.
- Usio ž chaj budka pieršy čas pabudzie. Heta pach taho žyćcia, taho bolu, i jon pryciahvaje jaho. Napeŭna, dziakujučy hetamu jon i nie pakinuŭ nas. Ja jamu daŭ miesca vybaru i jon vyznačyŭsia, dzie budzie žyć. Hetym miescam stali siency. Ja jaho ŭciapliŭ, ciapier Družok pravodzić tam bolš času.
Poŭnaha davieru da novaha haspadara sabaka jašče nie maje. Adhałoski minułaha žyćcia nie dajuć pra siabie zabyć. Hetak, nočču Družok niekalki razoŭ zaniepakojena pračynaŭsia. Vadzim raskazvaje, što zimu sabaka praviadzie ŭ domie, a ŭžo z paciapleńniem na vulicy źjavicca novaja budka. Mahčyma, sabaka znoŭ stanie achoŭnikam, jak heta było ŭ jaho lepšyja časy.
Paśla šerahu publikacyj stała viadoma, što Hrodnažyłbud hatovy byŭ vyłučyć sabaku miesca na budoŭli, a taksama bierahčy i karmić jaho. Usio heta dziakujučy aktyŭnym dziejańniam haradzienskich žurnalistaŭ i vałancioraŭ.
